Sant'Antioco

Sant'Antioco is een eiland in het zuidwesten van Sardinië met ruige kliffen en prachtige baaien. Marc houdt vooral van de hoge kliffen, waar hij graag op rond balanceert.

We rijden over de brug naar Sant'Antioco. Als we langs een supermarkt rijden, maken we van de gelegenheid gebruik om wat boodschappen te doen. Nadat we een week geleden bijna 50 kilometer hebben gereden om een supermarkt te vinden, zijn we voorzichtiger geworden en benutten we elke kans.

Capo Sperone

Daarna rijden we door naar Capo Sperone, op het zuidwestelijke puntje van Sant'Antioco. Deze weg is weer helemaal naar onze smaak, niet iedereen komt er. Eenmaal op de top van Capo Sperone hebben we een fantastisch uitzicht over de zee met de eilandjes Isola della Vacca en Isola del Vitellino. Het hele plateau is begroeid met brem, pioenrozen en heel veel kruiden, het ruikt er heerlijk.

En er zijn overal insecten. Ik heb lang niet zoveel insecten gezien. De natuur is nog steeds in orde hier op Sant'Antioco. Kunnen we hier blijven staan of worden we gestoken? We proberen het. En we worden niet teleurgesteld. We kunnen zelfs buiten eten zonder dat insecten zich voor ons interesseren. Dat zou in onze tuin in Keulen ondenkbaar zijn geweest. Daar verjoegen de wespen ons vaak.

Facebook-groep "Sardinië - land, cultuur & mensen".

Sinds we in Sant'Antioco, of eigenlijk Sardinië, zijn, heb ik veel tips gekregen van de Facebookgroep "Sardinië - Land, Cultuur & Mensen" van Federico en Jana Meloni. Hier wordt niet geadverteerd om toeristen aan te trekken. In plaats daarvan schrijven ze met veel passie over hun eigen land. En het geheel wordt gepresenteerd met prachtige foto's. Federico is een Sardijn met hart en ziel.

Je zou kunnen zeggen dat hij is opgegroeid in het centrum van het toerisme op Sardinië: zijn oom had een grote camping en zijn vader had verschillende hotels. Zijn vrije tijd en zomervakanties bracht hij door op de camping tussen Duitse, Franse en Zwitserse toeristen. Hij bracht ook een groot deel van zijn jeugd door bij zijn grootouders. En zij leefden volgens de Sardijnse tradities, die hij van hen leerde en nu nog steeds bewaart. Na 11 jaar in het leger verhuisde hij om persoonlijke redenen een paar jaar naar Duitsland. De roep terug naar zijn vaderland was echter zo groot dat hij nu permanent met zijn gezin op Sardinië woont. Het was altijd al zijn droom om een agrotoeristisch bedrijf te openen, maar in deze tijden, waarin velen worstelen om te overleven, is dit waarschijnlijk niet het beste idee. En zo werd een andere visie geboren, die hopelijk snel weer werkelijkheid wordt, namelijk het aanbieden van tours voor toeristen.

Federico heeft zich altijd "gestoord" aan het feit dat de meeste toeristen op Sardinië alleen de prachtige zee zien. Hij wilde laten zien dat Sardinië zoveel meer te bieden heeft en kwam op het idee van de Facebookpagina. We zijn erg blij dat de pagina na een jaar al zo'n succes is. Als reizen weer mogelijk is zonder beperkingen, wil hij graag tours aanbieden voor toeristen en het echte Sardinië laten zien. Hij heeft in de herfst een paar tours kunnen doen en kreeg erg goede feedback, wat hem nog meer aanmoedigt. Op dit moment is hij natuurlijk volledig verlamd door Covid, net als het toerisme in zijn geheel. Als je Federico's Sardinië wilt ervaren, kun je contact met hem opnemen via WhatsApp of e-mail: fredericmeloni46@gmail.com - 0049 176 20954062

Ik las voor het eerst over Sant'Antioco en Capo Sperone in deze groep. En zag een prachtige foto van een verloren plaats. Ik vind verloren plaatsen altijd interessant. Ik zou graag meer willen weten over deze vervallen gebouwen. Hun geschiedenis. Of foto's zien van de goede tijden.

Wandeling naar de Verloren Plaats

Pas de volgende ochtend realiseer ik me dat het gebouw boven ons op de berg deze verloren plek moet zijn. Want ik zie hier geen andere gebouwen. We willen een kijkje nemen. Dus ik pak snel mijn camera en drone en ga te voet op pad. De natuur is prachtig, de kruiden ruiken heerlijk. Onderweg komen we een oud stel tegen dat op zoek is naar wilde asperges. Helaas is de oogst vandaag mager. Ze zijn teleurgesteld. Na ongeveer een half uur vind ik een lepel op het pad en ben helemaal in de war. Want hij lijkt op onze lepels. Geen wonder, want de lepel is uit Marc's broekzak gevallen terwijl hij voor me uit loopt. Ik kan me nu ongeveer voorstellen waarom er nog maar 4 lepels over zijn van de 6 die we hebben meegenomen op de tocht. Ik heb echter geen idee waarom Marc een lepel in zijn broekzak heeft. Omdat we niets te eten bij ons hebben. Maar beter veilig dan sorry. Als de ijskar langskomt, is hij er klaar voor.

De klim wordt steiler en steiler. Een Vespa komt ons van bovenaf tegemoet op dit onverharde pad. De bestuurder moet zelf lachen als hij hier naar beneden glijdt. Volgens mij zijn Italianen geboren op Vespa's.

Als we eenmaal de top bereiken, vinden we echt wat we dachten dat een verloren plek was. Het is prachtig, maar heeft veel betere dagen gekend.

Semaforo di Capo Sperone

Het gebouw werd waarschijnlijk in 1887 gebouwd als uitkijkpost. Aan het einde van de 19e eeuw koos de Royal Navy deze locatie om een verkeerslicht en telegraafstation te installeren om de toegang tot de Golf van Palmas te controleren. Het speelde een belangrijke rol als radiozender tijdens de twee wereldoorlogen en was actief tot 1957. In 1914 werd het station uitgerust met een krachtige radiozender. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de radioantenne neergeschoten door een Duitse onderzeeër UB 48, die verborgen lag achter het nabijgelegen eiland Vacca. Nadat het radiostation werd ontmanteld, bleef het gebouw redelijk intact tot de tweede helft van de jaren 1990. De aanleg van een weg die werd gefinancierd door een Europees fonds om het pand opnieuw te gebruiken, was het begin van het einde. De weg maakte het mogelijk om de top van de heuvel te bereiken met bestelwagens, die werden gebruikt om belangrijke delen van het gebouw, zoals houten balken en dakpannen, te verwijderen. Een voorbeeld van hoe niet alles wat goed bedoeld is ook goed is. 

Van bovenaf kunnen we aan de andere kant verschillende witte tentkoepels zien. Ze doen ons denken aan Kamp Zilver op Texel, waar we met Pasen 2017 verbleven. Dit is een kamp van Airstreamers met een koepeltent als recreatieruimte. Later zullen we zien dat het echt een vakantiekamp is.

s Avonds zien we weer een prachtige zonsondergang, Marc met een sigaar, Torgit met Ichnusa. En een bijna nog mooiere volle maan. We besluiten om morgen weer met het busje naar boven te gaan.

Wandelen op Sant'Antioco

Sant'Antioco is een prachtige plek om te wandelen en off-roaden. Houd je zwemkleding en handdoek gereed, want er zijn altijd goede mogelijkheden om te zwemmen. Maar pas op voor de zee-egels. Marc kan je er het een en ander over vertellen.

Prachtige bestemmingen liggen aan de westkust:

Grotta delle SireneEen grot die het bekijken waard is. Gemakkelijk te bereiken met een boot of SUP over het water of na een korte wandeling van 30 minuten en een beetje klauteren door de rotsen. Het bijzondere aan de grot zijn de weerspiegelingen van de zon in het water.

Arco dei Baci - Is PraneddasEen natuurlijke rotsboog in de kliffen aan zee. Hier kun je snorkelen en zwemmen of genieten van een romantische zonsondergang met een Ichnusa.

Cala Grotta / Cala TuffiEen natuurlijke kloof in de rotsachtige kliffen, met andere woorden een zwembad dat door de natuur is gevormd uit de rotsen. Het heerlijk heldere water is perfect om in te duiken, snorkelen en zwemmen.

Nido dei PasseriZeer mooie hoge kliffen met fantastisch uitzicht op de zee, de vuurtoren van Mangbarche en het eiland Carloforte. Geweldige zonsondergang. Geen badfaciliteiten.

Als je meer tijd hebt, moet je naar het eiland gaan Carloforte vertalen. Er zijn daar ook prachtige rotskusten. De Grotta delle Mezzaluna en Punta delle Colonne zouden spectaculair zijn.

En heel, heel belangrijk, de vuurtoren. Ben je net zo dol op vuurtorens als wij? Niet ver van de kust van Calasetta, in het noordwesten van het eiland, vind je dit prachtige voorbeeld van een vuurtoren. Vanaf Mangiabarche, een steil aflopende klif, heb je een prachtig uitzicht op het baken. De zee is hier nog kristalhelder.