Dag nr. 199 - Rocket, Waterrower & Co.

Torgit: Vanmorgen werden we heel vroeg wakker, om 5.30 uur. Het was een slechte nacht, we hebben allebei slecht geslapen en zijn veel wakker geweest. Marc snurkt weer. Net als vroeger. Ik vind dat beangstigend. Ik ben onrustig, ik kan gewoon geen rust vinden, zelfs niet in meditatie. Ik ben er nog niet. Het voelt alsof ik in een vacuüm zit.

Onze Rocket koffiemachine ziet er niet uit als iets dat ik zou willen gebruiken. Zeker niet als ik de binnenkant moet afleiden uit de buitenkant. Maar goed, ik haal snel onze Bialetti uit de camper en zet koffie 'zoals gewoonlijk'. Het werkt geweldig en smaakt goed. En alles is weer goed met de wereld.

Onze huurder Steffen verhuist vandaag en Ben krijgt zijn laatste spullen. De jongens hebben hier 7 maanden het fort bewaakt en we zijn een beetje dol op ze geworden. Vanwege het coronavirus willen we hier niet zijn als Steffens verhuizers arriveren. Wie wil er besmet raken of anderen besmetten? We weten niet of we besmet zijn geraakt op de veerboot en willen het niet verder verspreiden. De curve afvlakken' is aan de orde van de dag.

Voor onze tour hebben we onze Waterrower 'uitgeleend'. Omdat hij minder wordt gebruikt dan verwacht, halen we hem vandaag weer op. Ik heb altijd met plezier geroeid en wie weet hoe de shutdown situatie zich zal ontwikkelen. We vragen onze vrienden om de Waterrower voor de deur te laten staan. Nu staat hij weer bij ons. Eens kijken of we hem nog kunnen gebruiken.

Trouwens: als je onze waterrower wilt hebben, neem dan contact met me op. Zoals alles in onze flat, is hij ook te koop.

Daarna gaan we langs bij Marc's broer in Düren. Hij heeft een metaalconstructiebedrijf en we bespreken details voor Spector. In het bijzonder bespreken we extra watertanks en een aanpassing aan het VW-fietsenrek. Marc zal hier later verslag over uitbrengen.

We zijn sneller terug in Keulen dan we dachten, de trein is vrij dankzij Corona, Steffen is nog niet helemaal klaar met verhuizen. We stoppen in het bos en maken een wandeling. Passend, want vandaag is het begin van de lente. Het is goed voor ons en het weer is geweldig, strakblauwe luchten en volop zon. Er zijn veel mensen op pad, die net als wij van de zon genieten. Of een paar joggers en fietsers of stelletjes die aan het wandelen zijn. Corona is hier aangekomen.

Thuis ontkalk en reinig ik onze Rocket portafilter koffiemachine. Het ziet eruit alsof het lang niet gebruikt is. Dat was echt nodig. Onze jongens hebben net zo goed voor onze flat gezorgd - jongens inderdaad.

Als de deurbel gaat, ben ik een beetje verbaasd. Wie zou het kunnen zijn? Ondanks corona. De zoon van een goede vriend staat in de deuropening. Ik ben blij hem te zien, maar ik ben geïrriteerd en weet in eerste instantie niet precies hoe ik met de C-crisis moet omgaan. Terwijl we weg waren, heeft hij Marc's MacBook opgehaald, die niet op tijd klaar was voor reparatie. Zoals ze in Keulen zeggen: 'Et hätt noch emmer joot jejange'. We gaan zitten, op afstand natuurlijk, en nemen eerst een Corona. Bedankt jongens voor het achterlaten van een paar biertjes in de koelkast.

s Avonds vallen we doodmoe in bed. We zijn niet meer gewend aan dit uitputtende leven met dit hoge tempo. Ik denk aan Benirra's trommels en voel me verdrietig.