Dag 12 - Pinguïns in Bretagne? - Cap Fréhel

In den letzten Tagen haben wir uns natürlich auch den ein oder anderen Blog angesehen und mussten dabei feststellen, dass vor allem Profis unterwegs sind. Entweder Fotografen, Medienspezialisten oder Texter. Mit all dem können wir nicht konkurrieren. – Müssen wir Gott sei Dank auch nicht. – Denn wir wollen ja lediglich unsere Eindrücke festhalten. Was für uns den riesigen Vorteil hat, dass wir einfach drauf los fahren können. So lassen wir uns treiben und sind weder von den Lichtverhältnissen, noch von den Stellplätzen abhängig. Einen schlechten Stellplatz für die Nacht zu wählen, am nächsten Morgen vor dem Morgengrauen aufzustehen um als Erste vor Ort zu sein? – Wir schlafen da lieber aus. Und Abends genießen wir die blaue Stunde beim Kochen. Wobei wir durchaus zugeben müssen, dass was der ein oder andere dort mit seine Spiegelreflex oder Photoshop so zaubert, sieht besser aus als die Realität. Dafür ist unser iPhone leichter zu tragen. – Wie sagt das Kölsch: „Et es wie et es“

Uns treibt es heute erst einmal zur Chapelle St-Germain de la Mer, im gleichnamigen Ort. Ein Stück hinter dem Ort gibt es eine wunderschöne Aussicht vom Roche Noire. Wir nutzen diesen Platz fürs Frühstück. Entsprechend gestärkt versuche ich, Marc die ersten „Gehmomente“ mit unserer neuen Drohne, eine DJI Mavic Air. Das Ganze ist doch sehr gewöhnungsbedürftig. Bis hier Bilder zu erwarten sind…

We rijden verder langs Pointe de Crissouet, Port à la Duc, Pointe de Muret naar Fort la Latte, ook bekend als Château de la Roche Goyon, of Roc'h Goueon in het Bretons. We verliezen de zee bijna nooit uit het oog. Omdat het zondag is, is er weer een stroom bezoekers vanaf de parkeerplaats op weg naar het fort, een oud fort uit de 13e eeuw. Wij wandelen liever een stukje over het kustpad, het beroemde douanepad GR34. Aan de ene kant worden we niet gestoord en aan de andere kant lukt het ons toch om een of twee mooie foto's te maken. Maar bovenal genieten we van het prachtige uitzicht en de zilte zeelucht.

Vanaf Fort la Latte kunnen we Cap Fréhel al zien liggen. Van het fort naar de Cap is het 90 minuten lopen langs de kliffen. Het uitzicht is gewoonweg adembenemend. Er is hier één ding dat boven alles gaat: pure natuur!!! - De rotsformaties dalen tot wel 70 meter bijna verticaal naar de zee. Als je wilt, kun je tot aan de rand gaan. Er zijn geen muren of hekken die je uitzicht belemmeren. - Gorse, narcissen en vooral heide groeien bijna tot aan de rand en kleuren de kaap in schakeringen van rood en groen. 

De rotsachtige landtong bestaat uit roodgekleurd zandsteen en roze graniet. Aan deze rotsformaties dankt de Côte de Granit Rose zijn naam. Niet alleen meeuwen fladderen in de lucht, het vogelreservaat herbergt talloze soorten zeevogels. - Helaas zien we geen pinguïns. 

We verliezen snel de tijd uit het oog terwijl we naar ze op zoek zijn. - Het waren tenslotte de dames en heren in staarten die ons hierheen lokten. - Maar het zou zonde zijn om te klagen over deze plek. 

Het resultaat is dat we net voor sluitingstijd terug zijn op onze camping. - Maar we hadden zulke goede bedoelingen. 

Inzicht van de dag: Niet krijgen wat je denkt kan ook een plezier zijn.