Dag 189 - Formentera - Caribische flair in de Middellandse Zee

Niet elke dag is een goede dag en niet elke ochtend is een goede ochtend. Gelukkig is dat hier op onze reis niet anders dan waar ook ter wereld. - Dat ligt niet aan onze kampeerplaats - die is prachtig. De zon schijnt vanochtend al aan de ene kant en de maan aan de andere kant. - Het was behoorlijk helder vannacht.

Vandaag reizen we naar Formentera, het kleine zusje van Ibiza. De stranden daar zijn naar verluidt nog mooier en de kleur van de zee nog turquoiser blauw. De stranden worden zelfs vergeleken met die van de Malediven. In 2012 werd ik weggeblazen door de fantastische stranden van de Malediven. Ik had nooit gedacht dat ik uren en dagen alleen maar naar de zee kon kijken en heel gelukkig kon zijn. We zijn erg enthousiast en willen de plek met eigen ogen zien. De veerboot is geboekt voor 9 uur 's ochtends, wat niet al te vroeg klinkt. Maar daarvoor moeten we inpakken, met Hector naar Ibiza rijden, de auto vastzetten en naar de haven gaan. Onze ochtendroutine wordt dus behoorlijk verstoord. - Marc is net zo opgewonden, want Formentera is het favoriete eiland van Sabine, een goede vriendin van hem.

Om tijd te besparen hebben we vannacht het hefdak naar beneden gelaten en we werden allebei geïrriteerd wakker. We hebben allebei slecht geslapen door de nauwheid van het bed. Ten tweede gaat de ochtendmeditatie niet door wegens tijdgebrek. Ten derde gaat onze geliefde koffie ook niet door wegens tijdgebrek. Na een snelle, chagrijnige kattenwasbeurt, zadelen we ons busje op en rijden we richting Ibiza-stad. We parkeren ons busje op de parkeerplaats van Ikea en beveiligen het met alle middelen die we tot onze beschikking hebben. We sluiten alle schotten zodat niemand naar binnen kan kijken en zetten alle alarmsystemen op scherp. Helaas kan ik op dit moment niet meer zeggen, het is allemaal topgeheim. Als Hector naar eer en geweten is beveiligd, lopen we naar de plek in de haven waar de veerboot naar Balearia moet vertrekken. De kade is verlaten. We vragen rond, nee, hier vertrekt geen veerboot, maar om de hoek, waar Marc gisteren zei dat de veerboot zou vertrekken. Dus lopen we snel de hoek om. Maar ook daar is de kade leeg en er is geen veerboot te zien. Terwijl we even verloren staan op de verlaten kade, verschijnt de contour van de veerboot aan de horizon. Alles is goed, we zijn op de juiste plek. Er gebeurt niet veel zo vroeg in de ochtend, alleen een paar passagiers die uitstappen.

Net als we aan boord willen gaan, houdt de verantwoordelijke ons tegen. Dan stappen er 3 laatkomers uit. Het eerste wat me opvalt is dat passagiers 1 en 3 hetzelfde gekleed zijn, wat 100% is omdat ze Guardia Civil-uniformen dragen. Pas dan valt het me op dat de man tussen hen in handboeien draagt. Oeps, er was ook een slang in het paradijs.

Dan kunnen we aan boord en vertrekt de veerboot. Als we de haven verlaten, kijken we naar de vuurtoren van Ibiza, de Faro de Botafoc, - 38°54'15.0″N 1°27'14.0″E - met het nummer E-0264, die bij de oostelijke ingang van de haven staat. Vuurtorens maken altijd indruk op Marc. Zoals hij zegt: "Je kunt erop vertrouwen dat er altijd een vuurtoren is die je de weg wijst. Zowel op zee als in het dagelijks leven is het belangrijk om zulke vuurtorens te herkennen." - Eens kijken wat de dag in dit opzicht nog meer in petto heeft.

We genieten aan dek van de korte oversteek van een half uur. De zee is kalm, de zon schijnt en het zou bijna te warm zijn zonder de wind. Er is een fantastisch uitzicht vanaf hier en we nemen een paar mooie foto's, waaronder van de vuurtoren nr. 2 van vandaag - En Pou - op het Isla de los Puerco - 38°47'56.1″N 1°25'19.7″E. Deze 28 meter hoge witte vuurtoren met zwarte strepen werd in 1864 gebouwd naar een ontwerp van Emili Pou. Deze Spaanse ingenieur en bouwer staat bekend als de vader van de vuurtorens op de Balearen, omdat hij de meeste vuurtorens heeft gebouwd, evenals de havens van Palma en Ibiza.

Als we op Formentera aankomen, worden we begroet door heerlijk weer, veel zon en bijna geen wind. Het eerste wat we doen is een auto huren, want we willen niet alleen lui op het strand liggen, maar ook het eiland verkennen. Op het eerste gezicht zien we genoeg autoverhuurbedrijven. Er zijn echter precies 2 autoverhuurbedrijven open. Na het eerste aanbod van een vriendelijke jongedame gaan we natuurlijk bij nummer 2 kijken, waarna Marc concludeert dat nummer 2 er alleen maar is om de keuze voor nummer 1 een beter gevoel te geven. Nummer 2 is het toonbeeld van een walgelijk agentschap: schemerig licht, groezelig, slordig met een onvriendelijke man die achter de toonbank staat te roken. Hoe goed zijn aanbod ook is, ik zou hier nooit zaken doen. Dus terug naar nr. 1.

Omdat Marc zijn rijbewijs momenteel niet kan vinden, wordt er een schattige kleine Fiat Panda aan mij verhuurd, zodat het duidelijk is wie er vandaag rijdt. Terwijl ik het papierwerk in orde maak, legt de vriendelijke dame aan Marc uit waar we onze auto kunnen vinden. We krijgen de sleutels en gaan op weg in de richting van 'achter de gele ...' waar onze auto zou moeten staan, dus we slaan linksaf bij de gele pilaar en lopen vrolijk langs de weg. Na 10 minuten zoeken word ik onrustig. Of moet ik zeggen dat ik ontevreden word? De onrustige nacht in combinatie met het gebrek aan koffie op een hongerige maag maakt me niet per se geduldiger. We lopen kilometer na kilometer, maar kunnen geen auto vinden. Verbolgen bel ik de dame en zeg dat ze er over 2 minuten is. We wachten. Spaanse 2 minuten? Natuurlijk komt er niemand, na 15 minuten gaan we terug. Bijna terug bij het agentschap zie ik een geel huis. Misschien werd dat bedoeld met 'het geel'? Maar het leidt toch alleen maar naar het strand? Maar zie, daar staat onze auto op een piepklein bultig parkeerterreintje. Dus we stappen in en rijden weg... oeps, een handgeschakelde versnellingsbak. Mmh, ik heb al een tijdje niet meer gereden, en de eerste keer dat we starten is dan ook geannuleerd. We hobbelen over de hobbelige helling naar de weg en gaan het eiland over.

Marc koos een leuk café voor ons ontbijt met uitzicht op zee.

Ik neem het vanaf hier over van Marc. - Want vandaag ben ik de copiloot en verantwoordelijk voor het plannen van de route. - We rijden van La Savina op de PM-820-2 richting Es Pujols, waarschijnlijk het grootste en belangrijkste vakantieoord van het eiland. Maar eerst rijden we langs de zoutpannen, erg mooi. Er schijnen ongeveer 850 mensen in Es Pujols te wonen. - Maar die zijn er waarschijnlijk alleen in het hoogseizoen. We wandelen langs een schilderachtige baai. De zee is hier echt turquoise blauw. Maar het zou nog beter zijn met een lekkere koffie. Ik heb café La Kasa dei Kolori gevonden op Tripadvisor. Top recensies en zogenaamd open. - Maar het enige wat we zien zijn bouwvakkers, het gebouw wordt momenteel gerenoveerd. Dan maar een ander café. Als we door het stadje rijden, krijgen we onze eerste indruk. - Een heel leuk plaatsje, maar in deze tijd van het jaar een enkele bouwput. Geen gezellig, open café of restaurant. Alles is gesloten.

We rijden verder naar Sant Francesc de Formentera, het administratieve centrum, dat wordt beschouwd als de hoofdstad en belangrijkste stad van het eiland. We zijn er zeker van dat we hier iets voor het ontbijt kunnen krijgen. - Maar ook hier vinden we geen leuk café. Maar we vinden wel een Eroski. Misschien niet onze eerste keuze tussen de supermarkten, maar honger is honger. Dus ontbijten we op een muurtje voor de supermarkt.

Opgefrist gaan we westwaarts langs de PM-820. Onze bestemming is vuurtoren nr. 3 - Far de la Mola - 38°39'48.2″N 1°35'01.5″E - op de meest oostelijke kaap van Formentera. Maar eerst stoppen we nog een keer bij Restaurante El Mirador - 38°40'10.2″N 1°31'46.1″E - dat ook nog gesloten is. Toch genieten we vanaf de veranda van het fantastische uitzicht op het eiland. Dan komen we bij de vuurtoren, die in 1861 werd ontworpen door Emili Pou y Bonet. Het "baken" staat 142 meter boven de zeespiegel en draagt het nummer E-0250 - aanvankelijk werd er een olielamp gebruikt. Pas in 1970 werd het omgebouwd naar elektrisch licht.

Als je over de rand van de klif wilt kijken, moet je vrij zijn van duizeligheid. De 120 meter alleen zijn al enorm. Maar het diepe blauw van de oceaan draagt bij aan het gevoel van hoogte. Hier zitten en uitkijken over de zee is geweldig.

Maar we willen niet alleen vuurtorens zien. De stranden van Formentera zijn legendarisch. Maar de volgende stop is Es Caló, met zijn prachtige natuurlijke haven. - Het voormalige vissersdorp heeft een lange traditie! - In de Romeinse tijd was Es Caló de Sant Agustí de enige haven op het eiland. Vandaag de dag zijn er nog maar een paar vissers die vanuit hier uitvaren. Het dorp staat ook bekend om zijn fijne zandstrand, Ses Platgetes, dat ongeveer 100 meter lang en 25 meter breed is. - Maar wij zijn op zoek naar iets meer strand. Dus vervolgen we onze weg.

We vinden niet alleen het perfecte strand - 38°40'00.7″N 1°30'32.8″E - maar ook de perfecte bank. Het is op Platja Es Arenals, op kilometerpaal 11 - dit is hoe ik me Formentera had voorgesteld en niets anders. - Het maakt niet uit dat de strandclub Flipper & Chiringuito, die in de zomer vast heel cool is, niet open is. - Integendeel, we genieten van de rust op het verlaten witte zandstrand. Het perfecte moment om af te koelen in het water. - Nu is het tijd voor een kleine siësta, maar de lunch ontbreekt nog.

Maar de zon schijnt en het is voor het eerst in weken windstil - als je van lange, eenzame wandelingen langs het zandstrand houdt, dan is dit de plek voor jou. - De foto's op de website van Flipper & Chiringuito laten zien dat het hier zelfs in de zomer goed toeven is.

Torgit is een beetje ingedommeld, maar ik wil doorgaan. - Er zijn nog twee dingen die ik beslist wil zien op Formentera. Ik ga naar het zuidwesten via de PMV-820-1. - Hier - 38°38'28.0″N 1°23'21.9″E - ligt niet alleen het zuidelijkste punt van de Balearen - het is ook het zuidelijkste punt van het eiland Formentera - maar ook de meest westelijke kaap van Formentera. Waarom wil ik hier naartoe? Dit is Cabo de Barbaria, de derde vuurtoren op Formentera en nummer 4 op de tour van vandaag. - Er is tegenstrijdige informatie over de hoogte van de vuurtoren, dus we laten het bij nr. E-0251. De onbeschutte locatie aan de meer dan 100 m hoge rotskust midden in een natuurreservaat met archeologische vindplaatsen maakt het waarschijnlijk een magneet voor toeristen en wandelaars. En dit is waarschijnlijk de plek waar je de mooiste zonsondergang van het eiland kunt zien. - Die kunnen we waarschijnlijk pas bij ons volgende bezoek bewonderen. Volgens de legende was deze vuurtoren gewijd aan de 'barbaren' vanwege de nabijheid van de Afrikaanse kust. Hij is gebruikt als locatie in talloze films. - Vlakbij staat de 18e-eeuwse uitkijktoren ("Torre"). - Ik ga even op de rand zitten en kijk uit over het diepe blauw. Dit doet me denken aan beelden uit de film "The Big Blue" in Duitsland "Im Rausch der Tiefe". Een speelfilm van de Franse regisseur Luc Besson. Ja, hij is een beetje oud aan het worden. Maar een cultfilm, niet alleen onder duikers.

We gaan terug naar het noorden. We stoppen opnieuw in Sant Francesc de Formentera - als er geen ontbijt is, is een late lunch misschien voldoende. - Opnieuw vinden we niet wat we zoeken. Er zijn twee plekken open, maar beide lijken meer gericht op drinken. - Nee dus. - We gaan verder naar het noorden. Onze favoriete plek is Platja de Ses Illetes. We parkeren bij strandbar Es Ministre - 38°45'22.7″N 1°26'05.7″E. Het stoort ons niet dat de Tripadvisor-beoordelingen onder de grond staan en dat het restaurant op nummer 210 staat van de 215 restaurants in Formentera, want het is toch gesloten. - Vandaag is het de perfecte parkeerplaats voor een bezoek aan het strand. - Terwijl Torgit Platja Es Arenals heeft gekozen als haar strand op Formentera, is dit mijn strandaanrader. Niet verrassend, het is 315 graden noordwest. - Playa de ses Illetes ligt aan de noordwestkant van het eiland. Het duinlandschap evenaart Sylt niet alleen, het overtreft het. Niet voor niets wordt het beschouwd als een van de mooiste en meest prominente stranden van het eiland en ook als een van de populairste. - Daar is vandaag de dag niet veel meer van te merken. Een paar bezoekers, waaronder naturistische zonaanbidders, genieten van de eenzaamheid. - Torgit geniet van de laatste zonnestralen, ik "dwaal" wat rond.

Dit strand, dat al is uitgeroepen tot een van de mooiste stranden van Europa en 6e van de tien mooiste stranden ter wereld, inspireert me steeds meer. - Turquoise blauw aan beide kanten, heel, heel gaaf. Ja, zo stel ik me de Malediven voor. Ik had graag naar het volgende eiland gezwommen. - Maar het is ongeveer 300 meter, niet voor het koude seizoen. Dus ga ik terug naar Torgit. De enige gasten die nu in onze buurt komen zijn twee meeuwen. - Het is tijd om te vertrekken.

We gaan terug naar la Savina. - We hebben waarschijnlijk iets te veel tijd uitgetrokken. We komen een half uur te vroeg aan bij de kade - maar onze veerboot ligt er al en we mogen aan boord. Op de een of andere manier zag het er vanmorgen een stuk moderner uit. - We zoeken een zitplaats. Een of twee passagiers sluiten zich bij ons aan. Op dit tijdstip van de dag lijken er veel werklui, vuilnismannen en dergelijke op de veerboot te reizen. - Hij vertrekt plotseling. Waarom zo vroeg? - Later realiseren we ons dat dit de langzame veerboot is. - Als we meer dan een uur later op Ibiza aankomen, ligt de veerboot die we hadden moeten nemen al in de haven. - Ik denk gewoon, dit is gewoon niet onze dag. - Kan het nog erger? - Ja, dat kan het.

Als we aankomen bij Hector, onze VW Bulli, gaat de deur open, maar tegelijkertijd gaat het alarm af. Is er ingebroken? Is er ingebroken in de auto? Gelukkig niet. Maar ik moet vergeten zijn de lichten uit te doen. De startaccu is leeg. Het alarmsysteem werkt op aparte batterijen. Als je het portier opent terwijl de accu leeg is of losgekoppeld, wordt het alarm geactiveerd. Dit is alarmerend luid. Niemand in de donkere IKEA parkeergarage lijkt hier last van te hebben. Zelfs niet als we de auto met zaklampen onderzoeken. - Tegelijkertijd wordt een andere elektronische startonderbreker geactiveerd. - Op onze eerste tour hadden ervaren kampeerders ons al het volgende advies gegeven, dat vandaag bleek te kloppen. "Elektriciteit is de dood van de kampeerder!" - Ik heb toen voorzorgsmaatregelen genomen. - We hebben een accu aan boord. Nadat ik de startonderbreker heb omzeild (vraag me niet hoe - het is een geheim van Kai Stüven Alarmtechnik), kunnen we de accu gebruiken. Bij de tweede poging lukt het. De motor start. We kunnen weer opladen. - We besluiten die nacht noordwaarts te gaan richting Benirras. Het is beter om vrienden in de buurt te hebben voor het geval de accu ons morgen in de steek laat.

Conclusie van de dag: Formentera is in deze tijd van het jaar een droom voor iedereen die van natuur en afgelegen stranden houdt. Mits je volledig zelfvoorzienend wilt zijn. - Onze fout was dat we weer eens naar de neezeggers hebben geluisterd. Ze bleven ons maar vertellen dat je het eiland niet kon bereiken in een Cali. Gek genoeg zagen we er onderweg een paar. Als we die bij ons hadden gehad, waren we zeker een dag of twee langer gebleven. - Dus neem een snack mee en bezoek het eiland, zelfs begin maart.

PS: Op de een of andere manier is het vandaag niet gelukt met karma, Formentera en mij. Dus lieve Sabine, het blijft jouw eiland. Maar ik begrijp heel goed wat je er zo mooi aan vindt.