Dag Nr. 71 - Currywurst ... - Farol do Cabo de São Vicente

"...met friet, aach, dan geven we je twee keer currywurst" - Grönemeyer

Hoe hebben we geslapen? Het enige commentaar van Torgit is brbrb brbrb brbrb, ik weet niet of ik dat goed heb gespeld. Maar waarom schrijf ik dit hier? - Omdat ik niet zeker weet of iemand zich kan voorstellen dat een hele bus de halve nacht door de wind schommelt? - Ja, je hebt me goed gehoord, het hele busje wiebelt, schommelt, rommelt en schommelt in de wind. Voeg daar het gehuil van de wind aan toe en je begint je af te vragen. Zit het dak er nog wel op? Staat de handrem echt strak genoeg? Staat de hele klif op het punt in zee te vallen? Zit ik wel op een boot? En dan, als het licht wordt, de meest fundamentele vraag van allemaal: zijn de slippers er nog?

Dan roept Torgit plotseling: "mijn Flipi-Flopis zijn weg". Ik pak heldhaftig mijn surfponcho en ga in de regen en wind op zoek. Ik ben nog niet helemaal buiten, maar ik ben al drijfnat - ik kan nog geen onderscheid maken tussen de verschillende soorten regen, zoals Inspecteur Dupin de Bretons beschrijft. Maar deze is nat; heel erg nat. (Dupin beweert dat de Bretonnen bijna net zoveel beschrijvingen voor regen hebben als de Eskimo's voor sneeuw. - Dat hoeft natuurlijk niets te betekenen, want het Eskimo-gedoe lijkt in ieder geval uit de film "Miss Smilla's Sense of Snow" te komen en heeft waarschijnlijk weinig met de werkelijkheid te maken. Hoewel ik moet toegeven dat de oorspronkelijke titel "Fröken Smillas känsla för snö" me erg competent in de oren klinkt, nietwaar? ) - Maar terug naar de De Flipi-Flopis van mijn vrouw. Toen ik mijn zoektocht bijna had opgegeven, realiseerde ik me dat Torgit ze gisteren voor de zekerheid al aan de binnenkant van de trede had gezet. Brbr brbrb wordt grrrg grrrg. - Dus ik word weer kletsnat, om vervolgens te horen te krijgen: "Je kunt beter vechten met het dekbed." Dan weet je waar ik het mee moet doen. (Torgit's note: Na de douche buiten ging ik terug de bus in en liet mijn slippers even buiten staan. Zodra de deur achter me dichtviel, besefte ik dat dit geen goed idee was. Dus opende ik de deur weer en zie, mijn slippers waren al weggewaaid door de wind. Ik kon er nog net achteraan rennen en ze weer vangen. Ik was helemaal vergeten dat ik naakt was. Je moet prioriteiten stellen 😉 )

Om mezelf af te leiden, houd ik me het liefst bezig met elementaire dingen: Eten, bijvoorbeeld. En ik moet toegeven dat ik een of twee dingen mis tijdens onze rondreis. Het is niet alleen het brood, vandaag denk ik meer aan currywurst. En mijn gedachten hebben een specifieke bestemming, de "laatste braadworst voor Amerika" - de woorden alleen al doen me watertanden. Weet je wat echt goede marketing is? - Stefan, het hoofd marketing van een bekend bedrijf in prefabwoningen, vertelde me over een currywurstkraam op Cabo de São Vicente, het meest zuidwestelijke punt van Europa. En wanneer marketingjongens zoiets beschrijven, gebruiken ze snel superlatieven. - Als ik dingen hoor als "de beste friettent ter wereld", "gigantisch uitzicht" en "originele Neurenbergse en Thüringse worstspecialiteiten", dan wekt dat wel verwachtingen. Want de Keulenaars zijn verwend met currywurst, en ik kom toch uit Remscheid. De "wereldkampioen" is een currywursticoon. Dan is er ook nog de worstbranderij, bekend van het Keulse "Tatort". Deze bevindt zich "normaal gesproken" op loopafstand van de Südbrücke-brug in de Keulse haven Rheinauhafen. - Maar vandaag wil ik genieten van (mijn) currywurst onder een vuurtoren. - Dat kan alleen maar goed zijn, toch?

Na vijf dagen en nachten zonder vaste stroom zijn onze batterijen toch al bijna leeg. Ons water is ook bijna op, het was net genoeg voor de douche. Dus zoeken we een camping in de buurt van Lagos. Met een kleine omleiding staat de currywurst ook op de planning. - Cabo de são vicente ligt bijna op de etappe van vandaag. Het meest zuidwestelijke punt van het Europese vasteland ...

Het meest westelijke punt op het Europese vasteland, Cabo da Rocha, was al de bestemming van onze reis op dag 52. Het zuidelijkste punt, in Spanje bij Tarifa, volgt nog. Het zuidelijkste punt, in Spanje bij Tarifa, volgt nog. Onze bestemming van vandaag was en is nog steeds een heilige plaats voor Kelten, Romeinen en christenen. Het is vernoemd naar de heilige Vicente, wiens lichaam hier rond 304 na Christus zou zijn gestrand. Dus op naar de vuurtoren en een currywurst. - Onderweg komen we niet alleen door dennenbossen die eruit zien alsof ze gespot zijn, maar komen we ook af en toe straatkunst tegen - vooral de flamingo's vonden we erg mooi. Omdat we onderweg steeds meisjes tegenkomen die hun houding minstens tien keer corrigeren voor de volgende foto, probeert Torgit ook de kunst van het filigraan poseren.

"Als je echt down bent - heb je iets nodig om op te kauwen - een currywurst"

De vuurtoren is al vele kilometers voor de kaap te zien. - We parkeren aan de zijkant van de kaap om de toeristen even te vermijden. Ook hier waait het stormachtig. Torgit gaat een beetje mis, maar de frisse lucht doet ons goed. We verkennen het gebied en maken foto's van de vuurtoren. Maar waar is de braadworstkraam? - Geen idee - maar hij is er niet. De currywurst lijkt alleen beschikbaar te zijn voor gasten met mooi weer. Ik ben nu echt down, ik heb iets nodig om op te kauwen, maar er is geen currywurst. 

Dan rijden we gewoon een paar meter verder naar de surfers. - Later rijden we naar de Turiscampo Yelloh camping bij Lagos - bijna een cultuurshock na vijf dagen wildkamperen. Zoveel kletsende mensen. - We staan nog niet goed als twee Canadezen van Vancouver Island naar ons beginnen te schreeuwen. - Ze staan naast ons geparkeerd in hun gehuurde VW California en zijn op de laatste dag van hun Europese rondreis. - Parijs, Hamburg, Keulen inclusief de marathon... - Zes weken 8.000 kilometer - We zijn moe en hebben nog steeds honger. Dus snel douchen en dan iets eten. Ik vind geen currywurstkraampje, maar wel een goed beoordeeld Indiaas restaurant, en dat is toch ook curry? - Het is de wandeling waard, we eten voortreffelijk. Verzadigd, tevreden en vooral gelukkig vallen we vandaag in bed.