Dag 2 en 3 - De Balkanroute

Als wir am Morgen aufwachen, ist die Ursache des nächtlichen Dröhnens schnell gefunden. Es ist auch kein Dröhnen, es sind auch keine Turbinen, wie gedacht … – Wir haben unser Nachtquartier einfach direkt neben einem rauschenden Wildwasser-Fluss aufgeschlagen. – Vielleicht war es gut, in der Nacht keine genaue Erkundung durchzuführen. Hier hätte keiner schwimmen wollen. Wir machen uns erst einmal weiter auf. Es ist noch früh, dennoch finden wir einen Mc Donald, der in ein paar Minuten öffnet. – Obwohl wir durch die „Fette Kuh“, aus unserer Sicht Kölns bester Burger-Laden, so verdorben sind, dass wir nie wieder einen Burger beim Megges essen, gönnen wir uns einen Kaffee. Denn der schmeckt hier noch immer. Gestärkt und frisch gewaschen sind wir ein paar Minuten später schon wieder on the Road. 

Via Lienz, Oberdrauburg en Mauthen naderen we de Plöckenpass en daarmee de grens tussen Oostenrijk en Italië. - We rijden door de Karnische Alpen en doen onze eerste boodschappen op Italiaanse bodem in Tolmezzo. We stoppen voor ontbijt aan de rivier de Tagliamento. Hoewel we nog maar een klein stukje door Italië hoeven - het is nog zo'n 120 kilometer naar Triëst - besluit ik het verplichte Italiaanse waarschuwingsbord op de bagagedrager te bevestigen. Het is één ding dat zo'n bord maar in twee EU-landen verplicht is. Maar het is nog iets anders dat de versie voor Italië visueel nauwelijks te onderscheiden is van de versie die in Spanje is voorgeschreven. Als je de verkeerde ophangt, krijg je zogenaamd alsnog een boete. Wij hebben gekozen voor de hopelijk veiligere versie. Spanje aan de ene kant (want daar willen we binnenkort naartoe) en Italië aan de andere kant. Hopelijk zetten we het bord niet per ongeluk verkeerd om. 

Om ons de tolvignet die we in Slovenië moeten betalen te besparen, laten we het navigatiesysteem een alternatieve route zonder snelweg berekenen. Deze brengt ons ver door de bergen. De route is langer, maar we genieten er meer van vanwege het prachtige landschap. 

Rond het middaguur bereiken we onze bestemming voor vandaag: Rovinj.

Hector vindt een verblijfplaats voor de komende twee nachten op een privéterrein. We halen de fietsen uit elkaar en gaan richting het strand.  

Dit ligt in een bosrijk park, Punta Corrente, ook wel bekend als de Gouden Kaap. - Johann Georg von Hütterott, een Oostenrijkse industrieel, kocht tegen het einde van de 19e eeuw een aantal eilanden aan de kust van Rovinj met het doel er een kuuroord met klimaat te vestigen. Het project werd nooit voltooid, maar het park met zijn verscheidenheid aan planten bleef behouden. Vandaag kun je onder pijnbomen in de halfschaduw van de zon genieten. We zijn blij met het fantastische weer. Het water is warm en helder, maar toch verfrissend. Het enige wat ik mis zijn de vele zee-egels die ik hier verwachtte te zien. Maar daar is een verklaring voor. De Kroaten beweren dat er in heel Kroatië geen zee-egels meer zijn omdat de Italiaanse toeristen ze allemaal hebben opgegeten. - Oeps! 

Zu Rovinj, wo wir zwei weitere Tage bleiben, ist sicherlich schon alles geschrieben.- Ich kann nun verstehen, warum Zoran, mein alter Teamkollege, immer so davon geschwärmt hat. – Die Altstadt ist einfach wunderschön: Die Häuser stehen dicht gedrängt am Wasser der Landzunge. Verwinkelte, mit großformatigem Kopfsteinpflaster belegte Gassen, führen bergauf zur Kirche der Heiligen Euphemia. Deren Turmspitze prägt nicht nur das Stadtbild, sondern auch die vielen Reiseführer, auf der sie abgebildet ist. Auf der Hafenmole finden wir später den perfekten Sitzplatz für den Sonnenuntergang. Danach heißt es speisen. Der Fisch sieht sehr gut aus, doch ich möchte einen Balkanteller. – Neben den vielen netten Restaurants, laden kleine Boutiquen zum shoppen ein. Doch wir finden unsern Abschluss lieber in einer der vielen Eisdielen. Lecker, doch es kommt nicht an „Der Eismacher“, unserere Kölner Eisdiele auf der Severinstraße 53, ran. Man merkt, für Kölner sind Heimatgefühle machmal auch italienisch. – Rovinj hat uns sehr, sehr gut gefallen. Wir behalten aber vor allem die Gastfreundschaft in Erinnerung.