Dagen 162/163 - Playa de las Covaticas

Unsere heutige Reise zum Glück soll uns vom Camping la Caleta weiter in Richtung Norden und in die Region Murcia bringen. – Die Etappe führt uns zuerst ein wenig von der Küste weg und in die Berge. Doch wir versuchen so schnell als möglich zur Küste zurück zu gelangen. Bald schon sehen wir das Meer. Gleichzeitig verlängert sich mit jedem gefahrenen Kilometer die angegebene Fahrzeit unseres Navis. Das könnte daran liegen, dass die Straßen stark verkehrsberuhigt sind. Auf jede Fahrbahnschwelle folgt die Nächste. So werden wir ein „wenig“ durchgeschaukelt. – Die Küstenorte sind wenig spektakulär, um nicht zu sagen grässlich hässlich. Wir sehen ein wenig Industrie und ein paar Bauruinen. – Dafür ist die Landschaft spannend, sobald man das jeweilige Ortsschild hinter sich gelassen hat. Wir fahren durch Carboneras, Ventanicas-el Cantal, Garrucha, San Juan de los Terreros und vorbei an Águilas. – Hinter Los Alcázar halten wir uns wieder in Richtung der Berge. Die RM-D20 führt uns über Serpentinen zuerst bergauf und dann bergab. Dies ist zwar ein kleiner Umweg, doch er lohnt sich landschaftlich. Wir werden mit einem wunderschönen Ausblick belohnt. Bei Los Curas fahren wir wieder an einem Camper Stellplatz vorbei. Die Camper stehen in Reih und Glied nebeneinander. Man muss seine Nachbarn sehr mögen, um so nett zu kuscheln. Da die Camper jedoch Jahr für Jahr wieder kommen, scheint es ihnen eine Freude zu sein. – „Jedes Töpfchen hat sein Deckelchen“ – Passt also!

Dat zou te krap voor ons zijn. Dus rijden we verder. - We hadden van verschillende bronnen gehoord dat de baai van Mazarron, Canada de Gallego, aan de Playa de las Covaticas een goede plek is om te staan. Er was sprake van een voormalige geitenweide, de geur van kruiden en een strand dat ongeveer 1 kilometer lang en 30 meter breed was. - Wat zal ik zeggen? - Als we richting het strand rijden, zijn we sprakeloos. We rijden door een enorme plantage, plastic zover het oog reikt. Er zou hier een strand moeten zijn

Maar plotseling houden de kassen op en zie, het strand ligt voor ons. Hier staan een paar kampeerders. Maar er is een pad iets verder langs het strand. We volgen het. Het wordt iets moeilijker. Opeens zien we een andere oude camper recht op het strand onder ons. We rijden een stukje verder. Nu moeten we voorzichtig zijn. Het pad is uitgespoeld. Maar dit is precies waar we vinden wat we zoeken. - 37°32'32.0″N 1°21'58.6″W - Een beschutte plek direct aan het strand - Zo genieten we van de zonsondergang op het strand - Een perfect strand op het zuiden, dus we kunnen morgen veel zon verwachten.

„Glück ist im Bulli auf’m Beach aufzuwachen.“

Als we op Valentijnsdag wakker worden, is de nieuwe dag net aangebroken. Het is net voor zonsopgang. Dus genieten we van de zonsopgang met een kopje koffie in onze handen. Ook vandaag doen we niets. Lezen, eten en een beetje sporten. De nadruk ligt op weinig!

Dan een korte wandeling langs het strand - dit brengt ons in de richting van Playa de Percheles, ook wel bekend als Slangenbaai. - Een gewelfde baai met palmbomen tussen leistenen kliffen. - We tellen ongeveer veertig campers, allemaal in het wit gekleed, met een eenzame camper ertussen. - Deze baai is echt prachtig, maar we zijn des te blijer dat we een rustig plekje voor onszelf hebben gevonden. Onderweg zien we een coole IVECO op het strand staan. Een leuk Nederlands stel. - We maken een foto.

Tussendoor vraag ik me af waar de plantages achter ons me aan doen denken. Dan dringt het tot me door. - De oorspronkelijke titel is Wrapped Andalusia. - Een kunstproject van het kunstenaarsechtpaar Christo en Jeanne-Claude - zoals in 1995 in Berlijn - we weten het niet zeker.

Wat doen we nog meer? - Niets, echt niets. - De perfecte Valentijnsdag!