De afgelopen dagen hebben we natuurlijk een of twee blogs bekeken en ons gerealiseerd dat het vooral professionals zijn die op pad zijn. Ofwel fotografen, mediaspecialisten of tekstschrijvers. Daar kunnen wij niet tegenop. - En gelukkig hoeft dat ook niet. - We willen tenslotte gewoon onze indrukken vastleggen. Wat voor ons het grote voordeel heeft dat we er gewoon voor kunnen gaan. Op deze manier laten we ons drijven en zijn we niet afhankelijk van de lichtomstandigheden of de kampeerplaatsen. Een slechte kampeerplaats kiezen voor de nacht en de volgende ochtend voor dag en dauw opstaan om als eerste ter plaatse te zijn? - Wij slapen liever uit. En 's avonds genieten we van het blauwe uurtje terwijl we koken. Hoewel we moeten toegeven dat wat sommige mensen tevoorschijn toveren met hun spiegelreflexcamera's of Photoshop er beter uitziet dan de werkelijkheid. Maar onze iPhone is gemakkelijker mee te nemen. - Zoals het Kölsch gezegde luidt: "Et es wie et es".

Onze eerste stop vandaag is de Chapelle St-Germain de la Mer, in het gelijknamige dorp. Een eindje achter het dorp heb je een prachtig uitzicht vanaf Roche Noire. We gebruiken deze plek voor het ontbijt. Op krachten proberen Marc en ik onze eerste "wandelmomenten" met onze nieuwe drone, een DJI Mavic Air. Het geheel is even wennen. Tot hier foto's te verwachten zijn...

We rijden verder langs Pointe de Crissouet, Port à la Duc, Pointe de Muret naar Fort la Latte, ook bekend als Château de la Roche Goyon, of Roc'h Goueon in het Bretons. We verliezen de zee bijna nooit uit het oog. Omdat het zondag is, is er weer een stroom bezoekers vanaf de parkeerplaats op weg naar het fort, een oud fort uit de 13e eeuw. Wij wandelen liever een stukje over het kustpad, het beroemde douanepad GR34. Aan de ene kant worden we niet gestoord en aan de andere kant lukt het ons toch om een of twee mooie foto's te maken. Maar bovenal genieten we van het prachtige uitzicht en de zilte zeelucht.

 

Vanaf Fort la Latte kunnen we Cap Fréhel al zien liggen. Van het fort naar de Cap is het 90 minuten lopen langs de kliffen. Het uitzicht is gewoonweg adembenemend. Er is hier één ding dat boven alles gaat: pure natuur!!! - De rotsformaties dalen tot wel 70 meter bijna verticaal naar de zee. Als je wilt, kun je tot aan de rand gaan. Er zijn geen muren of hekken die je uitzicht belemmeren. - Gorse, narcissen en vooral heide groeien bijna tot aan de rand en kleuren de kaap in schakeringen van rood en groen. 

De rotsachtige landtong bestaat uit roodgekleurd zandsteen en roze graniet. Aan deze rotsformaties dankt de Côte de Granit Rose zijn naam. Niet alleen meeuwen fladderen in de lucht, het vogelreservaat herbergt talloze soorten zeevogels. - Helaas zien we geen pinguïns. 

We verliezen snel de tijd uit het oog terwijl we naar ze op zoek zijn. - Het waren tenslotte de dames en heren in staarten die ons hierheen lokten. - Maar het zou zonde zijn om te klagen over deze plek. 

Het resultaat is dat we net voor sluitingstijd terug zijn op onze camping. - Maar we hadden zulke goede bedoelingen. 

Inzicht van de dag: Niet krijgen wat je denkt kan ook een plezier zijn.

De donatieboxen van de Franse reddingswerkers op zee die in de muren zijn ingebed, zijn alomtegenwoordig. Als je naar buiten kijkt in de spugende zee, realiseer je je weer wat deze en hun Duitse collega's elke dag bovenmenselijk doen. - Nog maar drie maanden geleden kwamen drie Franse reddingswerkers om het leven voor de kust van de West-Franse havenstad Les Sables-d'Olonne tijdens een missie om een vermiste vissersboot te redden die was omgeslagen in een zware storm.

Deel onze reis met je vrienden
nl_NLDutch