Dag 53 - névoa de horror ... - Sintra Bergen

...mist van horror? - Als we wakker worden, is de wereld om ons heen gevangen in opbollende mistwolken. - Maar we hoeven niet naar buiten. Want vandaag is het zondag: "Op de zevende dag zult gij rusten."

Hoewel we onszelf zeker niet bijbelgetrouw kunnen noemen, laten we het onszelf vandaag niet te moeilijk maken. Over bijbelgetrouwheid gesproken, ik vraag me af hoe Torgit dit kan rechtvaardigen tegenover zuster Clara Antonia. - Per slot van rekening heeft Torgit negen jaar lang op een nonnenkloosterschool gezeten. Misschien sleept ze me daarom steeds mee naar kerken. Het enige wat ik niet echt kan verklaren zijn de begraafplaatsen. Maar dit geeft me tenminste de kans om een praatje te maken met de hoogste autoriteit. Gewoon om dank je wel te zeggen. Ik merk dat ik dit vaker doe tijdens onze reis.

Onze dag begint met een douche. Het enige verschil met thuis is dat het ijskoud is en dat we midden in het bos zitten. Het feit dat het regent maakt het nog makkelijker. We hoeven minder te pompen omdat we vandaag onze douchezak gebruiken. Als je niet weet wat dit is, het is een waterzak met een handdouche. Om ervoor te zorgen dat er druk in de leiding is, wordt deze geactiveerd door constant te pompen met een voetbalg. - Een avontuur van een speciaal soort. Het maakt ons zeker aan het lachen. Wanneer sta je anders in een regenachtig bos bij 13 graden te douchen met koud water? - Het geheel doet me een beetje denken aan onze disco vos dansles. Ook daar moest ik ter plekke stappen en voelde ik me tegelijkertijd een besproeide poedel. 

Hoewel we hier in het midden van het mistige bos bijna afgesneden zijn van de datasnelweg - Torgit beweert dat we miljoenen lichtjaren van ons verwijderd zijn - komt er toch nog slecht nieuws door. - Plotseling zoemt Torgits mobiele telefoon. Deze keer is het niet onze huisbaas die ons lastigvalt, maar Torgits huurder. We gaan hier liever niet in op de details. - Feit is dat ik een plek moet vinden met een geschikt netwerk om een bindende gedachtewisseling te hebben in het belang van de huisgemeenschap. 

Nu het eindelijk zover is, hebben we tijd om onze vermoeide ledematen een beetje te verwennen. Als je al meer dan 50 dagen teenslippers draagt als het ultieme schoeisel, dan schreeuwen je voeten om genade. Of het nu geozoniseerde olijfolie, voetcrème of Arhama-zalf is, mijn voeten lijken het allemaal op te drinken. Ongeacht hoe vaak en met welke tussenpozen ik ze aanbreng. Ik neem me voor om mijn voeten vaker te hydrateren.

Onze kleren hebben ook verzorging nodig. De komende dagen moeten we op zoek naar een plek om weer te wassen. Maar vandaag kijk ik er gewoon naar uit om een frisse hoodie aan te trekken. Op de laatste paar foto's was het zeker te duidelijk dat ik een bepaalde trui heel graag draag. Je hebt gewoon de neiging om altijd naar de kleding te grijpen die bovenop in de opbergdozen ligt. Misschien moeten we maar eens kijken als we de kans krijgen of er nog meer naar huis kan. 

s Middags vind ik tijd om wat in mijn boek te lezen. Vanaf onze plek hebben we een prachtig uitzicht over het bos. Het lijkt alsof we midden in de wolken staan. s Avonds zijn ze zo dik dat je maar een paar meter ver kunt kijken. Zelfs de beste zaklamp helpt niet. Hoewel we niets kunnen zien, weten we dat we vanavond niet alleen zijn op de open plek. Maar we vegen onze zorgen weg. Het zal niet de mist van de horror zijn. We zullen vannacht de broodnodige slaap krijgen.

Inzicht van de dag: Slaap is soms een luxe en geluk tegelijk.