Dag 41 - Elke dag is een goede dag ...

...om te leven, ongeacht of de zon schijnt. - Shmi Skywalker uit Star Wars in Episode I

Uwe, een Berlijner uit vrije wil en niet alleen een waardevolle vriend maar ook een raadgever in alle situaties, gaf me wat feedback op onze blog. - Vrij geciteerd: "Altijd alleen maar mooie foto's en verhalen die mensen overweldigen in de laaglanden van het leven".

Omdat Uwe's mening erg belangrijk voor me is, dacht ik natuurlijk na over hoe ik de positieve beelden kon tegengaan.

Ik heb gisteren al een stukje van ons weerbericht gedeeld.

Vanochtend kan ik iedereen in Keulen vertellen dat de stad aan de Rijn een uitstekende keuze is. Niet alleen wat het weer betreft, maar ook. Hier is een kleine vergelijking: Keulen heeft ook 90 % kans op regen tussen 2:00 en 5:00 uur. Bedankt voor je solidariteit. Maar we weten dat als het regent in Deutz, het geen invloed heeft op Südstadt. Het heet niet voor niets Südstadt. - Uwe in Berlijn heeft zeker ook geen reden tot klagen! - Het is niet te warm en niet te koud aan de Spree. En het is nog zonnig ook. Ideaal weer voor een vergadering op de Schleusenkrug.

In Berlijn 21° en Keulen zelfs een zonnige 23°. - Van harte gefeliciteerd!!!

Als het de hele tijd regent, zoals hier, probeer je jezelf natuurlijk te motiveren en de herfstdepressie tegen te gaan. Dus laten we eens kijken naar mijn woonplaats. De regio Bergisches Land, en Remscheid in het bijzonder, is naar verluidt een van de meest regenachtige steden van Duitsland. "Kinderen worden hier met paraplu's geboren" is een populair gezegde in Remscheid. Maar vandaag, zonneschijn en 21°.

Hoe is het in Cherrapunji in het noordoosten van India? - Deze stad wordt beschouwd als de meest regenachtige ter wereld. De weersverwachting voor vandaag is ook bijgevoegd. Omdat deze vergelijking niet helemaal opgaat, laten we eens kijken naar Bergen in Noorwegen. Deze stad staat bekend als de meest regenachtige stad van Europa. Wat leren we hiervan? - Nee, de zon schijnt niet overal, maar van die vergelijking word je niet vrolijk. Maar we nemen het met gevoel voor humor. De stemming aan boord is nog steeds goed.

We doen er wat verse gember bij en lachen in plaats daarvan om het weer. Omdat er wordt gezegd dat lachen goed is voor je gezondheid, besloten we om meer te lachen en natuurlijk koffie te drinken. Of dit ook goed is voor je gezondheid in het algemeen? - We weten het niet, maar het is zeker goed voor de onze. - Torgit zegt: "Zelfs als de koffie op is, bedanken we Van Dyck" - de goede "Ehrenfeld" koffie vergezelt ons op deze tour. Torgit is echter zichtbaar nerveus, omdat ons eerste pakje al bijna op is. Ze beseft niet dat ik nog een kilo bonen in de kluis heb verstopt. Ja, je hoort het goed, we hebben koffie en boeken in de kluis die elke Californiër heeft. Ik hoop dat een potentiële inbreker dat zal waarderen.

Onze camping van vandaag, "Parque de Vila Chã", is ook een speciale traktatie. Toen ik vanochtend vroeg naar het toilet ging, stortte niet alleen de hemel op me neer, maar sprong ik ook nog eens recht in een plas die zo diep was dat ik bang was dat ik zou verdrinken. Ik sprong snel terug in de bus om me eerst af te drogen. Wat nu? - Om het niveau te verlagen, laten we het hebben over urinezakken, beter bekend als plasflessen. Want een camper heeft meestal geen toilet. Ja, er zijn uitzonderingen, maar die zijn qua interieur zo slecht ontworpen dat er geen ruimte is voor een fatsoenlijk bed. Tenminste niet één die geschikt is voor iemand van net geen 2 meter lang.

Maar terug naar de plasfles. Deze zijn nu zelfs verkrijgbaar in een "vrouwelijke" vorm. Torgits eerste vraag is hoe dit zou moeten werken. Maar als de druk toeneemt, verdwijnen zulke vragen. En hoe kan ik zeggen dat het werkt, nee, het werkt. Maar mijn probleem, nee, mijn uitdaging, was een heel ander. Kan iemand me uitleggen hoe een volwassen man moet omgaan met 750 ml. Of wat hij doet wanneer "vol is wanneer vol" optreedt?

Mijn tip van de dag: een Ortlieb 2 liter hydratatiepakket. Hopelijk klaagt het bedrijf me niet aan, of hopelijk kan Torgit het verschil zien tussen ons 10-liter hydratatiepakket. Zoals je kunt zien, is ons humeur nog steeds te goed.

Ik heb er even over nagedacht om onze vriendin Andrea over te laten vliegen vanuit Tenerife. - Zij weet tenslotte alles van sfeer maken. Haar ervaring als redacteur bij ondergrondse tv, waaronder Frauentausch en dergelijke, zou hier echt vruchten moeten afwerpen.

Maar tot die tijd zul je af en toe positieve foto's en verhalen moeten verdragen - sorry Uwe.

PS: Hier is een kleine aanvulling: de regen is net een beetje opgehouden. We profiteerden van het uur, eh minuut, en wilden eerst douchen. Gisteravond, in het diffuse licht, besefte ik niet hoe fijn onze douches zijn. De timer voor warm water of de volledige rantsoenering van de wastafels past zeker in de tijdgeest. Greta zou er zeker blij mee zijn. Ik betwijfel of het genoeg zou zijn voor een glimlach. Ik twijfel ook als ik de condoomautomaat zie. Hopelijk wordt hier geen secundair gebruik van gemaakt. - Wat denk jij, Uwe? Is het me uiteindelijk gelukt?

PPS: Het lijkt een beetje op te klaren. - We willen doorrijden naar Porto.

Maar eerst willen we het opnemen voor onze camping, "Parque de Vila Chã". - Ook al is alles regenachtig en lijken de douches verouderd, er is warm, nee, zelfs heet water. Tenminste voor zeven minuten. De camping ligt op loopafstand van de zee. Als je goed luistert, kun je het zelfs horen. Je kunt ook de landing vanuit Porto horen aankomen. Maar de prijs is onklopbaar, de overnachting kostte ons maar €9. En de clou met de condoomautomaat is onbetaalbaar.

Addendum: Net als we op het punt staan te beginnen in Vila Chã, komt de zon door. Dus maken we een korte stop aan zee. Daarna willen we ons door TomTom naar Porto laten leiden. Maar we realiseren ons al snel dat simpelweg vertrouwen op een navigatiesysteem in Portugal een avontuurlijke tocht kan worden. Het feit dat alle wegen in de buurt van Vila Chã geplaveid zijn met kasseien is best rustiek. Maar dan worden de kuilen steeds dieper en de weg steeds smaller. Om de volgende bocht wordt de weg weer smaller. Dan bevinden we ons in een smalle steeg. Aangezien we het einde kunnen zien, denk ik dat het wel goed komt. Het pad is maar ongeveer 100 meter lang. Maar het is een pittig pad. Links en rechts hangen de spiegels al over een muur. Dan is er ook nog een elektriciteitsmast. Met de spiegels ingeklapt heb ik nog een beetje ruimte. Passen de fietsen achterin? Ik zie mezelf al door het raam klimmen om de fietsen te demonteren. Torgit wordt zichtbaar rustiger. Maar ik begin een beetje te zweten. De afstandsmeters zijn allang overgeschakeld op continu geluid. - Plotseling weer een vreemd geluid, als ik kalmeer besef ik dat het gewoon een vliegtuig is en geen steen die onder de klimop vandaan steekt. - Uiteindelijk ziet het er op de foto's weer heel onschuldig uit. Maar op het smalste punt waren er net 2 cm links en rechts. Dat geeft een misselijk gevoel.

Realisatie van de dag: het kan altijd erger. Maar eind goed, al goed. En als het niet goed is, is het niet het einde.