Dag 179 - IBIZA Strand - Pou des Lleo - Dia de les Illes Balears

Waar kun je 01 maart, de dag van de Balearen - "Dia de les Illes Balears" - beter doorbrengen dan op de Balearen? - Wij zouden zeggen niet alleen op de Balearen, maar op Ibiza. En als klap op de vuurpijl op het strand van een van de mooiste baaien van het eiland. Balearendag herdenkt het statuut van autonomie van de eilanden, dat sinds 1983 van kracht is. Voor bezoekers van het eiland betekent deze dag vooral dat veel musea hun deuren gratis openen en de bezoekers van het eiland vieren. - Maar vandaag verlangen we naar rust en stilte. - Maar hoe zijn we op dit strand gekomen?

Nadat we gisteren de vlooienmarkt bij het Hippodrome Sant Jordi hebben verlaten, nemen we afscheid van Ilona, Isa en Hugo.

We gaan nu naar het noordoosten van het eiland. Onze bestemming is de klif en de baai van Pou des Lleo ervoor.

Op weg naar het noorden stoppen we bij een Mercadona. - Hier halen we meestal alles wat we nodig hebben.

En ook hier op het eiland is het aanbod enorm. Heel anders dan de foto's die we hebben gezien van deze of gene supermarkt in Duitsland. - Van angst voor het Corona-virus is hier absoluut geen sprake. - Maar Torgit vindt nog steeds een reden om te klagen. Er is geen papaja vandaag. En we hadden het vanmorgen alleen in onze muesli. - Maar dit is zeker lijden op een heel hoog niveau. Daarom kan ik het niet echt serieus nemen.

Kort daarna zitten we op een deken boven de baai op een relatief vlak stuk van de rode klif en kijken uit over de hoefijzervormige baai die wordt omlijst door een dennenbos en boothuizen. Het water is kristalhelder. Aan de rand van de baai is een klein, drukbezocht restaurant. Misschien iets voor morgenavond? - Tussendoor komt er een kleine tram naar het strand. Enkele toeristen stappen uit, maken foto's en zijn amper 15 minuten later alweer weg. - We zijn verbaasd en doen wat onderzoek. Het trammetje komt uit Santa Eulalia. Het strand maakt deel uit van een tour die in totaal drie stranden aandoet.

Zo krijg je een indruk van wat zich hier in de zomer allemaal afspeelt. Details vind je hier:

Zodra de trein vertrekt, is het meteen heel rustig. - Toch merk je dat het weekend is. Er zijn ook een paar Spanjaarden in de baai. Doordeweeks was het nog rustiger. - Eerst gaan we picknicken. We hebben vers stokbrood en olijvenpasta, kaas, komkommer, salade en zalm. - Nu is zelfs Torgit weer tevreden. Hongerig wordt ze af en toe een beetje chagrijnig. Maar dat is precies waarom ik van haar hou. Zoals we altijd zeggen: "Eten maakt gelukkig!"

Pas later rijden we naar de top van de klif, die hier in een smalle tong de zee in steekt. - Als ik naar de zee kijk, die hier turkoois glinstert, begrijp ik waarom dit Hugo's favoriete plek is. Nu zou je kunnen zeggen: wat weet een jongen van zeven nou? Maar welke zevenjarige heeft al zoveel van Europa gezien als Hugo. Hij woont al twee jaar min of meer in een busje. En Hugo houdt van dit leven. Zijn zusje Isa is daar niet altijd zo zeker van en geniet ook van de rust op de finca. Maar Hugo is een zigeuner met heel zijn hart. Zowel Isa als Hugo hebben geleerd dat communicatie veelzijdig is en dat gezichtsuitdrukkingen, gebaren en aanraking net zo nuttig zijn als taal. Ik heb zelden kinderen gezien die zoveel vrede met zichzelf hebben als deze twee. Bovenal kunnen ze zich bezighouden met zichzelf en met de natuur. - Ken je zulke kinderen die alles hebben en nog steeds niet weten waarmee en hoe ze moeten spelen? - Denk dan eens aan het tegenovergestelde en je hebt Isa en Hugo.

Ik deel Hugo's smaak trouwens. Ik wil niet beweren dat dit de mooiste klif ooit is, maar het heeft iets magisch. - Dat viel me meteen op toen we er drie dagen geleden voor het eerst waren.

Maar het effect is vandaag iets intenser. Misschien komt het omdat ik de afgelopen twee dagen de klif intensief heb bestudeerd. Want toen ik de films aan het monteren was, bekeek ik de opnamen steeds opnieuw en herkende ik bij elke keer kijken nieuwe details. - Zoals al geschreven heb ik erg genoten van het project. Maar wat het voor mij bijzonder maakt is het verhaal, dat meer toevallig en langs de zijlijn tot stand kwam. Ondertussen is er een hele hechte, vriendschappelijke band ontstaan tussen Ilona, Gironimo en ons. Je kunt voelen dat we in veel dingen hetzelfde denken. Maar wat Torgit en mij het meest is opgevallen, is hoe positief en gevoelig ze met elkaar en hun kinderen omgaan.

Het was precies deze positieve energie, deze nabijheid, die ik in de opnames dacht te ontdekken. En dus probeerde ik ze in een verhaal te gieten. De twee wisten niets van dit nevenwerk, maar toen ik ze het resultaat voorlegde, waren ze net zo ontroerd als ik had gehoopt. Het is weer eens bevestigd, toeval bestaat niet. Het is wat je toekomt. - Wat me het meest verheugt, is dat de twee ons toestemming hebben gegeven om deze opnames te gebruiken voor onze blog. Ik vind dit helemaal niet vanzelfsprekend, ik zie deze opnames als iets heel, heel persoonlijks. Dus we delen met jullie wat met ons gedeeld is.

Ga ik nu zwemmen of snorkelen? - Het water is hier kristalhelder. Daarna lezen we wat. - Op een gegeven moment komt de lunch ter sprake. - Weet je, we hebben de hele week relatief gezond gegeten. Veel fruit, muesli, vegetarisch eten en dan stelt je vrouw salade voor? - Maar ik heb gisteren voorzorgsmaatregelen genomen. - Torgit mag in de salade snuffelen, maar voor mij is salade vandaag alleen een bijgerecht. In plaats daarvan heb ik twee stevige hamburgers voor de lunch, met gekarameliseerde uien, knapperige Spaanse ham, ingelegde augurken, die ik van tevoren heb geweekt in honing en pepers. Hete saus, grove peper, zout en een extra snufje Berbere, een pittige oosterse mix. - Ik ontdekte de 300 g rundvleeslapjes gisteren bij Mercadona en nam ze direct uit de kar voordat ze de koelkast in gingen. - Verser kon niet. - Salade, mijn reet. - "Vlees is een stuk levenskracht".

Let op: Onze overnachtingsplaats is zeker alleen een aanrader in het laagseizoen, want de bewegwijzering is duidelijk. - Volgens alles wat we gehoord hebben, moet je alleen bij zonsondergang naar zulke plekken gaan en bij zonsopgang weer vertrekken, of daktenten hebben opgevouwen, etc.