Dag 69 - Ik kan mijn ... niet meenemen - Praia da Fateixa

Voordat we gisteravond het licht uitdeden, brachten we een kort bezoek aan de Guarda Nacional Republicana - maar ze controleerden ons maar één keer. We konden dus veilig en wel naar bed. - Het was een goede beslissing om het dak dicht te houden vannacht. Het waaide behoorlijk hard, maar in de loop van de ochtend ging de wind liggen. In plaats daarvan scheen de zon fel. - We sliepen een beetje onrustig, het bed beneden is een beetje klein, maar heerlijk knus. Maar aan die gezelligheid kwam een bitter einde zodra we een bezoek brachten aan onze buitendouche. Het was meteen duidelijk dat 13 graden niet behaaglijk was en de wind was nog steeds genoeg om je droog te blazen maar ook kippenvel achter te laten. Dus zette ik snel een koffie op. - Ik neem vandaag fruitmuesli als ontbijt. - Daarna maak ik ons instagramprofiel af, ik moet nog steeds wennen aan de stijl. Ik realiseer me dat ik oud word, het laatste profiel dat ik heb ingevuld was toen ik twaalf of dertien was. De meisjes in mijn klas gaven je regelmatig een notitieboekje. Schrijf iets over jezelf, lengte, haarkleur, favoriete muziek, hobby's, etc. - je had tenminste een hele pagina om in te vullen en niet maar 150 regels. - Torgit vertelt me dat ze een envelop in de voorkant van haar Japankladde had geplakt, de zwarte met de rode hoeken. Zo kon ze haar eigen profiel aanpassen aan haar stemming. - Gewoon niets vastleggen, dat is wat ze bijhield. (Torgit's note: Ik ben met je getrouwd en we hebben de zegen van een Tibetaanse lama. Dus niet alleen tot de dood ons scheidt, maar ook voor alle volgende levens. Vaster dan dat kun je het niet krijgen, toch?)

We rijden naar het strand, Torgit gaat wandelen, ik ga achter een groot rotsblok zitten. Beschut tegen de wind voelt de 16 graden bijna warm aan. Later eten we een salade in het tweede restaurant, dat nog open is. Achteraf gezien weet ik niet zeker waarom we van restaurant zijn veranderd na de heerlijke maaltijd van gisteren. - We hadden het beter kunnen laten voor wat het was. Ik loop nog even door het water. Maar we koelen langzaam af.

We rijden een tijdje langs de kust, eerst naar het noorden, dan weer naar het zuiden. In het noorden komen we bij een lang zandstrand. We zien aan beide kanten een café, het is taartjestijd. Maar aan onze kant is het gesloten. Dus overwegen we om naar de andere kant te gaan. Maar dat is niet zo gemakkelijk, een riviertje verspert ons de weg. Maar dit is Portugal, hoewel de reis volgens Google ongeveer 25 minuten zou duren. Geen taart dus.

We kiezen een afgelegen plek voor de nacht,* midden in een heidelandschap op een van de kliffen. Er liggen slechts een paar ruïnes tussen ons en de zee, waarvan er één versierd is met kersengraffiti van ongeveer een meter hoog. Is dit de echte Piemontese kers? We weten het niet. - Dus genieten we in de auto van de zonsondergang. Helaas worden de laatste minuten opgeslokt door een wolk. - Maar we genieten toch en luisteren naar een muziekje:

Onze muziektip van de dag: Damien Rice - The Blower's Daughter - De dochter van de blazer.

"En dus is het precies zoals je zei dat het zou zijn
Het leven is makkelijk voor mij
Meestal
En zo is het kortere verhaal
Geen liefde, geen glorie
Geen held in haar hemel"

Vandaag maken we onze ondefinieerbare groentesoep weer, met prei, uien, wortelen, spitskool en aardappelen. Op smaak gebracht met currypasta, knoflook en paprikapasta. Ik heb ook wat merguez. - Torgit merkt op dat er ook een laurierblad uit de plaatselijke tuin bij zit. - Ik wist niet dat Hector een tuin had, ik zal morgen eens kijken. 

Inzicht van de dag: Zelfs als een restaurant vol is, vertrouw op je instinct! - Denk aan de vliegen...

                                                                                                                                                                                                               ...poep smaakt niet lekker.

Addendum*: Ik heb het sterretje hierboven toegevoegd. Geen "very lonely place" - ruim na zonsondergang zien we een aantal schijnwerpers op ons afkomen. - We doen eerst de lichten uit. - Guarda Nacional Republicana - Nee, het is een konvooi surfers die elkaar op het strand hebben leren kennen. De Noord-Duitsers dalen op ons neer 😉 Daarover morgen meer. Voor nu ga ik het beloofde bier ophalen.