Dag Nr. 71 - Currywurst ... - Farol do Cabo de São Vicente

„..mit Pommes dabei, aach, dann gebense gleich zweimal Currywurst“ – Grönemeyer

Hoe hebben we geslapen? Het enige commentaar van Torgit is brbrb brbrb brbrb, ik weet niet of ik dat goed heb gespeld. Maar waarom schrijf ik dit hier? - Omdat ik niet zeker weet of iemand zich kan voorstellen dat een hele bus de halve nacht door de wind schommelt? - Ja, je hebt me goed gehoord, het hele busje wiebelt, schommelt, rommelt en schommelt in de wind. Voeg daar het gehuil van de wind aan toe en je begint je af te vragen. Zit het dak er nog wel op? Staat de handrem echt strak genoeg? Staat de hele klif op het punt in zee te vallen? Zit ik wel op een boot? En dan, als het licht wordt, de meest fundamentele vraag van allemaal: zijn de slippers er nog?

Dann plötzlich Torgits Aufschrei,  „meine Flipi-Flopis sind weg“. Ich greife mir heldenhaft mein Surf Poncho und mache mich auf die Suche in Regen und Wind.  Noch nicht ganz draußen, bin ich schon klatschnass. – Ich kann zwar noch nicht, so wir Inspektor Dupin die Bretonen beschreibt, die einzelnen Regenarten unterscheiden. Doch dieser ist nass; sehr, sehr nass. – (Dupin behauptet die Bretonen hätten fast so viel Beschreibungen für Regen, wie die Eskimos für Schnee. – Das muss natürlich gar nichts heißen, denn zumindest das mit den Eskimos scheint dem Film „Fräulein Smillas Gespür für Schnee“ zu entstammen und hat wohl wenig mit der Realität zu tun. Wobei ich zugeben muss, dass der Originaltitel „Fröken Smillas känsla för snö“ sich für mich sehr kompetent anhört oder nicht? ) – Doch zurück zu den Flipi-Flopis  meiner Frau.  Als ich meine Suche fast schon aufgegeben habe, stelle ich fest, Torgit hat diese bereits gestern sicherheitshalber innen auf die Trittstufe gestellt. Aus  brbr brbrb  wird grrrg grrrg. – Also ich wieder klatschnass rein, um dann als dank folgenden Spruch zu ernten: „Kämpf du lieber mit der Bettdecke.“ Dann wisst ihr, was ich so alles ertragen muss. (Anm. von Torgit: Nach der Dusche draussen, bin ich zurück in den Bulli und habe kurz meine FlipFlops draussen stehen lassen. In der Sekunde, als die Bullitüre hinter mir zuging, kam mir der Gedanke, dass dies keine gute Idee ist. Also Tür direkt wieder auf und siehe da, meine Flipflops waren schon vom Winde verweht. Ich konnte noch gerade hinterher hechten und sie wieder einfangen. Dass ich dabei nackt war, hatte ich völlig vergessen. Man  muss Prioritäten setzen  😉  )

Um mich abzulenken, beschäftige ich mich lieber mit den elementaren Dingen: Essen zum Beispiel. Und ich muss zugeben, dass mir auf unserer Tour doch das ein oder andere fehlt. Es ist nicht nur das Brot, heute denke ich mehr an Currywurst. Und meine Gedanken haben ein konkretes Ziel, die „Letzte Bratwurst vor Amerika“ – Schon bei diesem Wort läuft mir das Wasser im Mund zusammen. Kennt ihr das so richtig gutes Marketing? – Stefan, der Marketingchef eines bekannten Fertighaus-Konzerns, hat mir von einer Currywurstbude auf dem Cabo de São Vicente, am südwestlichsten Punkt Europas erzählt. Und wenn so Marketingjungs so etwas beschreiben, dann ist da schnell von Superlativen die Rede. – Wenn ich dann so was wie „weltbeste Pommesbude“, „gigantischer Aussicht“ „Original Nürnberger und Thüringer Wurstspezialitäten“ höre, dass weckt dann schon Ansprüche. Denn Kölner sind mit Currywurst verwöhnt, ich als Remscheider sowieso. Da ist der „Weltmeister“ eine Currywurst Ikone. Dann gibt es ja auch noch die Wurstbraterei, bekannt aus dem Kölner „Tatort“. Diese steht für uns „normalerweise“ fußläufig an der Südbrücke, im Kölner Rheinauhafen. – Doch heute möchte ich (m)eine Currywurst unter einem Leuchtturm genießen. – Da kann das ja nur gut sein oder?!?

Na vijf dagen en nachten zonder vaste stroom zijn onze batterijen toch al bijna leeg. Ons water is ook bijna op, het was net genoeg voor de douche. Dus zoeken we een camping in de buurt van Lagos. Met een kleine omleiding staat de currywurst ook op de planning. - Cabo de são vicente ligt bijna op de etappe van vandaag. Het meest zuidwestelijke punt van het Europese vasteland ...

Het meest westelijke punt op het Europese vasteland, Cabo da Rocha, was al de bestemming van onze reis op dag 52. Het zuidelijkste punt, in Spanje bij Tarifa, volgt nog. Het zuidelijkste punt, in Spanje bij Tarifa, volgt nog. Onze bestemming van vandaag was en is nog steeds een heilige plaats voor Kelten, Romeinen en christenen. Het is vernoemd naar de heilige Vicente, wiens lichaam hier rond 304 na Christus zou zijn gestrand. Dus op naar de vuurtoren en een currywurst. - Onderweg komen we niet alleen door dennenbossen die eruit zien alsof ze gespot zijn, maar komen we ook af en toe straatkunst tegen - vooral de flamingo's vonden we erg mooi. Omdat we onderweg steeds meisjes tegenkomen die hun houding minstens tien keer corrigeren voor de volgende foto, probeert Torgit ook de kunst van het filigraan poseren.

„Biste richtig down – brauchste wat zu kaun – ’ne Currywurst“

De vuurtoren is al vele kilometers voor de kaap te zien. - We parkeren aan de zijkant van de kaap om de toeristen even te vermijden. Ook hier waait het stormachtig. Torgit gaat een beetje mis, maar de frisse lucht doet ons goed. We verkennen het gebied en maken foto's van de vuurtoren. Maar waar is de braadworstkraam? - Geen idee - maar hij is er niet. De currywurst lijkt alleen beschikbaar te zijn voor gasten met mooi weer. Ik ben nu echt down, ik heb iets nodig om op te kauwen, maar er is geen currywurst. 

Dan rijden we gewoon een paar meter verder naar de surfers. - Later rijden we naar de Turiscampo Yelloh camping bij Lagos - bijna een cultuurshock na vijf dagen wildkamperen. Zoveel kletsende mensen. - We staan nog niet goed als twee Canadezen van Vancouver Island naar ons beginnen te schreeuwen. - Ze staan naast ons geparkeerd in hun gehuurde VW California en zijn op de laatste dag van hun Europese rondreis. - Parijs, Hamburg, Keulen inclusief de marathon... - Zes weken 8.000 kilometer - We zijn moe en hebben nog steeds honger. Dus snel douchen en dan iets eten. Ik vind geen currywurstkraampje, maar wel een goed beoordeeld Indiaas restaurant, en dat is toch ook curry? - Het is de wandeling waard, we eten voortreffelijk. Verzadigd, tevreden en vooral gelukkig vallen we vandaag in bed.