Afsluiting in Sardinië en veerboot naar Sicilië

Sluiting in Sardinië

Vanochtend ontvingen we het nieuws van de op handen zijnde lockdown vanwege corona in Sardinië, met de annulering van de veerbootverbinding. Het kon niet uitblijven, maar we hadden niet verwacht dat het zo snel zou gebeuren. Het is niet helemaal duidelijk of de veerdienst helemaal zal worden opgeheven. Maar het wordt in ieder geval moeilijker om een veerboot naar het zuiden te nemen. Er zullen waarschijnlijk nog wel veerboten zijn voor mensen die terugkeren naar hun eigen land, maar dat is niet waar wij heen willen.

De lockdown zal in eerste instantie beperkt blijven tot 2 weken. Wat er daarna gebeurt is onzeker, zoals zoveel dingen op dit moment in deze onzekere tijden. Willen we de lockdown op Sardinië uitzitten? Wat als de lockdown wordt verlengd? En we hier langer vastzitten? En mogelijk overwinteren op Sardinië? Eigenlijk wilden we hier maar een paar weken blijven en dan met de zon en warme temperaturen naar het zuiden trekken om op Sicilië te overwinteren. Het weer wordt wereldwijd steeds onvoorspelbaarder, maar we gaan ervan uit dat de winter op Sicilië over het algemeen milder is dan op Sardinië.

De app voor de veerboot: Aferry

Daarom vinden we het geen prettig idee om in de winter vast te zitten op Sardinië. We controleren de veerbootverbindingen met de Aferry app. Je kunt nog steeds veerboten boeken, er zijn nog een paar plaatsen beschikbaar.

Willen we terug naar onze vrienden in Milaan en daar een paar spullen opslaan die we toch niet mee willen nemen op onze reis? Een snelle factcheck en kort overleg met Ilka uit Milaan maakt duidelijk dat het risico bestaat dat we niet meer naar het zuiden mogen rijden. Dat risico is voor ons te groot, dus dat is geen optie.

We nemen de beslissing niet gemakkelijk. En dan boeken we een veerboot van Cagliari naar Palermo. Helaas is onze favoriet Moby niet beschikbaar. Deze keer reizen we met Tirrenia, wat waarschijnlijk ook niet al te slecht zal zijn. Omdat de veerboot weer 's nachts is, boeken we een andere hut. Op onze leeftijd willen we de nacht niet meer slapend doorbrengen.

Duin van Zwembaden

Omdat we nog tijd hebben, rijden we eerst naar de Dune di Piscinas. Daar wilden we gewoon een paar foto's maken. Maar zoals zo vaak in het leven lopen de dingen anders dan je denkt. Hier zijn de Indrukken op het duin. 

Daarna rijden we rustig naar Cagliari. We maken een snelle stop bij de dichtstbijzijnde supermarkt om voorraden in te slaan. Je weet maar nooit. Het enige wat ik niet mag kopen zijn tomaten, omdat Marc daarna liever naar Sicilië gaat.

In Cagliari voor de veerboot

In Cagliari vinden we de parkeerplaats direct naast de veerbootterminal. Ik (Torgit) ga op weg, want we hebben deze keer geen ticket uitgeprint, alleen het online ticket. Er zal ergens een check-in zijn waar ons online ticket kan worden omgewisseld voor een echt ticket. Dat weten we van onze vorige overtochten. Na een half uur en veel vragen is het duidelijk dat we gewoon met ons online ticket aan boord kunnen.

We vinden snel het spoor naar de ingang van de veerboot. Alles lijkt hier vrij klein. We zijn grotere dingen gewend. We zijn te vroeg. Een goede gelegenheid om eerst iets te eten. Dan pakt Marc zijn boek en gaat op de kademuur liggen. Na een tijdje komt hij terug en opent het kantoortje in de bus, telefoneert naar de bank en naar God en de wereld.

We gaan met de veerboot

Dan zijn we klaar om aan boord te gaan van de veerboot. Marc start het busje en zoekt zijn bril. En dan voltrekt het drama zich: Marc kan zijn bril niet vinden. Nog afgezien van het feit dat zijn Casall-bril meer dan 20 jaar oud is, dus het is nogal een drama als hij weg is, heeft hij hem ook nodig om te rijden. Onzin. Herinner je je onze Ferry drama in Kroatië? Alsjeblieft niet weer. Hij rent snel naar de kademuur, maar ze is er niet meer. Marc's geweldige bril is gewoon weg, ik zou wel kunnen huilen. Maar huilen helpt nu niet, Marc kan niet rijden zonder bril. Dus stap ik op de bestuurdersstoel. Marc kijkt sceptisch: "Heb je al eens op een veerboot gereden?" Nee, waarom? Het is de verkeerde vraag, bouwt me nu niet op en we hebben geen andere keuze. We sluiten aan bij het konvooi richting de veerboot.

De chaos bij de veerboot

Het wordt al snel duidelijk dat hier chaos heerst. De veerboot zegt iets in het Grieks - gaat hij echt naar Palermo? Hoewel Griekenland ook niet slecht zou zijn, het is er ook warm, het eten is er heerlijk en de corona-koffernummers zijn er beter. Als we vertrekken, moeten 4 rijstroken één worden. Een leuke onderneming. Eén incheckdame in het bijzonder valt ons op. Ze probeert heel resoluut de chaos te organiseren. Ze ziet eruit als een kleine sergeant. We zetten onze maskers op. Bij de eerste controle worden onze Maxtrax & waterzak op de luifel onder de loep genomen en moeten we onze schuifdeuren openen. Nee, we smokkelen geen mensen. Marc stapt plots uit het busje, gaat naar de achterkant en opent de achterklep. En oh wonder, hij komt terug met zijn bril. Hij had hem in gedachten achterin gelegd. We wisselen van stoel en alles is weer goed met de wereld.

En op naar de veerboot

Ons online ticket wordt gescand en er wordt een sticker op onze buitenspiegel geplakt. Dan wordt de temperatuur opgenomen. Alles is in orde. Maar onze stoffen maskers zijn niet gewenst. Medische maskers zijn hier in Italië verplicht. Helaas hebben we die niet. We moeten ze halen bij de receptie op de veerboot en dan mogen we door. Het parkeren is een beetje chaotisch, maar niet spectaculair. We pakken een paar dingen in voor het avondeten en halen onze huissleutel op bij de receptie. Als we naar de maskers vragen, worden we met verbijstering ontvangen. Vervolgens krijgen we een aantal zeer vreemde voorwerpen die we nog nooit eerder hebben gezien. Maskers zijn natuurlijk verplicht op de hele veerboot. Dan gaan we naar onze hut. De Tirrenia cabine is ok, maar we vonden de Moby cabine beter. Er is een televisie, maar alles ziet er wat ouder uit. En we zijn toch niet geïnteresseerd in tv.

Overtocht naar Palermo

De overtocht is rustig. Ik slaap nooit echt goed op veerboten, maar met oordopjes is het oké. We hebben de SiciliaSiCura app gedownload en alles goed ingevuld. Als je problemen of vragen hebt over de app, schrijf ons dan gerust. Omdat we de hele overtocht in onze hut doorbrengen en niet te dicht bij anderen komen, voelen we ons veilig. Toen we in Sicilië aankwamen, was niemand in ons geïnteresseerd. We verlieten de veerboot zonder gecontroleerd te worden. Hier op Sicilië heeft niemand onze temperatuur opgenomen of gecontroleerd of we de verplichte app hadden geïnstalleerd. Dat vinden we een beetje vreemd, maar het helpt ons wel om ons sneller te verplaatsen zonder files.

Door alle opwinding over Marc's vermiste bril hebben we vandaag helaas geen foto van de veerboot voor jullie.

Was Sardinië verlaten de juiste beslissing? Achteraf gezien hadden we op Sardinië kunnen blijven. Maar wie had kunnen weten dat er een lockdown zou worden aangekondigd, maar dat die niet zou worden uitgevoerd? Als we dat van tevoren hadden geweten, waren we gebleven.