Dag 141 - Ik wilde je alleen vertellen...

splash, splash, splash, splash, splash, splash, splash, splash...

De regen daalt de hele dag op ons neer. Soms meer, soms minder. Maar gestaag - we hebben het ons comfortabel gemaakt in de bus. Tijd om kleine dingen te doen. Om online dingen op te zoeken. - Zodra we in de zomer overstappen van Hector op Spector en dus op SpaceCamper, hebben we een campingtafel nodig. - De tafel in de schuifdeur is een van de weinige dingen die we in Californië een absoluut briljante oplossing vinden. Dus ik ben op zoek naar een grote tafel met een kleine pakmaat, licht maar stevig... De eierleggende wol-melk zeug. Licht zou saai zijn. Tijdens het spelen kom ik de kop 'Dag van de complimenten' tegen, maar daarover hieronder meer.

We genieten van deze rustdag. - Het ziet ernaar uit dat er nog twee zullen volgen. Dit was de situatie waar we van tevoren het bangst voor waren. Wat als het dagenlang regent. Of nog erger, een storm. Zitten we elkaar dan niet in de haren?

Maar tot nu toe is alles heel ontspannen. Blijft dat zo? - We zullen verslag uitbrengen.

Onze keukenkraan heeft eindelijk de geest gegeven. - Wie heeft zoiets ontworpen? Dat is iets voor fijnmechanici. Blijkbaar is het de firma Reich. Maar we worden er arm van. s Middags rijden we naar een kampeerspecialist. Hij heeft de fitting, die waarschijnlijk ook door diverse andere fabrikanten wordt gebruikt, op voorraad. Maar vraag en aanbod, hier kost de fitting €85 in plaats van €25 zoals in Duitsland. De installatie is ook iets ingewikkelder. We zijn benieuwd of het blijft zitten.

Op de terugweg naar het plein (we willen niet vrij staan met dit weer) stoppen we bij de Lidl supermarkt. - Het ziet eruit alsof het is platgebombardeerd. - Blijkbaar zijn hamsteren en knelpunten in de toeleveringsketen hier samengekomen. Maar zolang ik met Torgit op tournee ben, ben ik nergens bang voor. Er zal altijd genoeg te eten zijn. - Oh ja, bij mij ook. 

“…dat je kunt zijn de grootste voor mij"

 Wanneer heb je voor het laatst iemand een compliment gegeven? - Wanneer heb je er een ontvangen?

Sinds de twee Amerikaanse Amerikanen Kathy Chamberlin en Debby Hoffmann in 1998 het initiatief namen tot de Dag van de Complimenten, staat 24 januari, morgen dus, bekend als de Dag van de Complimenten. - Is dit dan de perfecte dag om met complimenten te strooien? 
Is het echt zover gekomen dat er een speciale dag nodig is om een compliment te geven? - Blijkbaar wel, anders zou het niet bestaan. - Is dat niet heel erg jammer?

"Als je

Ben jij de bestemming van een lange reis die

Perfectie op zijn best..." 

Wanneer zijn we vergeten hoe we complimenten moeten geven? En dan heb ik het niet over goedkope chat-up lines, maar over het verwoorden van een positieve indruk. Zonder bijbedoelingen, zonder verwachtingen. Er is iets misgegaan, nietwaar?

Als je het woord googelt, verschijnt de volgende uitleg:

"lovende, vleiende uitspraak die iemand tot een persoon richt om hem iets aangenaams te zeggen [en om hem een plezier te doen]" - Hoe? En om haar een plezier te doen? - Dat is onzin. - Wat heeft het een met het ander te maken? Vanuit mijn oogpunt is een compliment alleen eerlijk als het niet gaat om "ervoor zorgen dat je hetzelfde over mij denkt". Ik heb altijd van het liedje "Ein Kompliment - Der Sportfreunde Stiller" gehouden. Maar ik ben het hartgrondig oneens met dit zinnetje. Zelfs in een relatie hoef je jezelf niet gerust te stellen. Dat weet je, of dat weet je niet.

Een compliment is niet gebonden aan tijd, het moet gewoon aardig zijn en uit het hart komen. Er wordt vaak gezegd dat het een geestig compliment is. Waarom is dat zo? Het moet niet plat zijn, maar geestig? Voor mij is een oprecht compliment belangrijker dan een gevat compliment. Maar wanneer zijn we vergeten hoe we complimenten moeten geven? Geen roos vandaag? Geen foto? 

Ik kan alleen voor mezelf spreken. Vroeger zeiden mensen tegen me dat ik mooie complimenten gaf. Maar op een gegeven moment was dat weg. Ik denk dat dat precies het moment was waarop ik over voordeel begon na te denken - voordeel, het moment waarop ik wilde behagen. - Ik realiseerde me dit pas een paar jaar geleden toen ik met Torgit langs de Rijn liep. Er liep een oud echtpaar voor ons. Ze zagen er samen zo stralend uit, zo verliefd, precies zoals je je later zou wensen. Ik ging spontaan naar ze toe en zei precies dat. Vleiend? Humoristisch? Geestig? - Drie keer nee. - Toch straalden ze allebei en zeiden met één stem: "Dat was het mooiste compliment..." - Sinds dat moment kan ik weer complimenten geven. Mijn beloning - een glimlach. Wanneer geef ik een compliment? Wanneer het in me opkomt. Maar ik maak bewust een uitzondering. - Net zoals er geen bloemen of cadeaus zijn op Valentijnsdag, behalve voor mij, omdat het mijn verjaardag is, zullen er morgen geen complimenten zijn. 

"...Op stille momenten in stilte

De schuimkroon

De golf van enthousiasme..."

- Sportfreunde Stiller -

Inzicht van de dag: complimenten moeten allesbehalve gedateerd zijn.

Natuurlijk kun je onze blog niet altijd lezen zoals jij dat wilt. - Of je leest gewoon graag verder. - Helaas heeft JIMDO geen scrollfunctie. Of in ieder geval hebben we die nog niet gevonden. Dus nu probeer ik de functie zelf te maken. Dit is voorlopig echter slechts een test. Als het werkt, zullen we van tijd tot tijd de oude blogartikelen linken. Dit kan even duren. Ik weet zeker dat je dat zult begrijpen.