Dit is precies hoe ik me overwinteren in Spanje altijd heb voorgesteld: Droog en warm...
Ik heb altijd in verschillende reisverslagen gelezen dat reizigers, ver van huis, de seizoenen missen en vooral de lente en de herfst. - Klinkt goed, dacht ik. - Maar hoe zit het met reizen in het echte leven?
Het getrommel van de regen op ons dak maakt ons 's ochtends vroeg wakker. Het vergezelt ons de hele dag. Torgit heeft keelpijn en ik ben verkouden. Maar we maken ons vol met gember. - Vandaag rijden we via Torrelavega naar Comillas. Cantabrië doet me een beetje denken aan mijn thuis in het Bergisches Land. Het landschap is heuvelachtig tot bergachtig, het ziet er erg groen uit en het regent er ook. Maar hier voel je duidelijk dat de economische crisis deze regio harder heeft getroffen. Komend vanuit Baskenland is een duidelijke verandering merkbaar. - Ons pad wordt herhaaldelijk omzoomd door vervallen gebouwen. De industrie ziet er zichtbaar verouderd uit. Veeteelt, visserij en toerisme lijken de pijlers van de economie te zijn.
We zien onszelf als een pijler van de economie en doen een beetje aan toerisme - Eenmaal aangekomen in Comillas rijden we naar het strand. We ontbijten in het busje met draaiende ruitenwissers. Omdat er geen einde aan de regen in zicht is, trek ik mijn shirt uit en maak een wandeling langs de zee. Maar de blikken op de gezichten van de paar toeristen in parka's vertellen me duidelijk dat een ontbloot bovenlijf hier niet gepast is, zeker niet met dit weer.
Over passend bij je rang gesproken: je kunt letterlijk voelen dat de Spaanse koninklijke familie hier aan het eind van de 19e eeuw hun zomervakantie doorbracht. Heel Comillas ziet er een beetje geraffineerd uit. Je voelt dat verschillende architecten hun stempel hebben willen drukken op het Modernisme. - Ik vind het vooral opwindend dat wat ooit als modern werd beschouwd nu een glamoureuze, ietwat ouderwetse charme uitstraalt. - Wat zullen de generaties na ons denken van de Bauhaus-architectuur die momenteel zo in de mode is?
In unserer Reise in die Vergangenheit, besuchen wir erst einmal den Friedhof, mit seinem über dem Eingang wachenden Engel. Hier sind wir ganz für uns allein. – Schon der Name: Cementerio Ruta Modernista, hat Glanz oder? – Wenn man schon begraben sein muss, dann ist dieses Fleckchen, mit freier Sicht auf Meer und das „Monument to the Marquis de Comillas“, sicher kein ganz schlechter Platz. Ebenfalls im Blick steht das „Casa del Duque de Almodóvar del Río“, sowie die päpstliche Universität Comillas.
Vervolgens ontdekken we het paleis van Sobrellano. Ondanks de regen besluiten we een paar stappen de heuvel op te doen. Het gebouw, gebouwd in neogotische stijl, maakt indruk met zijn kleurcontrasten. Ik probeer op te vallen met mijn regencape. Zelfs in de kletterende regen heeft deze plek een heel eigen charme.
Gibt es in Comillas noch mehr zu entdecken? Wir googeln ein wenig. – Entsprechend begeistert wollen wir uns noch das Landhaus „El Capricho“ von Gaudí ansehen. Das Navi zeigt uns zwei Wege. Angeblich gibt es zwei Routen. Wir versuchen unser Glück. Doch bereits die erste Route macht uns skeptisch. Der Weg wird immer schmaler und schlechter. – Hoffentlich kommt uns hier kein Auto entgegen. – Plötzlich sehen wir im Regen zwei Rückleuchten. Vor uns steht ein Fahrzeug und versucht zu wenden. Der Grund, eine Baustelle. Auch für uns bedeutet dies, langsam zurück setzen um möglichst zu wenden. Plötzlich lande ich fast mit einem Reifen im Graben. In letzter Sekunde habe ich die Handbremse gezogen. Jetzt ganz, ganz langsam wieder anfahren. Doch es geht gut. In der nächsten Serpentine gelingt es uns zu wenden. – Also die andere Route. Doch auch diese stellt sich als schwierig heraus. Zuerst geht es von der anderen Seite auf den Berg, zweimal muss ich aufgrund von Gegenverkehr zurück setzen. Dann wird die Straße immer schmaler und führt durch kleine Gassen. Am Ende einer Gasse scheint diese einen neunzig Grad-Winkel zu machen. Aus diesem setzt langsam ein PKW zurück. Das Capricho liegt in einer Sackgasse. Es gilt wieder zurückzusetzen, um eine Möglichkeit zum Wenden zu suchen. Inzwischen ist ein PKW hinter uns. Auch dieser versucht zu wenden und fährt sich dabei erst einmal in der Fassade eines Hauses fest. Über uns hören wir die spanischen Verwünschungen einer Anwohnerin. Jetzt verstehen wir auch das Schild „solo para residentes“. Unser Versuch zu wenden dauert seine Zeit. Vor-zurück, vor-zurück, ein paar Pflanzkübel umstellen und weiter, vor-zurück. Nach einigen Anläufen sind wir wieder frei und froh, dass Hector ohne Blessuren davon gekommen ist. – Wie würde unser Freund Uwe sagen? „Da ist es sicher auch noch schön , wenn ich nicht da war“ – So sehen wir das nun mit „El Capricho“. War eine Mords Gaudí.
Wij gaan liever naar San Vicente de la Barquera. Camping el rosal ligt tussen twee stranden die worden beschouwd als surfhotspots.
Ich parke Hector mit direktem Blick auf die Bucht. Doch Torgit kommt mit einem Veto um die Ecke. „Warum gerade ich mal wieder so dicht an den Abgrund (zwei Meter Böschung) ran müsste und nicht, wie jeder normal parken könnte?“ – Entsprechend in meinem Ego angekratzt, parke ich um. Kaum stehen wir, wird der von mir angedachte Platz, von ein paar Surfern belegt.- Auf der anderen Seite werden wir auch noch eingekeilt.
Dat was het dan. - Torgit realiseerde het zich toen ook.
Hector’s Erkenntnis des Tages: „Man muss nicht immer im Mittelpunkt stehen, man darf auch mal sitzen“.
*PS: We missen de seizoenen niet zozeer. - Wat we missen is variatie in ons eten. Iedereen die ons kent, kent ook ons motto: eten maakt gelukkig. - De groenten in Frankrijk waren geweldig. Maar de selectie van worst, kaas en vooral brood lijkt uniek te zijn in Duitsland. Torgit houdt van Spanje. Maar haar relatie met het Franse stokbrood was al verstoord. De lokale pan blanco maakt het er niet beter op, maar...
Torgit benadert deze kwestie anders, maar niet minder nadrukkelijk. Ze schrijft een openbare brief rechtstreeks aan Spanje:
„Liebes Spanien,
Ik heb je altijd heel leuk gevonden en we hebben veel leuke tijden samen doorgebracht. Ik denk dat ik 5 jaar was toen we elkaar ontmoetten. Het zou bijna de eerste en laatste keer zijn geweest als mijn vader me niet weer uit de zee had getrokken, waarin de golf me had meegesleurd terwijl ik op het strand aan het spelen was. - Ik leerde je culturele kant kennen en waarderen tijdens mijn reis naar Barcelona voor mijn A-niveau. - Je gaf me toegang tot Spaanse artiesten. - De Mallorca pakketreis met Doris was toen de grote wijde wereld - twee weken in de zomer, waarvoor je het hele jaar spaarde. Sindsdien hou ik van Palma - de gezinsvakanties aan de Costa de la Luz, met fijn goudkleurig zand, waren Atlantische en altijd heel mooi. - Met de rondreis door Andalusië heb je me helemaal overweldigd. Het Alhambra deed mijn ogen tranen. Zo ongelooflijk mooi!
Maar nu hebben we een probleem. Na 3 weken Frankrijk was ik al over het stokbrood heen. Ook al was het nog zo ongelooflijk lekker. Vooral deze, waarvoor ik me de 20e persoon in de rij voelde in het steegje van dit piepkleine bakkertje in een klein dorpje waar we toevallig langskwamen en waarvan ik de naam alweer vergeten ben, terwijl het orgel zo prachtig speelde in het kerkje ernaast. Ik had dus tijd om te genieten van de markt om me heen met zijn amusante aanbod van alles, van matrassen tot lattenbodems. Maar zoals ik al zei, dit was in Frankrijk.
Es geht fast nichts über ein gutes Brot. Allerdings sind wir Deutschen in Sachen Brot sehr verwöhnt, besonders durch die große Auswahl. Da fällt es mir schwer wochenlang das gleiche Brot zu essen. Und nun soll ich auch hier weiter immer nur dieses eine Brot essen? Damit käme ich ja vielleicht noch klar, wenn dieses Brot mir in Form von Pintxos serviert wird wie in Bilbao. Mit einem leckeren Txakoli. Aber dieses Ding, das ich hier im Supermarkt kaufe, und das Hector so verkrümelt, dass mein weltbester Ehrmann schlechte Laune bekommt, geht gar nicht. Also, gibt dir mal ein bisschen Mühe, sonst werden dein Pan Blanco und ich keine Freunde. In froher Erwartung, Torgit“
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties