Dag 39 - Eerst het werk ...

...dan het plezier.

Zelfs ver van huis haalt het werk ons af en toe in. - Thuis in Keulen heeft zich wat post opgestapeld. Dus hebben we een werkdag ingelast. Ik ben vooral blij met een brief van de pensioenverzekeraar over een geplande inspectie. - Ze moeten geweten hebben dat ik niet ter plaatse was!

Maar we hebben de dag ook gebruikt om een beetje te detoxen. 

Toen we op de weegschaal gingen staan, realiseerden we ons al snel dat we eigenlijk iets te veel ballast bij ons hadden. Ook al noemt Hector dit overbelading, het betekent hoe dan ook afslanken. De afgelopen dagen hebben we van alles en nog wat gecontroleerd op bestaansrecht aan boord. Maken ze ons gelukkig? Is het nodig? Neemt het onnodig veel ruimte in?

En zie, 20 kilo kwam in een mum van tijd bij elkaar, klaar om naar huis te gaan. - Dus op naar de dichtstbijzijnde supermarkt om twee dozen af te stoffen en veel gepantserde tape te kopen. Alles was snel netjes ingepakt. 

Tot nu toe leek alles vrij eenvoudig. Ik schreef een mooie, verklarende tekst voor het postkantoor met behulp van Google Text Translator.

Vooral, wie is de ontvanger, wie is de afzender, dat het pakket verzekerd moet zijn (we wilden ook mijn "oude" Mac versturen) en dat we een factuur nodig hebben. 

Maar wat eenvoudig begint...

Op het postkantoor, dat in het Spaans Correos heet, legde ik onze voorbereide tekst en de pakketjes op de balie. De tekst werd gelezen en er was een duidelijke "Si", wat "ja" betekent. - De volgende vraag was of we Engels spraken, wat we bevestigend beantwoordden. Ik had altijd al gedacht dat mijn Engels slecht was, maar hoewel we zogenaamd Engels spraken, kon ik alleen Spaans verstaan. - We werden in detail ondervraagd of het pakket wapens, brandbare of explosieve stoffen, drugs of andere bedwelmende middelen, tabak, levende of dode dieren of wat dan ook bevatte. Het aantal overhemden, broeken enz. moest precies worden opgegeven voor de verzekering en...

Lang verhaal kort, de hele procedure duurde minstens een, het voelde als drie uur. - Uiteindelijk kwam er een collega langs die echt Engels sprak. - Zijn eenvoudige opmerking over zijn collega: "ze is dom". 

De gevolgen: Torgit heeft onmiddellijk haar inspanningen om Spaans te leren uitgebreid. - Mijn zelfvertrouwen in "ik los het wel op met handen en voeten als het moet" is nu beperkt.

Over talen leren gesproken. - De stadsbibliotheek van Keulen biedt haar "lezers" ook een gratis digitale taalcursus van Rosetta Stone via een app. Nu zit Torgit naast me Spaans te proppen. Ik heb nog niet de moed gehad om haar te vertellen dat we morgen doorreizen naar Portugal. 

Inzicht van de dag: minder is meer, in ieder geval meer ruimte.