Dag 23 - Dune du Pilat - Donostia-San Sebastián - Zarautz

We zijn gaan uitrusten op camping La Forêt du Pilat. Deze camping is erg klein, wat we erg leuk vinden. Er zijn maar een paar plaatsen tussen een paar houten hutjes. Maar we konden wel een plekje uitzoeken. Hier sta je direct aan het duin. Omdat het waait, verlangen we naar iets warms in onze maag. We koken weer ons standaardgerecht: pasta met kleurrijke groenten. Langzaam moeten we een variatie verzinnen.

Es geht früh in die Koje. – Habe ich von der Düne geträumt? – Nein „die Gedanken sind frei“.

Maar als ik wakker word, wil ik naar boven. Torgit denkt maar kort aan de suizende wind, het meesleurende zand en geeft het op. Omdat de zon zich nog niet laat zien, pakken we in en vieren onze ochtendkoffie. Maar nu komt de zon tevoorschijn en het hele duin schittert. Ik pak snel de drone in en begin aan de beklimming. -

Klimmen klinkt overdreven? Klim eerst maar eens omhoog. - Maar eenmaal boven word ik beloond met een fantastisch uitzicht. Behalve ikzelf en een paar verspreide paragliders is er bijna niemand te zien. Nu is het tijd om de drone aan te sluiten en het kompas opnieuw te kalibreren. Alles past. - Alles?

Ken je zulke momenten, je hebt het juiste motief, de zon schijnt en op het moment dat je wilt beginnen, duwt er een dikke wolk voor de zon? - Dat is precies wat hier gebeurde. Toen ik naar de wolk keek, was het duidelijk dat ik niet op beter weer hoefde te hopen. Maar ook zonder zon is de locatie een schot in de roos. Om midden in Europa zo'n duin te ervaren is gigantisch. Ik werd me het meest bewust van de elementaire kracht die hier heerst toen ik las dat het duin ongeveer 5 meter per jaar verschuift. Dat is meer dan 300 meter in een mensenleven. Klinkt dat niet als veel? - Wat denk jij, als je huis in de buurt staat.

Also Drohne starten, schön vorsichtig, denn die Flieger sind nicht allzu fern. – Der Wind zeigt mir schnell, dass ich mit meinen Flugkenntnissen hier im Grenzbereich bin. Also runter damit und einpacken. – Da setze ich mich lieber noch ein wenig auf die Düne und beobachte die Gleitschirm- Flieger. „Über den Wolken, muss die Freiheit wohl grenzenlos sein – Alle Ängste, alle Sorgen sagt man – Blieben darunter verborgen – Und dann würde was uns groß und wichtig erscheint plötzlich nichtig und klein“ – Reinhard May ist hier nichts mehr hinzu zu fügen.

Wil je nog een paar superlatieven en feiten? Grootste zandbak van Europa, grootste stuifduin van Europa.

Natuurreservaat: Meer dan 80 meter hoog, 500 meter breed en ongeveer 2,7 kilometer lang.

Ca. 60 miljoen kubieke meter zand. - Gelegen aan de monding van het Bassin d'Arcachon.

Ten zuiden van de stad Arcachon en de buitenwijk Pyla sur Mer, tegenover Cap Ferret.

Na mijn afdaling, die ik huppelend voltooi omdat het heel snel naar beneden gaat, ga ik de weg weer op. Onze bestemming voor vandaag is Donostia-San Sebastián. We willen Frankrijk achter ons laten en eindelijk weer wat warmte ervaren. - Onderweg zoeken we een plekje voor een tweede ontbijt...

Er zijn zeker slechtere plekken om te ontbijten. - We genieten ervan om bij het kabbelende water te zitten. - Degene die deze plek zo uitnodigend heeft ontworpen, moeten we bedanken. - Verkwikt gaan we weer op weg. We passeren een heideachtig landschap en nemen dan de snelweg. Maar zelfs deze is mooi vandaag. Links en rechts staan over een lang stuk enorme bloeiende pampagrassen. - Maar ook dit gaat voorbij en de snelweg lijkt op een snelweg...

Als we in Donostia-San Sebastián aankomen, rijden we eerst een stukje door de stad en laten de Baskische havenstad op ons inwerken. - De eerste indruk is bedrieglijk, zoals je kunt zien. - Als we vanaf de snelweg komen, zien we eerst geprefabriceerde gebouwen. - Maar hoe meer we kijken, hoe leuker we het vinden. Prachtige herenhuizen omzomen ons pad. Dan gaan we naar de Zurriola hondartza. Daar hebben we al snel door waarom surfers van dit stadje houden. Een surfstrand midden in het centrum, heel, heel mooi. We zitten op de rotsen aan de zijkant en genieten van de zon. Nu moeten we nog een plekje voor de nacht vinden. - We besluiten al snel de stad te verlaten en naar Gran Camping Zarautz te rijden. De weg de stad uit leidt ons langs de haven en vele adellijke zakenhuizen. De stad is niet alleen beroemd onder filmmakers, maar er zouden ook veel goede restaurants zijn. We zijn van plan om de stad overmorgen te verkennen.

Der Platz in Zarautz ist auf einem Berg gelegen, von dem man einen wunderbaren Blick aufs Meer und die Bucht hat. Vor dem eigentlichen Campingplatz, mit jeder Menge „Jogurt Bechern“ steht eine ganze Ansammlung von Bullis. Schnell schließen wir uns an und treffen u.a. auf ein paar gesellige Kölner oder sollte ich Ehrenfelder sagen!? – Der Abend endet mit Bier, Whisky und Zigarillo. Plötzlich habe ich das Gefühl, die Lampe anzuhaben. – Doch es ist nicht der Alkohol, es geht einfach ein Licht an. Direkt über uns, an einer Mauer hängt, einem strahlenden Ballon ähnlich, eine Laterne direkt über Hector. – Er bekommt seinen Heiligenschein und wir nutzen ein paar Kissen, um das Licht auszusperren. – Gute Nacht John Boy.