Dag Nr. 64 - Een prachtige dag ... - Praia dos Alteirinhos

"Een prachtige dag! - De wereld staat stil, een mooie dag!

Kom, wereld, laat je omarmen, wat een dag!"

Zelfs als je reist, zijn er van die dagen. Vandaag was er zo eentje, zo'n heerlijke dag dat je eigenlijk gewoon de wereld had willen omarmen. - We werden gewekt door de zon en hoewel het niet echt warm was, was het ook niet koud. - s Ochtends hadden we een paar organisatorische dingen te doen, een telefoontje met de belastingadviseur, een paar tips van onze buren, de Portugal-experts, een beetje ochtendgymnastiek enzovoort. Op de een of andere manier verliep alles relatief soepel.

s Middags gingen we op de fiets de kust verkennen. Maar vandaag wilden we iets zuidelijker gaan. Kort na het dorp begon de wandelroute Rota Vicentina weer. - Deze leidde ons omhoog naar de kliffen. Al na een paar honderd meter heb je een fantastisch uitzicht op een lang zandstrand. Het strand ligt beschut aan onze voeten, ingekaderd door de kliffen richting het land - maar hoe komen we naar beneden? - We ontdekken een smalle houten loopbrug. Deze leidt via verschillende treden naar beneden. We beseften meteen dat dit verlaten strand van ons was.

Parallel aan het pad schoot een beekje naar de rand en stroomde als een waterval naar beneden. - Zodra ik de bodem bereikte, besefte ik dat ik hier moest zwemmen. - Dat klopt, niet kunnen, maar moeten, iets anders zou misdadig zijn geweest. - Waar anders vind je dat? Een enorm strand, branding, klif, waterval en dat allemaal zonder één menselijke ziel - Torgit kijkt nog steeds een beetje geïrriteerd als ik in een paar seconden al mijn kleren uittrek en het water in ren. - OK, ik geef toe, ik stopte na een paar meter, 14 graden is een beetje fris. Maar gewoon in de branding zitten was onbetaalbaar. - Maar wat ik vooral cool vond, was douchen onder de waterval achteraf. Vergeleken met de zee leek het frisse water zelfs een beetje warmer. - Helaas moesten de foto's van deze douchesessie achterwege blijven vanwege vrijwillige zelfbeheersing.

Na enige aarzeling lag Torgit ook snel in het water. Een enkele wandelaar keek over de klif, zag ons, nam zijn foto's en verdween weer. Het zal waarschijnlijk niet genoeg zijn voor de nudistenkrant. Ondertussen had de zon ons opgedroogd en besloten we een lange strandwandeling te maken.

Nadat we een stukje over de kliffen waren geklommen, konden we zelfs het volgende strand en dat daarna verkennen. Als ik over de laatste klif klim, vraagt Torgit me of ik nog verder kan. Ik zeg nee, maar probeer het toch. Torgit zakt "een beetje" weg in de volgende golf terwijl hij een weg probeert te vinden tussen twee kliffen. Maar dit maakt de pret groter in plaats van kleiner. - Gewoon dom over zee kijken, leuk, heel, heel leuk. Toen de zon ons niet meer genoeg verwarmde, gingen we op weg naar huis. - Onderweg realiseren we ons hoe verkleumd we zijn.

We wisten al snel wat we vanavond zouden eten. - Soep maakt niet alleen blij, het is ook heerlijk warm. s Avonds komen Gabi en Rainer, onze huidige buren, langs voor een glas of twee, drie rode wijn. - Het is zowel opwindend als amusant om de indrukken van de T2 Bulli-generatie, oude windsurfers van de eerste generatie, te horen in verband met de T5. De verhalen doen me een beetje denken aan mijn begin met duiken. Destijds als "toen seks veilig was en duiken gevaarlijk". Windsurfen heette toen nog plank- of staand zeilen en de keuze aan boards was in de begindagen waarschijnlijk beperkt tot twee boards: de windglider en de windsurfer. - De verhalen klinken net zo spannend als de ontwikkeling van hun eerste eigen Postbulli. "We hadden er geen idee van, maar we deden het gewoon. Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe een motor werkt, maar ik heb een paar motoren uit elkaar gehaald op de keukenbank." Er is veel gebeurd in de afgelopen 40 jaar. Ik heb geen idee hoe ze het toen voor elkaar kregen zonder YouTube, Facebook, Wiki en andere zwermintelligentie. - Een mooie conclusie. - Er kunnen meer van dit soort dagen komen.

Addendum: De twee stuurden ons een foto van hun busje van thuis. - We denken dat het hier thuishoort.