Dag 141 - Ik wilde je alleen vertellen...

splash, splash, splash, splash, splash, splash, splash, splash...

Denn ganzen Tag trommelt der Regen auf uns ein. Mal mehr, mal weniger. Doch stetig. – Wir haben es uns im Bus gemütlich gemacht. Zeit Kleinigkeiten zu erledigen. Einmal Dinge im Netz nachzuschauen. – Sobald wir im Sommer, von Hector auf Spector und somit auf SpaceCamper wechseln, brauchen wir einen Campingtisch. – Der Tisch in der Schiebetür ist eine der wenigen Sachen, die wir im California als absolut spitze gelöst sehen. So suche ich nach einem großen Tisch, mit kleinem Packmaß, leicht, doch stabil… Die eierlegende Wollmilchsau halt. Leicht wäre ja langweilig. Beim daddeln stoße ich auf die Headline ‚Tag der Komplimente‘, doch dazu unten mehr.

We genieten van deze rustdag. - Het ziet ernaar uit dat er nog twee zullen volgen. Dit was de situatie waar we van tevoren het bangst voor waren. Wat als het dagenlang regent. Of nog erger, een storm. Zitten we elkaar dan niet in de haren?

Maar tot nu toe is alles heel ontspannen. Blijft dat zo? - We zullen verslag uitbrengen.

Onze keukenkraan heeft eindelijk de geest gegeven. - Wie heeft zoiets ontworpen? Dat is iets voor fijnmechanici. Blijkbaar is het de firma Reich. Maar we worden er arm van. s Middags rijden we naar een kampeerspecialist. Hij heeft de fitting, die waarschijnlijk ook door diverse andere fabrikanten wordt gebruikt, op voorraad. Maar vraag en aanbod, hier kost de fitting €85 in plaats van €25 zoals in Duitsland. De installatie is ook iets ingewikkelder. We zijn benieuwd of het blijft zitten.

Op de terugweg naar het plein (we willen niet vrij staan met dit weer) stoppen we bij de Lidl supermarkt. - Het ziet eruit alsof het is platgebombardeerd. - Blijkbaar zijn hamsteren en knelpunten in de toeleveringsketen hier samengekomen. Maar zolang ik met Torgit op tournee ben, ben ik nergens bang voor. Er zal altijd genoeg te eten zijn. - Oh ja, bij mij ook. 

„…dat je kunt Größte für mich bist“

 Wanneer heb je voor het laatst iemand een compliment gegeven? - Wanneer heb je er een ontvangen?

Sinds de twee Amerikaanse Amerikanen Kathy Chamberlin en Debby Hoffmann in 1998 het initiatief namen tot de Dag van de Complimenten, staat 24 januari, morgen dus, bekend als de Dag van de Complimenten. - Is dit dan de perfecte dag om met complimenten te strooien? 
Is het echt zover gekomen dat er een speciale dag nodig is om een compliment te geven? - Blijkbaar wel, anders zou het niet bestaan. - Is dat niet heel erg jammer?

„Wenn man so will

Ben jij de bestemming van een lange reis die

Perfektion der besten Art und Weise…“ 

Wanneer zijn we vergeten hoe we complimenten moeten geven? En dan heb ik het niet over goedkope chat-up lines, maar over het verwoorden van een positieve indruk. Zonder bijbedoelingen, zonder verwachtingen. Er is iets misgegaan, nietwaar?

Als je het woord googelt, verschijnt de volgende uitleg:

„lobende, schmeichelhafte Äußerung, die jemand an eine Person richtet, um ihr etwas Angenehmes, Erfreuliches zu sagen [und ihr zu gefallen]“ – Wie? Und Ihr zu gefallen? – Das ist doch bullshit. – Was hat das eine mit dem anderen zu tun? Aus meiner Sicht ist ein Kompliment nur dann ehrlich, wenn es eben nicht darum geht  „sicher(zu)gehen ob du denn dasselbe für mich fühlst“. Ich habe den Song „Ein Kompliment – Der Sportfreunde Stiller“ immer sehr gemocht. Doch dieser kleinen Zeile möchte ich vehement widersprechen. Selbst in einer Beziehung muss man sich nicht rückversichern. Das weiß man, oder man weiß es nicht.

Een compliment is niet gebonden aan tijd, het moet gewoon aardig zijn en uit het hart komen. Er wordt vaak gezegd dat het een geestig compliment is. Waarom is dat zo? Het moet niet plat zijn, maar geestig? Voor mij is een oprecht compliment belangrijker dan een gevat compliment. Maar wanneer zijn we vergeten hoe we complimenten moeten geven? Geen roos vandaag? Geen foto? 

Ich kann nur für mich reden. Früher hat man mir oft gesagt ich würde schöne Komplimente machen. Doch irgendwann war das weg. Ich glaube, dies war genau der Moment, an dem ich mir Gedanken über Vorteil – Nutzen gemacht habe, der Moment an dem ich gefallen wollte. – Mir ist dies erst vor einigen Jahren bewusst geworden, ich war mit Torgit am Rhein unterwegs. Vor uns spazierte ein altes Paar. Diese wirkten gemeinsam so strahlend, so verliebt, wie man sich das auch für später wünscht. Ich bin spontan zu den beiden hin gegangen und habe ihnen genau dies gesagt. Schmeichelhaft? Humorvoll? Geistreich? – Dreimal nein. – Dennoch strahlten die Beiden und sagten, mit einer Stimme Klang, “ dies war das schönste Kompliment…“ – Seit diesem Moment kann ich wieder Komplimente verteilen. Mein Lohn? – Ein Lächeln. Wann ich ein Kompliment verteile? Immer wenn es mir in den Kopf kommt. Doch ich werde bewusst eine Ausnahme machen. – So wie es am Valentinstag keine Blumen oder Geschenke gibt, außer für mich, denn dies ist mein Geburtstag, gibt es Morgen keine Komplimente. 

„…In stillen Momenten leise

De schuimkroon

Der Woge der Begeisterung…“

- Sportfreunde Stiller -

Inzicht van de dag: complimenten moeten allesbehalve gedateerd zijn.

Natuurlijk kun je onze blog niet altijd lezen zoals jij dat wilt. - Of je leest gewoon graag verder. - Helaas heeft JIMDO geen scrollfunctie. Of in ieder geval hebben we die nog niet gevonden. Dus nu probeer ik de functie zelf te maken. Dit is voorlopig echter slechts een test. Als het werkt, zullen we van tijd tot tijd de oude blogartikelen linken. Dit kan even duren. Ik weet zeker dat je dat zult begrijpen.