Dag 202 - Laat de spelen beginnen

Laat de spelletjes, de huisontruiming, beginnen. De verkoop van onze spullen blijkt tijdrovender dan verwacht. Ik ben begonnen met de tuinspullen in de kelder. Alles naar de tuin sjouwen, schoonmaken, foto's maken (van 'shit, de achtergrond is niet zo mooi' tot 'shit, de zon staat verkeerd, ik heb schaduwen op de foto'), online prijzen opzoeken. Shit, de verticuteermachine was vorige week nog te koop bij Aldi, niemand koopt hem nu nog. Het was het eerste wat weg was, na iets minder dan een uur. Kärcher multifunctionele stofzuiger, straalkachel, droogrek, Petromax, tuinstoel - alles moet weg. Is het de moeite waard om de graskantensnijder te huren? Wat heeft het voor zin? Als ik hem voor 9,- huur, krijg ik hem terug tot 5,-. Het is de moeite niet waard. Maar wat kan ik er anders mee doen? De rommelmarkten zijn afgelast vanwege de corona-crisis. Iedereen die nu een graskantensnijder nodig heeft, mag contact met me opnemen. Contactloze overdracht mogelijk, of liever gezegd gewenst. Want ons voornemen om in onze bunker te gaan zitten wordt bemoeilijkt. Het voelt alsof er veel te veel mensen naar ons toe komen in de bunker. En zolang dat het geval is, kan ik het helaas niet riskeren om mijn ouders te zien. En dat maakt me verdrietig. 

Onze nieuwe huurders bezoeken onze flat weer, dragen handschoenen en houden afstand. Maar natuurlijk let je niet op en kom je dichterbij dan je eigenlijk zou willen. De zoon van een vriend brengt iets langs en maakt een praatje. Hartelijk dank, en leuk jullie weer te zien, maar we wilden eigenlijk in vrijwillige quarantaine gaan.

Marc: Er zijn een paar dagen verstreken sinds Torgit deze regels schreef. We hebben al heel wat items verkocht. Bauhaus klassiekers genereren de grootste vraag. Onze verstelbare tafel, een ontwerp genaamd E 1027 van Eileen Gray, en een Wagenfeld Bauhaus tafellamp wisselden snel van eigenaar, alsof ze trouw waren. - Het is grappig dat iets dat in de jaren 1920 werd gemaakt nu, bijna 100 jaar later, nog steeds zo gewild is. In 1987 nam het Museum of Modern Art in New York deze bijzettafel op in zijn designcollectie. Wat ik er het meest bizar aan vind, is dat de Bauhaus-klassiekers ontworpen waren om kwaliteit betaalbaar te maken door industriële productie. Ik zou blij zijn als ze de nieuwe eigenaren net zoveel plezier zouden geven als ze mij de afgelopen 25 jaar hebben gegeven. - Het gevoel dat deze dingen naar mensen gingen die er echt van genoten was bijna belangrijker voor mij dan de prijs die ik ervoor realiseerde.

In plaats daarvan doen andere dingen pijn. Ik heb bijvoorbeeld Hector ingehuurd. We kunnen tenslotte niet met twee Bulli's tegelijk rijden. Het is jammer om te zien dat de vraag hier extreem laag is. Ik had gehoopt dat hij een workaholic zou vinden die hij ook zou kunnen bekeren. Als je iemand kent, laat het ons dan weten. We zouden het leuk vinden als je deze link deelde.