Zondag 24 november. - Niet zomaar een zondag. - Vandaag zou wijlen mijn vader jarig zijn. "Ik mis je pap."
Weet je dat als je jong bent, je echt anders wilt zijn dan je ouders? - Hoe ouder je wordt, hoe meer je jezelf realiseert, of erger nog, je broers en zussen, hoezeer je de trekjes van je ouders hebt overgenomen. - Het positieve hiervan is dat je toleranter wordt tegenover jezelf en dus tegenover je eigen ouders.
Afgezien daarvan heeft de zondag nauwelijks betekenis voor ons. - Ja, winkelen is moeilijker. Daar moeten we rekening mee houden. Anders is de zondag een dag als alle andere geworden. Een fenomeen waarover ik vaak heb gelezen in andere blogs. Mensen werken op zondag net zo veel of net zo weinig als op andere dagen. Torgit zegt "net als in Keulen is er niets veranderd." Ja, je hebt gelijk, in mijn vorige leven werkte ik ook veel op zondag. Zo had ik ook mijn werk-werk balans. 😉
Er kwamen twee andere dingen bij me op die ik nog eens wilde melden: Ten eerste, het effect van zoute zeelucht op onze fietsen. Ik heb vandaag een extra foto gemaakt. Wat je hier als roest ziet, was er acht weken geleden nog niet. De kettingtandwielen waren vers geolied voordat we vertrokken. Ik heb ze tussendoor ook opnieuw geolied. Ik denk echt dat het nu tijd is voor een dekzeil. Het is nog maar de vraag of dit echt bescherming biedt.
Ik geniet van mijn ochtendkoffie terwijl ik deze regels schrijf. Ik heb hier al verschillende keren over geschreven. Maar ik geloof niet dat ik iets heb gezegd over het malen van de koffiebonen. Op de een of andere manier heeft het bijna een spiritueel tintje. Ik weet niet eens zeker of mijn oma echt nog wel koffie met de hand maalt. Mijn moeder verzamelt koffiemolens, ik zal haar moeten vragen of ze nog regelmatig gebruikt worden. Koffie die je zelf maalt heeft gewoon een heel andere kwaliteit. Je moet het proberen. - Ik kijk er ook naar uit om overmorgen onze Rocket thuis te hebben.
Eigenlijk zouden er maar twee punten moeten zijn, maar ik moet een derde toevoegen. Deze is voor Jamie en Arriba. Ken je honden, geen mormels, die niets anders kunnen dan gapen en poepen? - Dat alleen is al erg. Maar een Duitssprekende toerist die constant, praktisch zonder onderbreking, achter haar huisdieren aan schreeuwt en fluit, zonder dat de honden zich daar iets van aantrekken, is ondraaglijk. Godzijdank willen we vandaag vertrekken, anders zou ik het begrijpen als we in een "Duitse" tas werden gestopt en met hen werden weggereden. Ik kan alleen maar schande zeggen.
Vandaag herinnerde Facebook me eraan dat Torgit en ik een jaar geleden bij GedankenTanken in Keulen waren. De afgelopen jaren hebben we vaak deelgenomen aan dit evenement, waar verschillende sprekers lezingen geven over onderwerpen als motivatie, succes, geluk, je eigen bedrijf, zelfoptimalisatie, timemanagement enzovoort. Vorig jaar nam Tobias Beck ook deel. De suggestie uit zijn boek "Unbox your LIFE" was voor mij de trigger om de StartUp met "mijn" verkopers dit jaar te verplaatsen naar de Flora in Keulen, waar Tobias een themadag had over dit onderwerp.
Torgit en ik namen deel aan een tweedaagse persoonlijkheidsbootcamp. - Natuurlijk reageert iedereen anders op zulke evenementen. - Bijna alle deelnemers die ik daar heb leren kennen, verlieten het evenement zeer gemotiveerd. Het doel was om 48 uur lang 100 procent te geven. Torgit was de hele tijd enthousiast. Maar op de tweede dag ben ik afgehaakt. - Ik realiseerde me dat ik niet langer hoger, sneller of verder wilde gaan. Uitvallen was voor mij het begin van iets nieuws. Dus dank aan Tobias en zijn team. - Overigens is het boek de moeite waard om te lezen: Tobias Beck beschrijft in zijn boek verschillende soorten mensen die we in het dagelijks leven steeds weer tegenkomen. - Hij maakt onderscheid tussen bewoners, mieren, diamanten en supersterren.
Bewoners: Ken jij mensen die altijd en overal energie uit putten, die constant mopperen en overal slecht over praten? - Die niet alleen geen plezier hebben in hun werk, maar er ook voortdurend over klagen? - Je kent bewoners. Bij hen moet je uit de buurt blijven.
Mieren: Ken je mensen die hard werken, meestal gelukkig zijn, sociaal betrokken zijn en hun werk doen zonder te mopperen? Dat zijn mieren. Ze blijven zo, tenzij ze te veel tijd doorbrengen met bewoners.
Diamanten: Ken je mensen die gefocust zijn op oplossingen in plaats van problemen, wiens sterke punten onder druk naar boven komen en zich ontwikkelen? Dat zijn diamanten.
Supersterren: Ken jij mensen die al zijn waar ze altijd al wilden zijn? Die hun energie gebruiken om anderen te helpen, die hun baan als een roeping zien en ervan houden? Die andere mensen inspireren en aansteken? - Nu ken je ze alle vier.
Tobias legt deze natuurlijk in meer detail uit en schrijft ook over mentoren, visioenen enzovoort. Spannend en het lezen waard.
Maar we willen je ook iets vertellen over onze dag vandaag. Ons doel vandaag was om de kust wat meer te verkennen. Daarvoor gingen we vroeg op pad. Nu moesten we terugrijden over de weg die we twee dagen geleden hadden afgelegd. Ik was blij dat de weg droog was. Ik had niet gedacht dat het zo smal was. Maar zulke toegangswegen hebben ook hun voordelen, witgoed maakt hier geen schijn van kans.
Aan het einde van het dorp vinden we de bizarre wegwijzer PARAGEM, een bushalte. Bullis moet hier in het verleden zijn gebruikt voor transport. - Of hoe zie je het?
Kort na het plaatsnaambord kun je nu overdag de Bauhaus villa zien, die in de directe omgeving ligt van waar wij staan. Vandaag besluit ik een foto te maken vanaf de dalzijde. Deze foto laat het contrast zien dat we hier steeds weer tegenkomen. Aan de ene kant hoogwaardige architectuur en vaak de eenvoudigste gebouwen er vlak naast. Zelfs de afvalverwerking of afvalverbranding is hier geen zaak voor preutselingen. - Zulke foto's horen toch ook thuis op onze blog.
We varen verder naar Lagos en de vuurtoren bij Ponta da Piedade. We stoppen direct bij de vuurtoren. Nu is het tijd voor ontbijt. Vanaf hier verkennen we de klif een beetje. We zijn altijd onder de indruk van hoe bizar de individuele rotsformaties in het water zijn. De Ponta da Piedade, de top van genade, rijst als een kaap zo'n 20 meter boven de Atlantische Oceaan uit.
Na een tijdje over de rotsen te hebben gelopen, besluiten we door te rijden, want we willen vandaag nog meer rotsformaties zien. Maar we komen niet zo ver als we dachten. Een paar honderd meter verderop komen we nog meer extravagante Bauhaus-architectuur tegen. We besluiten een kijkje te nemen. Er wordt een hele bouwput met zo'n 20 verschillende Bauhaus villa's gebouwd vlak naast twee grote vervallen gebouwen. Hoewel ik geen overzicht heb van de Portugese prijzen, is het duidelijk dat geen van deze villa's waarschijnlijk minder dan twee of drie miljoen zal kosten. Ik ben erg benieuwd wie hier koopt of bouwt. Want aan geld lijkt geen gebrek te zijn.
We rijden door naar Praia do Carvoeiro, het strand van de houtskoolbrander. Maar onze bestemming ligt ongeveer een kilometer ten oosten van het centrum. Hier is het uitkijkpunt Algar Seco. Ook hier verkennen we de klif. Het bijzondere aan deze hoek zijn de gangen en grotten die in de rots zijn uitgehouwen. Via in de rotsen uitgehouwen treden kunnen we bijna tot aan de waterkant naar beneden klimmen. De rotsen zijn felgeel, oker en zelfs rood van kleur.
Onze volgende stop is bij de vuurtoren van Alfanzina. Als je links van de vuurtoren het kleine bos ingaat, bereik je na een paar minuten een baai op de top van de kliffen. Vanaf hier heb je ook een prachtig uitzicht.
Nu is het tijd om een slaapplaats voor de nacht te zoeken. We vinden een aanrader via park4night. We laten ons niet afschrikken door het bordje "off-road only". -Torgit komt de hoek om en vertelt ons dat de "we" in dit geval niet hen bedoelde.
Onze tocht is om verschillende redenen spannend. Op weg naar de aangewezen klif passeren we verschillende zeer uitgebreide onder architectuur gebouwde huizen. Of alles mooi is, ligt zeker aan de toeschouwer, maar het is hoe dan ook indrukwekkend.
Hier is een link naar twee voorbeelden, want mijn foto's kunnen er niet aan tippen. Maar zelfs in het origineel zien de huizen er verdomd gaaf uit. Ik had graag door de tuin willen sluipen. Maar het gezoem van de camera is meteen te horen 😉
Ik vind de Villa Utopia van de architect Arquimais Architecture and Design heel erg gaaf: https://www.jrcoconstrucao.pt/project/villa-nutopia-carvoeiro/2
De Villa Surpresa van ark-architecten is beschikbaar om te huren. - Dus als iemand ons wil bezoeken:
https://www.sun-hat-villas.com/algarve/carvoeiro-area/villa-surpresa-3267#gallery-11
Aan het einde van een weg die als doodlopend is aangeduid, begint het off-roadgedeelte van onze tocht. - Hector moet zich een beetje inspannen en ik moet me een beetje concentreren. Als ik naar de baan kijk, hoop ik dat het niet gaat regenen. Anders wordt het een moddergevecht. Maar het was de moeite waard, want uiteindelijk staan we bijna vooraan in de klif. - Er moet hier ooit een huis hebben gestaan, want we staan vlak naast een oude halfhoge muur. Oké, tijdens het nivelleren bereiken onze aanrijwiggen niet alleen hun limiet, maar breken ze ook. Dit zijn de tweede wiggen die breken tijdens deze tocht. Maar waar zijn stenen hier voor?
Kort daarna zitten Torgit en ik op de klif met een blikje bier en genieten van de zonsondergang. - Onbetaalbaar!
Conclusie van de dag: we hebben geen Bauhaus villa nodig, een blikje bier op een klif is genoeg om gelukkig te zijn.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties