Dag 200 - Raket & Rheinauhafen

We hebben die nacht ook niet goed geslapen. Ik kijk uit naar mijn eerste koffie weer uit het Rocket koffiezetapparaat en een porseleinen kopje. Na 7 maanden heb ik geen routine meer en moet ik echt nadenken over hoe het werkt. Het smaakt raar. We zijn teleurgesteld. Later realiseer ik me dat het de bonen zijn. Ook al had Ben zijn bonen uit de Mazzer molen gehaald, er lag waarschijnlijk nog een kleine hoeveelheid bonen op de bodem, waarvan de leeftijd, laten we zeggen, onbepaald is. De Rocket zag eruit alsof hij al heel lang niet gebruikt was. De volgende koffie zal veel beter smaken, dan weer met Ehrenfeld koffiebonen van Van Dyck.

Nu ik weer op krachten ben, begin ik de bus leeg te halen, tenminste het eten en mijn kleren. De flat wordt al snel een puinhoop die opgeruimd moet worden. 

s Middags komen de jongens naar de overdracht, op afstand natuurlijk. Het is een leuke, gezellige ronde en de jongens nemen nog een paar dingen mee die ze kunnen gebruiken. De huisopruiming begint.

Daarna dwaal ik chaotisch door de flat, ik weet niet echt waar ik moet beginnen. Er is zoveel, ik weet niet precies waar ik moet beginnen. Ik begin overal aan en maak niets af. Ik heb het gevoel dat ik 1000 dingen zoek en niets kan vinden. Ik ben moe en gestrest, ik moet gaan joggen langs de Rijn. Ik zoek snel mijn kleren, trek mijn schoenen aan en loop de voordeur uit naar de Rijn. Het is koud. Om niet te zeggen ijskoud. Toch ben ik blij. Hardlopen heeft me altijd gelukkig gemaakt en vooral op de Rijn. Ik ren maar een klein rondje om de haven van Rheinau, ongeveer 4 km, maar ik wil het niet overdrijven, ik heb tenslotte al 7 maanden niet meer gejogd en ik ben geen 18 meer. Terug thuis voel ik me veel beter en ik heb honger. Vandaag eet ik groenten met rijst. Doe de olie en knoflook in de pan, kort daarna de basmatirijst, roer goed, voeg de bouillon en het laurierblad toe en laat sudderen. Fruit ondertussen de ui, knoflook, gember en rode currypasta, voeg verschillende groenten toe, breng op smaak en blus af met kokosmelk. Bestrooi met pinda's en mijn favoriete maaltijd is klaar. Zelfs Marc vindt het lekker, ook al is het vleesvrij. En knal - gelukkig. Daarna pleeg ik een paar telefoontjes en dan vallen mijn ogen dicht. Ik ben niet meer gewend aan Keulen en zijn snelle tempo.

Marc: Tattletale, ik heb maar één lepeltje geprobeerd. - Ik ben momenteel een beetje aan het vasten.