Dag 189 - Formentera - Caribische flair in de Middellandse Zee

Niet elke dag is een goede dag en niet elke ochtend is een goede ochtend. Gelukkig is dat hier op onze reis niet anders dan waar ook ter wereld. - Dat ligt niet aan onze kampeerplaats - die is prachtig. De zon schijnt vanochtend al aan de ene kant en de maan aan de andere kant. - Het was behoorlijk helder vannacht.

Vandaag reizen we naar Formentera, het kleine zusje van Ibiza. De stranden daar zijn naar verluidt nog mooier en de kleur van de zee nog turquoiser blauw. De stranden worden zelfs vergeleken met die van de Malediven. In 2012 werd ik weggeblazen door de fantastische stranden van de Malediven. Ik had nooit gedacht dat ik uren en dagen alleen maar naar de zee kon kijken en heel gelukkig kon zijn. We zijn erg enthousiast en willen de plek met eigen ogen zien. De veerboot is geboekt voor 9 uur 's ochtends, wat niet al te vroeg klinkt. Maar daarvoor moeten we inpakken, met Hector naar Ibiza rijden, de auto vastzetten en naar de haven gaan. Onze ochtendroutine wordt dus behoorlijk verstoord. - Marc is net zo opgewonden, want Formentera is het favoriete eiland van Sabine, een goede vriendin van hem.

Om tijd te besparen hebben we vannacht het hefdak naar beneden gelaten en we werden allebei geïrriteerd wakker. We hebben allebei slecht geslapen door de nauwheid van het bed. Ten tweede gaat de ochtendmeditatie niet door wegens tijdgebrek. Ten derde gaat onze geliefde koffie ook niet door wegens tijdgebrek. Na een snelle, chagrijnige kattenwasbeurt, zadelen we ons busje op en rijden we richting Ibiza-stad. We parkeren ons busje op de parkeerplaats van Ikea en beveiligen het met alle middelen die we tot onze beschikking hebben. We sluiten alle schotten zodat niemand naar binnen kan kijken en zetten alle alarmsystemen op scherp. Helaas kan ik op dit moment niet meer zeggen, het is allemaal topgeheim. Als Hector naar eer en geweten is beveiligd, lopen we naar de plek in de haven waar de veerboot naar Balearia moet vertrekken. De kade is verlaten. We vragen rond, nee, hier vertrekt geen veerboot, maar om de hoek, waar Marc gisteren zei dat de veerboot zou vertrekken. Dus lopen we snel de hoek om. Maar ook daar is de kade leeg en er is geen veerboot te zien. Terwijl we even verloren staan op de verlaten kade, verschijnt de contour van de veerboot aan de horizon. Alles is goed, we zijn op de juiste plek. Er gebeurt niet veel zo vroeg in de ochtend, alleen een paar passagiers die uitstappen.

Net als we aan boord willen gaan, houdt de verantwoordelijke ons tegen. Dan stappen er 3 laatkomers uit. Het eerste wat me opvalt is dat passagiers 1 en 3 hetzelfde gekleed zijn, wat 100% is omdat ze Guardia Civil-uniformen dragen. Pas dan valt het me op dat de man tussen hen in handboeien draagt. Oeps, er was ook een slang in het paradijs.

Dann können wir anboarden und schon legt die Fähre ab. Bei der Ausfahrt aus dem Hafen, werfen wir noch einen Blick auf den auf der östlichen Hafeneinfahrt stehenden Leuchtturm von Ibiza, den Faro de Botafoc, – 38°54’15.0″N 1°27’14.0″E – mit der Nummer E-0264. Leuchttürme beeindrucken Marc immer wieder. Wie sagt er: „Man kann darauf vertrauen, dass immer ein Leuchtturm da sein wird, der den Weg zeigt. Sowohl zur See, als auch im Alltag gilt es solche Leuchttürme wahr zu nehmen.“ – Mal sehen was der Tag diesbezüglich noch so bereit hält.

We genieten aan dek van de korte oversteek van een half uur. De zee is kalm, de zon schijnt en het zou bijna te warm zijn zonder de wind. Er is een fantastisch uitzicht vanaf hier en we nemen een paar mooie foto's, waaronder van de vuurtoren nr. 2 van vandaag - En Pou - op het Isla de los Puerco - 38°47'56.1″N 1°25'19.7″E. Deze 28 meter hoge witte vuurtoren met zwarte strepen werd in 1864 gebouwd naar een ontwerp van Emili Pou. Deze Spaanse ingenieur en bouwer staat bekend als de vader van de vuurtorens op de Balearen, omdat hij de meeste vuurtorens heeft gebouwd, evenals de havens van Palma en Ibiza.

Als we op Formentera aankomen, worden we begroet door heerlijk weer, veel zon en bijna geen wind. Het eerste wat we doen is een auto huren, want we willen niet alleen lui op het strand liggen, maar ook het eiland verkennen. Op het eerste gezicht zien we genoeg autoverhuurbedrijven. Er zijn echter precies 2 autoverhuurbedrijven open. Na het eerste aanbod van een vriendelijke jongedame gaan we natuurlijk bij nummer 2 kijken, waarna Marc concludeert dat nummer 2 er alleen maar is om de keuze voor nummer 1 een beter gevoel te geven. Nummer 2 is het toonbeeld van een walgelijk agentschap: schemerig licht, groezelig, slordig met een onvriendelijke man die achter de toonbank staat te roken. Hoe goed zijn aanbod ook is, ik zou hier nooit zaken doen. Dus terug naar nr. 1.

Omdat Marc zijn rijbewijs momenteel niet kan vinden, wordt er een schattige kleine Fiat Panda aan mij verhuurd, zodat het duidelijk is wie er vandaag rijdt. Terwijl ik het papierwerk in orde maak, legt de vriendelijke dame aan Marc uit waar we onze auto kunnen vinden. We krijgen de sleutels en gaan op weg in de richting van 'achter de gele ...' waar onze auto zou moeten staan, dus we slaan linksaf bij de gele pilaar en lopen vrolijk langs de weg. Na 10 minuten zoeken word ik onrustig. Of moet ik zeggen dat ik ontevreden word? De onrustige nacht in combinatie met het gebrek aan koffie op een hongerige maag maakt me niet per se geduldiger. We lopen kilometer na kilometer, maar kunnen geen auto vinden. Verbolgen bel ik de dame en zeg dat ze er over 2 minuten is. We wachten. Spaanse 2 minuten? Natuurlijk komt er niemand, na 15 minuten gaan we terug. Bijna terug bij het agentschap zie ik een geel huis. Misschien werd dat bedoeld met 'het geel'? Maar het leidt toch alleen maar naar het strand? Maar zie, daar staat onze auto op een piepklein bultig parkeerterreintje. Dus we stappen in en rijden weg... oeps, een handgeschakelde versnellingsbak. Mmh, ik heb al een tijdje niet meer gereden, en de eerste keer dat we starten is dan ook geannuleerd. We hobbelen over de hobbelige helling naar de weg en gaan het eiland over.

Marc koos een leuk café voor ons ontbijt met uitzicht op zee.

Ik neem het vanaf hier over van Marc. - Want vandaag ben ik de copiloot en verantwoordelijk voor het plannen van de route. - We rijden van La Savina op de PM-820-2 richting Es Pujols, waarschijnlijk het grootste en belangrijkste vakantieoord van het eiland. Maar eerst rijden we langs de zoutpannen, erg mooi. Er schijnen ongeveer 850 mensen in Es Pujols te wonen. - Maar die zijn er waarschijnlijk alleen in het hoogseizoen. We wandelen langs een schilderachtige baai. De zee is hier echt turquoise blauw. Maar het zou nog beter zijn met een lekkere koffie. Ik heb café La Kasa dei Kolori gevonden op Tripadvisor. Top recensies en zogenaamd open. - Maar het enige wat we zien zijn bouwvakkers, het gebouw wordt momenteel gerenoveerd. Dan maar een ander café. Als we door het stadje rijden, krijgen we onze eerste indruk. - Een heel leuk plaatsje, maar in deze tijd van het jaar een enkele bouwput. Geen gezellig, open café of restaurant. Alles is gesloten.

We rijden verder naar Sant Francesc de Formentera, het administratieve centrum, dat wordt beschouwd als de hoofdstad en belangrijkste stad van het eiland. We zijn er zeker van dat we hier iets voor het ontbijt kunnen krijgen. - Maar ook hier vinden we geen leuk café. Maar we vinden wel een Eroski. Misschien niet onze eerste keuze tussen de supermarkten, maar honger is honger. Dus ontbijten we op een muurtje voor de supermarkt.

Entsprechend gestärkt machen wir uns über die PM-820 auf in Richtung Westen. Unser Ziel Leuchtturm No. 3 – Far de la Mola – 38°39’48.2″N 1°35’01.5″E – auf dem östlichsten Kap Formenteras. Vorher halten wir aber noch einmal am Restaurante El Mirador – 38°40’10.2″N 1°31’46.1″E – Auch dieses ist noch geschlossen. Dennoch genießen wir die fantastische Aussicht, welche man von der Veranda über die Insel hat. Dann kommen wir zum Leuchtturm, welcher 1861 von Emili Pou y Bonet entworfen. Das „Leuchtfeuer“ ist 142m über dem Meer und trägt die Nr. E-0250. – Zuerst wurde ein Öllampe verwendet. Erst 1970 wurde umgestellt auf elektrisches Licht.

Als je over de rand van de klif wilt kijken, moet je vrij zijn van duizeligheid. De 120 meter alleen zijn al enorm. Maar het diepe blauw van de oceaan draagt bij aan het gevoel van hoogte. Hier zitten en uitkijken over de zee is geweldig.

Maar we willen niet alleen vuurtorens zien. De stranden van Formentera zijn legendarisch. Maar de volgende stop is Es Caló, met zijn prachtige natuurlijke haven. - Het voormalige vissersdorp heeft een lange traditie! - In de Romeinse tijd was Es Caló de Sant Agustí de enige haven op het eiland. Vandaag de dag zijn er nog maar een paar vissers die vanuit hier uitvaren. Het dorp staat ook bekend om zijn fijne zandstrand, Ses Platgetes, dat ongeveer 100 meter lang en 25 meter breed is. - Maar wij zijn op zoek naar iets meer strand. Dus vervolgen we onze weg.

We vinden niet alleen het perfecte strand - 38°40'00.7″N 1°30'32.8″E - maar ook de perfecte bank. Het is op Platja Es Arenals, op kilometerpaal 11 - dit is hoe ik me Formentera had voorgesteld en niets anders. - Het maakt niet uit dat de strandclub Flipper & Chiringuito, die in de zomer vast heel cool is, niet open is. - Integendeel, we genieten van de rust op het verlaten witte zandstrand. Het perfecte moment om af te koelen in het water. - Nu is het tijd voor een kleine siësta, maar de lunch ontbreekt nog.

Maar de zon schijnt en het is voor het eerst in weken windstil - als je van lange, eenzame wandelingen langs het zandstrand houdt, dan is dit de plek voor jou. - De foto's op de website van Flipper & Chiringuito laten zien dat het hier zelfs in de zomer goed toeven is.

Torgit ist ein wenig weggedöst, doch ich möchte weiter. – Es gibt noch zwei Dinge, die ich auf Formentera auf jeden Fall sehen möchte. Über die PMV-820-1 geht es Richtung Süd-Westen. – Hier – 38°38’28.0″N 1°23’21.9″E – befindet sich nicht nur der südlichste Punkt des balearischen Archipels – gleichzeitig ist das der südlichsten Punkt der Insel Formentera. – Dieser liegt gleichzeitig ebenfalls am westlichsten Kap Formenteras. Warum möchte ich gerade hier hin? Hier steht der Cabo de Barbaria, der dritte Leuchtturm Formenteras und No. 4 unserer heutigen Tour. – Zur Höhe des Turms gibt es widersprüchliche Angaben, deshalb belassen wir es bei der Nr. E-0251. Seine exponierte Lage auf der über 100m hohen Felsküste inmitten eines Naturschutzgebietes mit archäologischen Fundorten macht ihn angeblich zum Anziehungsmagneten für Touristen und Wanderer. Und hier gibt es wohl den schönsten Sonnenuntergang der Insel. – Den werden wir wohl erst beim nächsten Besuch bewundern können. Der Sage nach wurde dieser Leuchtturm aufgrund seiner Nähe zur afrikanischen Küste den ‚Barbaren’ gewidmet. Er diente als Schauplatz in zahlreichen Filmen. – Ganz in der Nähe befindet sich der Wachturm („Torre“) aus dem 18. Jahrhundert. – Ich sitze einen Moment auf der Kante und schaue auf das Tiefe Blau. Dieses erinnert mich an Aufnahmen aus dem Film „The Big Blue“ in Deutschland „Im Rausch der Tiefe“. Ein Spielfilm des französischen Regisseurs Luc Besson. Ja, schon ein wenig in die Jahre gekommen. Doch ein Kultfilm, nicht nur unter Tauchern.

Wir machen uns auf Richtung zurück in den Norden. Noch einmal halten wir in Sant Francesc de Formentera. – Wenn es schon kein Frühstück gibt, vielleicht tut es ja ein verspätetes Mittagsmahl. – Wieder werden wir nicht fündig. Zwar sind zwei Lokalitäten geöffnet, doch beide scheinen mehr auf Trinkgelage ausgerichtet. – Dann eben nicht. – Wir fahren weiter Richtung Norden. Unser Zier ist die Platja de Ses Illetes. Wir parken an der Beachbar Es Ministre – 38°45’22.7″N 1°26’05.7″E -. Dass die Bewertungen laut Tripadvisor unterirdisch sind und das Restaurant als Nr. 210 von 215 Restaurants in Formentera ausweisen stört uns nicht, denn es ist sowieso geschlossen. – Heute bietet es den perfekten Parkplatz für einen Besuch des Strandes. – Während Torgit die Platja Es Arenals zu ihrem Strand auf Formentera erkoren hat, ist dies meine Strandempfehlung. Wen wundert es 315Grad Nord-West. – Die Playa de ses Illetes befindet sich hier am nordwestlichen Ende der Insel. Die Dünenlandschaft kann nicht nur mit Sylt mithalten, sie toppt es. Nicht ohne Grund gilt sie als einer der schönsten und prominentesten Strände der Insel und auch als einer der beliebtesten. – Davon ist heute nicht viel zu merken. Einige wenige Besucher, darunter auch FKK Sonnenanbeter genießen die Einsamkeit. – Torgit genießt die letzten Sonnenstrahlen, ich „wandere“ ein wenig herum.

Dit strand, dat al is uitgeroepen tot een van de mooiste stranden van Europa en 6e van de tien mooiste stranden ter wereld, inspireert me steeds meer. - Turquoise blauw aan beide kanten, heel, heel gaaf. Ja, zo stel ik me de Malediven voor. Ik had graag naar het volgende eiland gezwommen. - Maar het is ongeveer 300 meter, niet voor het koude seizoen. Dus ga ik terug naar Torgit. De enige gasten die nu in onze buurt komen zijn twee meeuwen. - Het is tijd om te vertrekken.

We gaan terug naar la Savina. - We hebben waarschijnlijk iets te veel tijd uitgetrokken. We komen een half uur te vroeg aan bij de kade - maar onze veerboot ligt er al en we mogen aan boord. Op de een of andere manier zag het er vanmorgen een stuk moderner uit. - We zoeken een zitplaats. Een of twee passagiers sluiten zich bij ons aan. Op dit tijdstip van de dag lijken er veel werklui, vuilnismannen en dergelijke op de veerboot te reizen. - Hij vertrekt plotseling. Waarom zo vroeg? - Later realiseren we ons dat dit de langzame veerboot is. - Als we meer dan een uur later op Ibiza aankomen, ligt de veerboot die we hadden moeten nemen al in de haven. - Ik denk gewoon, dit is gewoon niet onze dag. - Kan het nog erger? - Ja, dat kan het.

Als wir bei Hector, unserem VW Bulli ankommen, öffnet sich zwar die Tür, doch gleichzeitig schrillt die Alarmanlage los. Wurde das Auto geknackt? Gott sei Dank nicht. Doch ich habe wohl vergessen das Licht auszustellen. Die Starterbatterie ist platt. Die Alarmanlage läuft über separate Akkus. Die Türöffnung bei leerer bzw. abgeklemmter Batterie löst den Alarm aus. Dieser ist erschreckend laut. Dies scheint auf dem dunklen IKEA Parkplatz niemanden zu stören. Auch nicht, als wir mit Taschenlampen das Auto untersuchen. – Gleichzeitig wird eine weitere, elektronische Wegfahrsperre aktiviert. – Auf unserer ersten Tour haben uns erfahrene Camper bereits folgenden Hinweis mit auf den Weg gegeben, der sich heute bewahrheitet. „Strom ist des Campers Tod!“ – Damals habe ich vorgesorgt. – Wir haben ein Akkupack an Bord. Nachdem ich die Wegfahrsperre umgangen habe, (Fragt bitte nicht wie. – Geheimnis der Firma Kai Stüven Alarmtechnik) können wir das Akkupack einsetzen. Beim zweiten Anlauf gelingt es uns. Der Motor startet. Wir können wieder laden. – Wir beschließen doch noch in der Nacht nach Norden Richtung Benirras zu fahren. Besser man hat Freunde in der Nähe, falls uns morgen die Batterie noch einen Streich spielt.

Conclusie van de dag: Formentera is in deze tijd van het jaar een droom voor iedereen die van natuur en afgelegen stranden houdt. Mits je volledig zelfvoorzienend wilt zijn. - Onze fout was dat we weer eens naar de neezeggers hebben geluisterd. Ze bleven ons maar vertellen dat je het eiland niet kon bereiken in een Cali. Gek genoeg zagen we er onderweg een paar. Als we die bij ons hadden gehad, waren we zeker een dag of twee langer gebleven. - Dus neem een snack mee en bezoek het eiland, zelfs begin maart.

PS: Op de een of andere manier is het vandaag niet gelukt met karma, Formentera en mij. Dus lieve Sabine, het blijft jouw eiland. Maar ik begrijp heel goed wat je er zo mooi aan vindt.