Dag 65 - De lijst met lepels - Zambujeira do Mar

We zijn nog steeds in Zambujeira do Mar - morgen willen we verder naar het zuiden gaan, richting de Algarve. - We twijfelen of we in december de oversteek naar de Canarische Eilanden zullen maken, of Marokko, of dat we bij onze oorspronkelijke plannen blijven en de Iberische Middellandse Zeekust gaan verkennen. We weten dat er veel wegen naar Compostella leiden, maar we zijn er al geweest. -

Wie heeft er tips voor deze en de rest van onze rondreis?

Wie reist er in deze periode toevallig in een van deze gebieden?

Hoe of waar vieren jullie kerst in een camper? - We zijn dankbaar voor alle tips!

Ik weet zeker dat de meesten van jullie de film kennen "Het beste komt aan het einde" – Wer ihn nicht kennt, er handelt von zwei sterbenskranke Männer, die beschließen Ihre Löffelliste abzuarbeiten. Morgan Freeman und Jack Nicholson spielen diese Rolle brillant. – Sprich all die entscheidenden Dinge zu erledigen, für die sie vorher „keine Zeit“ hatten. Zum Schluss, bevor sie den Löffel abgeben.

Vooral jonge mensen, die dromen hebben en de wereld willen veranderen, denken dat ze alle tijd van de wereld hebben. Later heb je doelen in plaats van dromen en heb je nog steeds tijd. Maar pas als we oud en grijs zijn of als de dood op de deur klopt, komen al deze dingen weer in beeld. Nu raakt de tijd op en zelfs als je de tijd hebt, zijn je botten vaak moe.  

Mich erinnert das immer an den Knef Song, „Für mich solls rote Rosen regnen“. – Min Bap hörte diesen Song oft und gern. Komischerweise war dies etwas, was ich mit ihm teilte. – Wobei ich als junger Teenie die Version von Extrabreit bevorzugte. Dieser Text beschreibt wunderbar, wie aus „ich will, ich möchte“ am Ende „ich sollt mich fügen, begnügen“ wird.

Wenn ich mich auf unserer Tour so umsehe, treffen wir in der Regel auf zwei Kategorien Reisende (Urlauber lasse ich bewusst einmal außen vor). – Entweder sind es extrem junge Menschen oder Rentner. Immer wieder hören wir, ihr macht das genau richtig. – „Noch seid ihr gesund, noch geht es, uns fällt das Reisen schon schwer.“ – Wenn wir es jedoch richtig machen, stellt sich die Frage, warum machen es so wenige richtig? – Dies scheint kein Thema des Geldes zu sein. – Zwischendurch treffen wir ja auch immer wieder die Ausnahmen. Menschen die ganz bewusst ihre Karriere zurückstellen, Ihren Lebensstandard reduzieren, um im Hier und Jetzt zu leben.

Gestern habe ich mit meinem Bruder Dirk telefoniert. In jungen Jahren hatte er ein klar definiertes Ziel. – „Mit 40 will ich mit dem Arbeiten fertig sein. – Denn dann bin ich noch jung und kann segeln, vielleicht sogar segelfliegen. Hobbys realisieren, die ich später vielleicht nicht mehr realisieren kann.“ – Aus heutiger Sicht muss man sagen, mein Bruder war ein absoluter Vordenker seiner Zeit. – Denn heute gibt es eine ganze Bewegung, die sich genau mit diesem Thema auseinandersetzt. Mit 40 fertig zu sein, um dann in jungen Jahren aus- beziehungsweise einzusteigen. Die Bewegung hat sogar einen Namen: Frugalisten.

Frugal bedeutet „einfach, bescheiden, mäßig“ – Hört sich das nach Spaß und Glück an? Eher nach Langeweile oder? – Jeder sollte hierzu seine eigene, persönliche Entscheidung treffen. Ich maße mir keineswegs an, zu wissen was diesbezüglich richtig oder falsch ist. Ich persönlich kenne keine Menschen, die diese Entscheidung in jungen Jahren bewusst getroffen haben und am Ende auch umgesetzt haben. – Mein Bruder ist inzwischen jenseits der 60. – Er arbeitet wie eh und je. Ich war und bin mir nicht sicher, ob er überhaupt ohne Arbeit glücklich wäre. – Er hat immer gerne gearbeitet, ich hoffe, dass es ihn weiterhin glücklich macht. – Er hätte sicherlich mit 40 aussteigen können, doch er hat es nicht getan.

Ik weet ook niet zeker of een langdurig vertrek voor ons, voor mij, het juiste zou zijn. Wat ik wel kan zeggen, is dat de beslissing om er even tussenuit te gaan de beste beslissing van mijn leven was en is. - Daarom vind ik het geweldig dat Generatie Y en Z ons leren dat er ook een werkend leven is, met thuiswerken, sabbatical, ouderschapsverlof en balans tussen werk en privé. 

Als je denkt dat de Häusgen van vandaag filosofisch is, zou dat kunnen komen doordat ik het grootste deel van de dag in de hangmat heb doorgebracht. Zoals mijn vriend Uwe altijd zegt? Creativiteit komt voort uit verveling! - Terwijl ik in de hangmat lig, vindt Torgit haar rust door yoga te doen in de zon.

Daarna was het een creatieve dag. - s Avonds koken we samen. - Terwijl ik deze regels schrijf, luisteren we naar BAP, of Nideggen. - Do jeht ming Frau, Verdamp lang her en Do kannst zaubre. - Alles en goed. Op de een of andere manier ging het heel snel voorbij. 

Addendum: Terwijl ik mijn tanden poets in de badkamer, speelt de 80s zender Kayleigh van Marillion uit 1985, een van mijn favoriete nummers in die tijd, omdat ze er nog veel van hadden. 

„Erinnerst du dich an die Kirschblüte auf dem Marktplatz?

Erinnerst Du Dich, ich dachte, es sei Konfetti in unseren Haaren!“

„Do you remember the cherry blossom in the market square

Do you remember I thought it was confetti in our hair“ 

Zurück im Bulli wollen wir uns noch die Neue-Alte „Mit Pfefferminz bin ich dein Prinz“ von Marius anhören. 

Maar daarover morgen meer. 

Inzicht van de dag: Soms vliegen de trage dagen net zo snel voorbij als de snelle.

Toen ik 16 was, zei ik stilletjes: Ik wil, wil geweldig zijn, wil winnen, gelukkig wil zijn, lieg nooit.

Toen ik 16 was, zei ik stilletjes: iIk wil, wil alles of niets.

Laat het rode rozen regenen voor mij, Ik zou allerlei wonderen moeten tegenkomen,

de wereld moet zichzelf opnieuw vormen en hun zorgen voor zichzelf houden.

En later zei ik: Ik wil begrijpen, veel zien, ervaren, behouden.

En later zei ik: Ik zou graag Niet alleen zijn en toch vrij zijn.

Laat het rode rozen regenen voor mij, Ik zou allerlei wonderen moeten tegenkomen,

Geluk moet zich voorzichtig gedragen, het zal mijn lot met liefde beheren.

En vandaag zeg ik in stilte: Ik zou onderwerpen, tevreden zijn,

Daar kan ik niet aan voldoen, kan niet tevreden zijn:

wil nog steeds winnen. wil alles, of niets. Laat het rode rozen regenen voor mij,

Ik zou totaal nieuwe wonderen tegenkomen, me ver van het oude opnieuw ontvouwen,

het meeste houden van wat wordt verwacht.

Ik wil, ik wil“ – Knef