Weekend excursie: Oranienburg - Schorfheide - scheepslift Niederfinow - Europa's grootste scheepslift

"Weekend en zonneschijn
En dan met jou alleen in het bos..."

De voorspelling voor het weekend is veel zonneschijn. Ideale omstandigheden voor een uitstapje naar het platteland. Dus gaan Torgit en ik op weg om mijn tweede thuis te heroveren. Aangezien ik vijftien jaar in Berlijn en de naburige wijkstad Oranienburg in het noorden heb gewoond, willen we van daaruit de omgeving verkennen. Eerst stoppen we bij het huis van mijn vriendin Moni. De laatste keer dat we daar waren, stak ik per ongeluk een lepel in mijn zak. Onderweg realiseerde ik me dat hij niet van zilver was. Een goede reden om hem terug te brengen. Ik weet zeker dat sommigen van jullie zich nu afvragen. Waarom stop je een lepel in je broekzak als je geen kleptomaan bent? - Je zult het niet geloven, maar sinds ik bij de WAGENVOLK zit, heb ik vaker een vork en lepel, en niet te vergeten mijn zakmes, in mijn broekzak.

Gedenkteken en museum Sachsenhausen

Daarna rijden we door de stad en in de richting van Lehnitzsee. De zon schijnt fel uit de hemel. - Op de Bernauer Straße passeren we onvermijdelijk de wegwijzer naar het Sachsenhausen Gedenk- en Museum. De zon verdwijnt. Hoewel ik hier al honderden keren langs ben gereden, stel ik mezelf altijd dezelfde vraag: hoe kan het dat niemand het wil weten?

Het concentratiekamp Sachsenhausen ligt niet ver weg, maar aan de rand van de stad Oranienburg. De voormalige "officierswoningen" en het aangrenzende belastingkantoor liggen direct aan de Bernauer Straße. Dit is niet zomaar een zijstraatje, maar een van de twee drukste hoofdstraten van de stad. Waar vandaag de dag belastingaanslagen worden uitgeschreven, "beheerden" ongeveer honderd nationaalsocialistische kantoorbedienden 32 hoofdconcentratiekampen. Een machine des doods. 

Maar de terreur in Oranienburg begon al veel eerder. In maart 1933 werd het eerste staatsconcentratiekamp in Pruisen opgezet in het centrum van Oranienburg, op slechts 200 meter van de Schlossplatz.

Zelfs na het einde van de oorlog en de onderdrukking van het naziregime bleef de Sovjetbezettingszone een werkkamp. Sachsenhausen werd één van de zogenaamde speciale Sovjetkampen. 60.000 gevangenen werden ondergebracht in nr. 7 (later nr. 1). 12.000 stierven van honger en ziekte, waaronder Heinrich George, een Duitse acteur en vader van de acteur Götz George.

Dat was pas voorbij in 1950. - Zeventien jaar lang stierven er mensen in het midden of naast de deur en niemand, bijna niemand, had het in de gaten? Ook al hingen de rookwolken van de crematoria zogenaamd regelmatig boven de stad?

Zoals je kunt zien, zijn mijn gevoelens over Oranienburg verdeeld. Ik heb veel goede herinneringen aan de stad, maar ook veel "gemengde". - Ik ben dan ook blij als we bij de Lehnitzschleuse de stad verlaten en ons onderdompelen in het groen van de bossen.

Sluis Liebenwalde 

Het duurt even, maar het landschap dat volgt, met zijn zonnige gele velden en dichte groene bossen, verdrijft geleidelijk de sombere gedachten. Al snel slaan we af in de richting van Liebenwalde. De weg leidt ons in de richting van het Laagland van de Havel. Bos en velden wisselen elkaar af. Tijd voor een snack. Hiervoor slaan we vlak voor Sandberge spontaan linksaf van de hoofdweg. Hier gaan we richting de sluis van Liebenwalde. Deze bevindt zich op kilometer 45,3 van de Boven-Havelse Waterweg. Een paar meter verderop staan we pal aan het water naar de zwanen te kijken.

Dus gooien we snel de schapenvachten op het gras, halen de planken tevoorschijn en beginnen te eten. De camping is niet alleen mooi, maar ook rustig gelegen. Het water hier heet het Malzer Kanal. Het zou zeker mogelijk zijn om hier te overnachten. Maar we willen wat meer van het landschap zien. - 52°51'00.9″N 13°23'49.2″E

 Luchtvaartmuseum Finowfurt

We steken het Pechteich meer over en naderen de Schorfheide. Maar eerst willen we naar de Luchtvaartmuseum Finowfurt. Voor een toegangsprijs van €7 kun je aan de rand van het voormalige militaire vliegveld een historische terugblik krijgen op de DDR. Verschillende shelters, d.w.z. vliegtuigbunkers met gewapend betonnen gewelven en gepantserde poorten, vormen het decor. - We zien een Tu-134, een tweemotorig korteafstandsvliegtuig van de Sovjetfabrikant Tupolev. Torgit weet nog niet zeker of ze aan boord de taak van purser op zich zal nemen of dat ze rechtstreeks in de stoel van de piloot zal plaatsnemen. - Het volgende vliegtuig is een Mikoyan-Gurevich, MiG-21, een eenmotorige interceptor. - Een Sukhoi Su-22 jachtbommenwerper en verschillende motoren worden ook tentoongesteld. Maar wij vonden de Ilyushin Il14 van Walter Ulbricht het spannendst.

Onder de militaire helikopters zie ik een Mi-8T. Deze werd ook gebruikt door het 239e Helikopter Regiment dat tot na de hereniging in Oranieburg was gestationeerd. Er zijn ook verschillende militaire en brandweervoertuigen te zien. Je kunt je zelfs vergapen aan een Mig-21 gevechtsvliegtuigsimulator. Alles ziet er een beetje stoffig uit. Maar dat hoort er zeker bij.

Er is ook een Antonov An-2, niet alleen het grootste eenmotorige tweedekkervliegtuig ter wereld. De An-2 is een van de meest gebouwde vliegtuigen. Maar ik associeer het met iets anders. Dergelijke vliegtuigen werden vaak gebruikt als parachute. Ik heb er zelf verschillende parachutesprongen mee gemaakt.

Zoals je op de foto's kunt zien, had ik een gespleten mening over de An-2. Aan de ene kant zag hij er nogal angstaanjagend uit door zijn misbaksels en visuele kwaliteit. Aan de andere kant maakte dit het makkelijker om eruit te komen. Maar hoe dan ook, ik wilde mezelf niet in verlegenheid brengen naast Kerstin, mijn mooie metgezel. Als het op gewaagde dingen aankwam, kon mijn vriendin Michi ook niet ver weg zijn. - Dus stapte ik altijd op een pittige manier uit.

eWerbelinsee en Schorfheide.

De volgende halte is het Werbelinmeer. Dit ligt in het midden van de Schorfheide. Met een lengte van bijna 10 kilometer en een breedte van 1,5 kilometer is de Werbelinsee behoorlijk indrukwekkend. Het Werbelinmeer is altijd al populair geweest om te zwemmen, boottochten te maken en te vissen. We benaderen het meer vanaf de oostelijke oever. Ondanks de frisse lucht is het aangrenzende gemengde eikenbos gewoonweg adembenemend. We stoppen op een parkeerplaats in het bos direct aan het water. Volgens Park4Night kun je hier ook overnachten. - Maar de parkeerplaats is te steil voor ons. Het water is relatief warm en absoluut helder.

Duiken bij Werbelinsee:

Er is een reden waarom ik hier vaak "onderduik". Niet alleen vanwege de diepte van bijna 50 meter of het vaak goede zicht. De reden is dat hier nogal wat wrakken liggen. De duikstek Dornbusch ligt er bijvoorbeeld schuin tegenover. Op de foto hierboven zie je mij precies op deze plek. Hier, op iets meer dan 30 meter diepte, ligt een oude, ongeveer 30 meter lange kafferschuit. Hoewel het schip al meer dan 150 jaar op de bodem ligt, is het rode hout nog duidelijk zichtbaar. Ongeveer twee kilometer naar het zuiden ligt een tweede mooie duiklocatie. Er liggen zelfs verschillende wrakken bij de zogenaamde Kaap Hoorn. Er is dus genoeg te zien. Ik moet echter toegeven dat het daar nu te koud en te donker is. Duiken ja, maar alleen onder Caribische omstandigheden, graag.

Bootlift Niederfinow

De laatste etappe van de dag begint voor ons. Op naar de Finow.
We vinden onze overnachtingsplaats net boven de bootlift Niederfinow, de oudste nog werkende bootlift in Duitsland. Hij bevindt zich aan het oostelijke uiteinde van het Oder-Havelkanaal en overbrugt een hoogteverschil van 36 meter. De verouderde scheepslift is zeker een bezoekje waard.

De opvolger wordt nu vlak naast de deur gebouwd. Nieuwer is misschien beter, maar zeker niet mooier.
Onze kampeerplaats voor de nacht lijkt bekend te zijn. Een aantal vissers en kampeerders staan hier vredig bij elkaar. Dus als je een kampeerplaats zoekt in de buurt van de bootlift, dan vind je die hier: 52°51'13.7″N 13°54'32.8″E.

Ondanks de sombere gedachten in de ochtend, hadden we vandaag een zonnige, rustige dag. We genieten een tijdje van de ondergaande zon en doen een kleine bierproeverij. Met dank aan Kai Graf, die een paar flesjes bier heeft meegenomen naar onze bijeenkomst in Bergisch. - Onze nachtrust is navenant. 

Ook de volgende ochtend worden we gewekt door de zon. - We ontbijten met roerei met spek en verse kruiden. - Een kleine traktatie van onze nieuwe buren, Heidi en Peter, zij uit Hamburg, hij uit Berlijn. Hoewel we bij de Finow staan, gonst "Your world is the mountains..." constant door mijn hoofd. 

"...ik heb niets anders nodig om gelukkig te zijn
Weekend en zonneschijn".

Comedian Harmonists - Apropos, in deze context realiseer ik me hoe verschillend iemand beïnvloed kan worden door muziek. In mijn jeugd had ik een vriend Olaf. Zijn vader luisterde naar de Stones. Waar luisterde Junior naar? Ook naar de Stones. - In die tijd had ik niet durven zeggen dat ik van de Comedian Harmoists hield, die mijn vader thuis onder de douche zong. Toch is Torgit nog altijd even verbaasd over mijn zelfvertrouwen met teksten.