Onze reis van vandaag brengt ons naar het Ferma-meer - 48°58'37.4″N 8°16'31.7″E - in de buurt van Neuburgweier en dus iets ten noorden van Baden-Baden. We nemen afscheid van de jonge kampeerders op onze parkeerplaats in het bos. Ze hebben besloten om hier nog een tijdje te blijven.
Normaal gesproken zouden we nu de landweg kiezen. Maar omdat we zelfs in Baden-Württemberg te horen krijgen dat we thuis moeten blijven en ons huis met ons mee moeten slepen, eh, rijden, vinden we het oneerlijk om nu dorpen, monumenten of andere architectuur te bezoeken. Dus rijden we door het Zwarte Woud, parallel aan de Rijn op de snelweg richting het noorden.
Onze telefoon, die de afgelopen maanden zelden overging, gaat nu vaker over. Nu we weten dat we weer in Duitsland zijn, nemen we op. Je kunt letterlijk voelen hoe de angst aan alle kanten toeneemt. We horen nog steeds onbegrip over de huidige maatregelen, vooral uit Keulen. Maar ook hier lijkt een vreemd onbehagen te zijn ontstaan.
Van "Et kütt, wie et kütt" en "Et hätt noch jot jejange". Dus nu ga je over naar "Et bliev nix wie et wor", dat is de Kölsch.
Aan de andere kant kreeg ik een blog toegestuurd over hoeveel positieve gevoelens er op dit moment in Italië zouden zijn. Er wordt gesproken over bedrijven die positief zijn over de toekomst, ook al hebben ze net een heel jaar aan orders verloren. We hebben ook de YouTube-video gezien van Italianen die van balkon naar balkon zingen. Helaas kan ik niet bevestigen dat mijn Italiaanse familieleden, die net ten noorden van Milaan wonen, in zo'n positieve stemming zijn. We zijn benieuwd, maar we zouden zeker allemaal blij zijn als de sociale interactie in de toekomst meer burenvriendelijk, vreedzaam, gezellig, benaderbaar en empathisch wordt.
Wat zijn je gevoelens?
Wat ik wel kan melden is dat we vandaag lunchen op een bankje bij het meer. En het is echt zo dat voorbijgangers ons niet alleen een goede dag en lekkere trek wensen, maar ons ook een leuke boodschap of twee meegeven. Blijkbaar is er echt behoefte om dichter bij elkaar te komen op het moment dat er meer dan een armlengte nodig is.
Dus gebruiken we de tijd om wat te lezen. Iets wat we de komende weken zeker vaker zullen doen.
Torgit: Hier is nog iets over corona en hoe Keulen omgaat met het virus: Een vriendin uit Keulen ging vanmorgen naar het ziekenhuis omdat ze 39,5 koorts had. Ze wilde getest worden op het coronavirus. De test werd haar geweigerd omdat ze niet met zekerheid kon zeggen of ze in contact was geweest met een besmet persoon. En dat terwijl ze tot de absolute risicogroep behoort door een longembolie in 2018. Dit is Keulen. Dit roept natuurlijk de vraag op waarom een meneer Merz, die volgens zijn eigen verklaringen slechts milde tot matige symptomen heeft, wel werd getest.
De orde van de dag is om "de curve af te vlakken", d.w.z. om de onstuitbare, exponentiële stijging van het aantal infecties af te vlakken zodat er zelfs op het hoogtepunt van de golf voor elke patiënt een plaats is op de intensive care.
Terwijl we over de snelweg rijden, voel ik me een beetje nostalgisch. Ik heb altijd al een bezoek willen brengen aan de Elzas, een van de mooiste streken van Europa voor natuurliefhebbers, kenners en liefhebbers van wijn en lekker eten. Een romantisch weekend in de wijngaarden met een fietstocht door kleine, kleurrijke vakwerkdorpjes, een bezoek aan een imposante kasteelruïne en een heerlijk diner met een goed glas wijn als afsluiting. Maar op de een of andere manier is het er nooit van gekomen. Geen tijd.
Onze vrienden Lotte & Rolf zijn altijd enthousiast over hun brommertocht naar het kleine, mooie stadje Colmar. Zelfs toen we voor OKAL verschillende keren in Rust waren, hadden we helaas nooit tijd voor een bezoek.
Ik wilde ook al heel lang het Vitra Design Museum in Weil am Rhein bezoeken. Design heeft of had een vaste plek in ons leven, zoals iedereen die onze flat kent zal weten. De Eames stoel stond op mijn laatste verlanglijstje voordat we vertrokken, maar in plaats daarvan heb ik de Eames olifant onder de kerstboom gelegd.
Het is de ironie van het lot dat we uitgerekend nu hier terecht zijn gekomen. Vanwege het huidige coronavirus mijden we momenteel mensen en zullen we het Vitra Museum dus niet bezoeken. Wat jammer.
Ik ben al besmet sinds de Guggenheim tentoonstelling in Bonn in 2006. Dat was mijn eerste seizoenskaart voor een museum. Ik kan geen enkele Guggenheim-tentoonstelling overslaan en ben een uitgesproken Gehry-fan. Het Guggenheim in Bilbao was een absolute must op onze huidige reis, net als het Guggenheim in Venetië in 2011. Ik vind design, en Bauhaus-design in het bijzonder, fascinerend.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties