Dag 34 - Wat wil je nog meer??- Candás - Asturië

We konden de golven de hele nacht tegen de klif horen slaan. - Vanuit bed naar de zonsopgang kijken is toch een luxe? - We ontbijten weer met uitzicht op de baai. - Het kost vandaag tijd om de indrukken van gisteren onder woorden te brengen. Dan is het tijd om te lezen. Ik heb vandaag weinig te melden behalve dat de zon schijnt en het vredig is. 

Terwijl ik lees, verkent Torgit de omgeving een beetje. Motto: Waar is het dichtstbijzijnde strand? - Misschien heeft ze later iets te melden. 

Zo is het, maar ik wil haar niet voor zijn. Wat ze me vertelt klinkt spannend. Dus start ik de drone weer even op.

Huis 2.0 - Tegenover ons, hemelsbreed zo'n 500 meter verderop, staan een paar leuke bungalows. Zo ziet het geheel er in het echt en later vanuit de lucht uit: 

Torgit: Vanaf onze kampeerplaats hebben we een prachtig uitzicht over de baai naar een heuvel met 3 pijnbomen. Mijn nieuwsgierigheid om om elke hoek te kijken en een tip van een buurman dat daar een mooi strand was, zorgden ervoor dat ik begon te lopen. Na korte tijd kom ik bij een slagboom met een leeg poortgebouw. Onder het motto 'et hätt noch jot jejange' loop ik verder en beland ik op een enorme parkeerplaats met slechts 5 auto's. Het ziet er vrij nieuw uit. Het ziet er vrij nieuw uit. Een conferentiehotel? Zonder conferentie vandaag? Ik loop verder over een klein pad bergopwaarts langs een paar huizen. Deze hebben betere dagen gekend. Op het tweede gezicht herken ik dichtgetimmerde ingangen en ingegooide ramen. De huizen zien er verlaten uit. Het is algemeen bekend dat Spanje hard is getroffen door de wereldwijde economische crisis en we hebben tijdens onze rondreis al een paar verlaten hulzen gezien. Maar dit is een andere dimensie. Het pad loopt verder, met links een klif en rechts steeds meer verlaten huizen. In de verte doemt industrie op aan de horizon. Is daar ooit een chemische lozing geweest en sta ik op vervuilde grond? Plotseling hoor ik een bekend zoemend geluid en vliegt er een drone voor me op vanuit zee. Het houdt me in de gaten. De nieuwe soort poortwachter of houdt Big Brother je in de gaten? Ik voel me ongemakkelijk, de hele situatie is erg griezelig en ik sta op het punt om terug te gaan als er plotseling een oude man op me afkomt en me aanspreekt. Door mijn gebrek aan Spaans versta ik alleen maar drone. Zou dat van mij zijn? Ik kan hem geruststellen en dan zien we een vrouw op een klif onder ons zitten, in gesprek met iemand onder haar. Naast haar staat een tas die op een drone lijkt. De situatie komt me bekend voor 😉 en alles is weer goed met mijn wereld. Toeristen. Jammer dat ik de man niet kan vragen waarom de nederzetting verlaten is. Ik loop in een boog terug en hoor een bekende plop plop. Een tennisbaan waar mensen aan het spelen zijn. Ernaast ligt een voetbalveld, beide in goede staat. Aan de overkant zijn de supermarkt en de kerk verlaten. Een man met een hond komt op me af, hij spreekt een beetje Engels en legt uit dat dit vakantiepark van bankiers is. De wereldwijde economische crisis dus toch. Later op het plein wordt er gesproken over een staatsvakantiepark voor ambtenaren. - Blijkbaar is er geen koper voor het terrein. - Als ik Marc vertel over mijn wandeling, pakt hij meteen de bedreigingen uit en maakt de eerste promotievideo 😉

 Welke versie ook de juiste is ...

We weten het niet. - Wat blijft er aan het eind over?

Inzicht van de dag: Een wereldwijde economische crisis kan de hele wereld treffen, maar sommige mensen lijden er meer onder en anderen minder.