Dag nr. 140 Duits-Franse dag

In het verleden hebben we er al een gewoonte van gemaakt om ook een paar onderwerpen van de dag aan te snijden. - Vandaag is het de verjaardag van het Élysée-verdrag. Wat was dat ook alweer? - Maar laten we eerst overschakelen op het weer...

We worden vanochtend vroeg gewekt door de regen die op ons dak klettert. Eerst proberen we het te negeren, maar tegen de tijd dat het overgaat in een hagelbui is dat niet meer mogelijk. - Plotseling zien we ook bliksem, die onmiddellijk gevolgd wordt door donderslagen. - Het wordt langzaam ongemakkelijk.

Nu zijn wij dus ook getroffen. Het Schiedamse weer is hier. De hemelsluizen gaan open. Ik kijk nog eens naar de bliksem, die meteen gevolgd wordt door donderslagen. Dat klinkt verdomd dichtbij.

Ik kijk nog eens naar het weerbericht. Zou ik het verkeerd gelezen hebben? Nee, er staat hier duidelijk dat er maar 5 % kans op regen is. Maar wat is dat daar dan?

Op een gegeven moment wordt het zelfs Torgit te veel. Ze wil toch douchen. Dus trekt ze een regenponcho aan over de surfponcho. - Maar pas als ze de schuifdeur opent, slaat de paniek toe. We staan in een meertje. Waar zijn onze slippers? Ze zijn gaan wandelen, of eigenlijk zwemmen. 

Ik spring heldhaftig in het koele water. We vinden ze eerst niet. De schuldvraag is snel opgehelderd, ik draag de verantwoordelijkheid. Maar Torgit ontdekt al snel mijn slippers en ik die van haar. - We zijn tenslotte een goed geoefend team. Dus waden we naar de douches. Het hele pad staat zo'n 20 cm diep onder water. 

De bruine bouillon is ijskoud, maar uiteindelijk blijkt dat de douches iets hoger zijn. Dus we staan in ieder geval niet in koud water onder de douche. 

Wie van jullie sprong als kind altijd in de grootste plassen? Ik ook! - Daarom vind ik het vandaag de dag nog steeds leuk. Terwijl de meeste mensen zich in hun voertuigen hebben gebarricadeerd, heb ik plezier en zing ik voor mezelf...

"Ik zing in de regen

Gewoon zingen in de regen

Wat een heerlijk gevoel

Ik ben weer gelukkig."

Hommage aan Gene Kelly

Als dat alles was, konden we onszelf gelukkig prijzen. En dat hebben we, ook al is de kraan in onze bestelwagen nu in staking. Eens te meer besef ik hoe nuttig busforums kunnen zijn. We hebben nu in ieder geval de oorzaak gevonden. We zijn nog bezig om het te repareren.

Dus we gebruiken vandaag om in ieder geval het schip in Hector vrij te maken. En dat alles in de hoop dat we geen lange reis hoeven te maken. Met een boot wil je water onder de kiel, maar met Hector doen we het graag zonder.

Maar hoe zit het met het Élysée-verdrag?

Was dat niet het verdrag dat van erfvijanden erfvrienden maakte? In ieder geval heeft onze goede oude burgemeester van Keulen, Konrad Adenauer, zijn bijdrage geleverd aan dit vredesverdrag. Als Keulse kiezer moet je dat vermelden. De Duitsers hebben er een preambule voor gezet. Hierin wordt ook ingegaan op de banden van Duitsland met de VS en de pogingen om Groot-Brittannië toe te laten tot de EEG. Wat vinden onze Britse vrienden hier vandaag van? - Feit is dat het verdrag ons een periode van vrede als erfenis heeft gegeven, die in ieder geval tot op de dag van vandaag voortduurt. Zeker een goede reden om terug te denken aan het nieuwe begin.  

"Je moet nooit 'te laat' zeggen. Zelfs in de politiek is het nooit te laat.

Et Is altijd tijd voor een nieuw begin." - Konrad Adenauer