Dag Nr. 130 - Playa de Camposoto - Alleen...

Ken je dit soort dagen, waarop je achteraf het gevoel hebt dat je alles goed hebt gedaan? - Vandaag lijkt zo'n dag te zijn. - Gisteravond zochten we een parkeerplaats achter een duin later op. En als de zon ons vanochtend wekt, staan de eerste auto's al om ons heen geparkeerd. Even snel koffie en dan gaan we op pad om het strand te verkennen.

En wat kan ik zeggen, wat een strand - afgezien van twee eenzame vissers is er niemand te bekennen. Een heel ander beeld dan gisteren in Conil. - Een lang, breed zandstrand en behalve wij, de golven, de zon en de zee, niets, helemaal niets, gewoonweg prachtig. - Torgit maakt eerst een lange wandeling, ik ga joggen. - Als we elkaar op het strand tegenkomen, vallen we elkaar in de armen. "Wie in mijn armen komt, heb ik lief" - het voelt allemaal verdomd goed.

Ik besluit eerst te gaan zwemmen. Ondertussen loopt het strand vol. Het water is fris. Maar heerlijk warm vergeleken met het bergmeer. - Het is allemaal een kwestie van omstandigheden. Als we terug zijn op de parkeerplaats, komt de ene na de andere auto aanrijden. We zijn precies op het juiste moment vertrokken en teruggekeerd. Terwijl ik een buitendouche neem, rijden, rijden of vliegen er steeds meer auto's, ruiters, gemotoriseerde paragliders, vrachtwagens enzovoort voorbij.

Zelfs de Guardia Civil is een keer langs geweest. Maar we krijgen alleen maar verbaasde blikken. Terwijl ik hier in mijn zwembroek sta, hebben de meeste mensen dikke truien, jassen en jacks aan. Toch is het heerlijk warm in de zon. (Torgit's note: De lokale vrouwen dragen laarzen, dikke winterjassen, mutsen en handschoenen, terwijl wij slippers, hoodies en vesten dragen en Marc vaak nog in korte broek loopt.

Dus maken we eerst wat muesli. En de muesli van vandaag is gewoonweg briljant. Onze nieuwe notenmix is goddelijk. We doen het rustig aan, maar het is tijd om van locatie te veranderen. Half Cádiz lijkt zich hier langzaam te verzamelen. (Opmerking van Torgit: Iedereen die weet hoe de Spanjaarden parkeren, weet hoe moeilijk het is om daar als busje weg te komen. Een van hen parkeerde met zijn motorkap onder ons fietsenrek)

In Cádiz gebruiken we park4night om een plek te vinden waar we denken dat Hector een paar uur veilig kan parkeren. We vinden er een aan de rand van de stad, op een industrieterrein. Blijkbaar heeft de Guardia Civil een politiebureau in de buurt. Dus we halen de motoren van het zadel, zetten de SUP erin, laten de verduistering zakken, zetten het alarmsysteem aan en plaatsen het stuurslot. Als er daadwerkelijk een motorpatrouille van de Guardia Civil langsrijdt, hebben we een goed gevoel.

Dus gaan we in de richting van de stad. Geweldig, prompt vinden we een fietspad dat naar de kust leidt, want we willen langs het water fietsen. Maar dit brengt ons zogenaamd alleen maar naar onze bestemming. Na ongeveer 10 minuten fietsen realiseren we ons dat we niet verder kunnen. Het fietspad zou ons naar de Jose Leon brug brengen en de stad uit. Dus keren we om. De vergissing is snel hersteld.

We gaan nu in noordoostelijke richting en vinden een pad naar de haven, zoals gevraagd. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op de "Puente de la Constitución de 1812" - op de een of andere manier vind ik Puente meer klinken als een vakantie dan als een brug, nietwaar? - Alleen al het uitzicht op deze tuibrug zou de kleine omleidingen waard zijn geweest. Maar de combinatie met de industriële kranen van de aangrenzende dokken maakt het plaatje compleet.

We fietsen door een klein park, langs het treinstation en stoppen bij het toeristenbureau om onze fietsen op slot te zetten. Daarna dompelen we ons onder in de drukte van de kleine straatjes. Cádiz boeit ons meteen. Hoewel de meeste winkels gesloten zijn, bruist het in de steegjes van de bedrijvigheid. Aan de andere kant, als je de volgende hoek omslaat, vind je een verlaten steegje.

We laten ons een beetje gaan. Zo ontdekken we het marktplein. Met zijn bars en eetkraampjes is het een magneet voor een levendig publiek. Maar we blijven door de steegjes dwalen. Het is altijd de moeite waard om je ogen op te heffen of naar ingangen te kijken. De huizen staan dicht op elkaar. Plotseling staan we op de westelijke oever. Mijn blik blijft hangen op een oude reclamezuil. Is het de pilaar of is het het gezicht van Charlize Theron dat me gevangen houdt? Hoe dan ook, ik vind het jammer dat deze zuil hier zelden te zien is. Terug in de drukte van de steegjes stappen we plotseling een groot plein op en staan we voor de kathedraal van Cádiz. Het ziet er enorm imposant uit. Toch vinden we zes euro per persoon geen redelijke toegangsprijs voor een kerk. Ik zou het ook zonde vinden als je zou moeten betalen om de kathedraal binnen te mogen. Maar 's avonds lezen we dat het geld gebruikt zal worden voor de renovatie. - Dat is iets anders, dus morgen. (Opmerking van Torgit: ik lees eigenlijk dat het geld dringend nodig is voor de renovatie. Dat is niet helemaal hetzelfde)

De kathedraal domineert het plein zo erg dat we bijna een ander, even mooi gebouw over het hoofd zagen. De Iglesia de Santiago Apóstol. Dat zou zonde zijn geweest. - Het begint fris te worden in de steegjes, dus we besluiten onze fietsen te pakken en op weg te gaan naar huis. Hiervoor fietsen we eerst van de oostelijke naar de westelijke oever. Zo kunnen we in de middagzon de terugweg maken.

De promenade langs het water is een drukte van belang. Het is de moeite waard om even te pauzeren bij het stadsstrand met zijn surfers, wat we dan ook doen. Gelukkig is er verderop een fietspad. Dat maakt de tocht een stuk gemakkelijker. Als het 's ochtends al druk was op het strand, is het hier vlak bij de stad nog drukker.

Als we terug zijn bij Hector, de fietsen hebben opgezadeld en klaar zijn om te gaan, is het tijd om naar onze kampeerplaats voor de nacht te gaan. Die vinden we een paar kilometer verderop, vlak bij het strand. Het is hier iets luider dan de dag ervoor. Aan de andere kant staan we nu ook aan het water en vlak bij de poorten van de stad.

Inzicht van de dag: Mensen lijken kuddedieren te zijn. Alleen zijn is niet gemakkelijk.