Dag 193 - Frankrijk - blijf kalm en gezond

Als we vanochtend wakker worden, moet ik me eerst oriënteren. We zijn gisterochtend begonnen op Ibiza, in Spanje en worden "I do" wakker in Ermitage Saint-Ferréol de Céret - 42°31'05.4″N 2°44'31.6″E - Frankrijk 🇫🇷 . (Ik hou van deze I do). Zorg er dus voor dat de categorie weer verandert in "op cursus in Frankrijk". 

Het was koud vannacht. Door de ontlading van onze accu werkte de standverwarming niet. - Ondertussen hebben we het systeem opnieuw opgestart. De verwarming werkt, maar het was een beetje ongemakkelijk tijdens de nacht. - Maar wie wil er klagen? We lijken gezond, wat wil je nog meer?

Vanochtend las ik al de eerste klachten over de economische gevolgen van het Corona-virus. - Dit zal ons zeker ook hard raken. Want een platte opruiming in een tijd zonder rommelmarkt, huisvlooienmarkt, mogelijk zonder pakketdienst zal zeker vervelende gevolgen hebben. - Maar ook dat zullen we overleven. Nu zijn er zeker belangrijkere zaken. Hoe kunnen we dichter bij elkaar komen zonder te dicht bij elkaar te komen?

Gisteren was onze vierde huwelijksverjaardag. Toch was het nieuws dat we verspreidden niet alleen maar positief. - Daarom willen we een paar foto's met jullie delen.

- Voor eeuwig en altijd 

Dat laatste hebben we te danken aan een heel ander bruidspaar dat ons had uitgenodigd voor hun bruiloft. - Een van de weinige boeddhistische bruiloften in Duitsland. - Boeddha zei dat het huwelijk gebaseerd moet zijn op een diep wederzijds respect tussen de echtgenoten en dat de twee een gelijkwaardig partnerschap moeten hebben. - We mochten een indrukwekkende inzegening meemaken. Maar omdat de rest van de gasten zich daarna naar het buffet begaf, grepen wij onze kans. "Geluk is het benutten van alle mogelijkheden" - samen benaderden we de Lama, die helemaal uit Tibet was gekomen, en zijn Duitse tolk en vroegen of hij ons huwelijk kon inzegenen. Wat volgde was iets wat ik nooit had verwacht. - In plaats van ons kort de handen op te leggen, zoals verwacht, een Tibetaans "Ik zegen jullie" te mompelen en klaar, kregen we een zegen die ongeveer een kwartier duurde en eindeloos aanvoelde. De Duitse tolk, zelf lid van de boeddhistische gemeenschap in Hamburg, legde ons de zegen uit. Wat ik nog niet wist, is dat de zegen niet alleen het leven in deze wereld omvat, maar ook van toepassing is op de levens die komen gaan. - Dit spontane moment was geen toeval, het viel toe aan wat toekomt. - Voor mij was het minstens zo aangrijpend als het moment bij de burgerlijke stand. We keken elkaar aan en hadden tranen van vreugde op onze gezichten. - Hier waren alleen maar positieve emoties - onze dank hiervoor gaat uit naar Andrea en Martin, die dit indirect voor ons mogelijk hebben gemaakt. Net als alle bruiloftsgasten kregen we ook een geknoopt lint om onze pols. Deze knoop moet ook een zegen bevatten. Het is de bedoeling dat je het draagt tot het van je pols valt. - Bij Torgit en mij houdt het verdomd goed. Ik zou wel eens willen weten hoeveel van de gasten dit lintje nog steeds dragen.

Torgits gevoelens bij de burgerlijke stand waren waarschijnlijk het hoogtepunt van dat moment. - Maar dit is haar verhaal.

Omdat de nieuwssituatie nogal onduidelijk lijkt, besluiten we door te rijden richting Lyon. Maar eerst moeten we onze tassen inpakken. - Als we klaar zijn met inpakken, maken we van de gelegenheid gebruik om een paar trappen op te lopen naar de Ermitage Saint-Ferréol de Céret - de kapel gewijd aan Saint Ferréol in Céret is gebouwd in de 13e eeuw en herbouwd in de 18e eeuw. Vanaf hier heb je een panoramisch uitzicht vanaf de kust tot aan het Canigou-massief. - Een beetje frisse lucht doet ons goed. Even diep ademhalen. - Helaas is de kapel gesloten. - Wie wil bidden, vindt een plekje voor contemplatie op de trappen.

Vlak voor de kapel staat een bord met het verzoek niet te kamperen of te picknicken. - Ik vind deze vorm opvallend vriendelijk. - Wat ons hier erg aanspreekt is het pragmatisme waarmee de Fransen hun hoogtebeperkingen op de parkeerplaats oplossen. Als de in hoogte verstelbare "beperking" ook bij de slagbomen op het strand zou worden ingevoerd, zouden we niet hoeven na te denken over een aangepast bagagerek. We hadden vaak de limiet bereikt met die van ons.

Op de snelweg richting Lyon is de rijbaan weer vrij. - We tanken ondanks een halfvolle tank. In Noord-Frankrijk zouden sommige tankstations geen diesel meer hebben. Van vermeende verlaagde brandstofprijzen is hier niets te merken. - Naast ons bij het tankstation staat een ander busje. "No car wash, no hand wash, only rain wash" - Dit is bijna hetzelfde voor ons, sinds we onze buitendouche kwijt zijn. Maar we zijn overgestapt op het wassen van kopjes. Dus we gieten het water gewoon over ons hoofd uit een beker. Noodzaak is de moeder der uitvinding en sommige dingen werken veel beter dan je denkt.

Een uur voor Lyon komt er nog meer verontrustend nieuws: Duitsland overweegt zijn grenzen "gedeeltelijk" te sluiten. Wat betekent gedeeltelijk? - Ik kan en wil niet beoordelen of zulke beslissingen verstandig zijn. Daar zijn specialisten, virologen en artsen voor. - Omdat we geen idee hebben wat dit voor ons zou kunnen betekenen, plannen we er omheen. In plaats van onze toevlucht te zoeken in een nationaal park in de buurt van Lyon, willen we vanavond de Duitse grens oversteken. - Dus rijden we door naar de grensovergang bij Mulhouse in de Elzas. - Steeds weer passeren we de ene na de andere camper. - De nummerborden verraden dat velen op zoek zijn naar de kortste route naar Duitsland en daarna noodgedwongen omrijden.

Als we er rond 21:00 langsrijden, is de rijbaan al beperkt tot één rijstrook. Blauwe lichten flikkeren door de nacht. - De politie let goed op de nummerplaten en zwaait ons dan door. - Het is een deprimerend gevoel dat de vrijheid van het Schengenakkoord in deze situatie zo vluchtig lijkt. - Een half uur later staan we helemaal alleen op een open plek in het bos. Alles is vredig hier, we zijn blij weer thuis te zijn. - De spanning van de dag valt weg. - In plaats daarvan worden we ons bewust van andere dingen.

We hadden er naar verlangd om begin april onze vrienden in Duitsland de een na de ander te bezoeken. - Maar we zullen dat bewust niet doen of hen telefonisch omhelzen. - Om onszelf te beschermen? Nee. - Het is onze verantwoordelijkheid om deel uit te maken van een samenleving. Ook dat maakt een gemeenschap. - Degenen die mij kennen, weten dat ik niet gevoelig ben voor angst en bangmakerij. - Dit is ook absoluut nutteloos. Met mijn buikvet alleen al kan ik minstens vier weken zonder eten. Hoe zit het met jou? Worden dit de Duitse vastenweken? - Nauwelijks, toch? - Dus laat wat over in de supermarkt.

We sturen je zonnige groeten - Blijf kalm en gezond

PS: Aangezien ons verblijf in Frankrijk maar kort was, zorg er dan voor dat de categorie weer verandert in "op cursus in Duitsland".

PPS: 15 maart is trouwens de Dag van de Gezondheid van de Rug, die in 2002 werd ingevoerd door het Pijnforum van het Duitse Groene Kruis. - Waarom krijg ik juist op deze dag spanningen? Ik heb al meer dan een jaar geen spanning meer gehad. Zodra ik dichter bij de Duitse Stress...