Dagen 162/163 - Playa de las Covaticas

Onze reis naar geluk brengt ons vandaag verder noordwaarts vanaf Camping la Caleta en naar de regio Murcia. - De etappe voert ons in eerste instantie weg van de kust en de bergen in. Maar we proberen zo snel mogelijk terug te keren naar de kust. We zien de zee al snel. Tegelijkertijd neemt de reistijd die ons navigatiesysteem aangeeft toe met elke kilometer die we rijden. Dit zou kunnen komen doordat de wegen erg verkeersluw zijn. Elke verkeersdrempel wordt gevolgd door een andere. We worden dus een beetje "geschommeld". - De kustplaatsen zijn niet erg spectaculair, om niet te zeggen afzichtelijk lelijk. We zien een beetje industrie en een paar vervallen gebouwen. - Maar het landschap is spannend zodra je het bord van de betreffende stad achter je laat. We rijden door Carboneras, Ventanicas-el Cantal, Garrucha, San Juan de los Terreros en langs Águilas. - Na Los Alcázar rijden we terug richting de bergen. De RM-D20 leidt ons bergopwaarts en vervolgens bergafwaarts over kronkelige wegen. Hoewel dit een kleine omleiding is, is het landschap het waard. We worden beloond met een prachtig uitzicht. Bij Los Curas rijden we langs een andere camperplaats. De campers staan naast elkaar. Je moet echt van je buren houden om zo tegen elkaar aan te kruipen. Maar aangezien de kampeerders jaar na jaar terugkomen, lijken ze ervan te genieten. - "Op ieder potje past een dekseltje" - zo past het!

Dat zou te krap voor ons zijn. Dus rijden we verder. - We hadden van verschillende bronnen gehoord dat de baai van Mazarron, Canada de Gallego, aan de Playa de las Covaticas een goede plek is om te staan. Er was sprake van een voormalige geitenweide, de geur van kruiden en een strand dat ongeveer 1 kilometer lang en 30 meter breed was. - Wat zal ik zeggen? - Als we richting het strand rijden, zijn we sprakeloos. We rijden door een enorme plantage, plastic zover het oog reikt. Er zou hier een strand moeten zijn

Maar plotseling houden de kassen op en zie, het strand ligt voor ons. Hier staan een paar kampeerders. Maar er is een pad iets verder langs het strand. We volgen het. Het wordt iets moeilijker. Opeens zien we een andere oude camper recht op het strand onder ons. We rijden een stukje verder. Nu moeten we voorzichtig zijn. Het pad is uitgespoeld. Maar dit is precies waar we vinden wat we zoeken. - 37°32'32.0″N 1°21'58.6″W - Een beschutte plek direct aan het strand - Zo genieten we van de zonsondergang op het strand - Een perfect strand op het zuiden, dus we kunnen morgen veel zon verwachten.

“Geluk is wakker worden in een busje op het strand."

Als we op Valentijnsdag wakker worden, is de nieuwe dag net aangebroken. Het is net voor zonsopgang. Dus genieten we van de zonsopgang met een kopje koffie in onze handen. Ook vandaag doen we niets. Lezen, eten en een beetje sporten. De nadruk ligt op weinig!

Dan een korte wandeling langs het strand - dit brengt ons in de richting van Playa de Percheles, ook wel bekend als Slangenbaai. - Een gewelfde baai met palmbomen tussen leistenen kliffen. - We tellen ongeveer veertig campers, allemaal in het wit gekleed, met een eenzame camper ertussen. - Deze baai is echt prachtig, maar we zijn des te blijer dat we een rustig plekje voor onszelf hebben gevonden. Onderweg zien we een coole IVECO op het strand staan. Een leuk Nederlands stel. - We maken een foto.

Tussendoor vraag ik me af waar de plantages achter ons me aan doen denken. Dan dringt het tot me door. - De oorspronkelijke titel is Wrapped Andalusia. - Een kunstproject van het kunstenaarsechtpaar Christo en Jeanne-Claude - zoals in 1995 in Berlijn - we weten het niet zeker.

Wat doen we nog meer? - Niets, echt niets. - De perfecte Valentijnsdag!