Waar de bossen nog ruisen... - Twee SpaceCampers in het Natuurpark Bergisches Land

...de bergen rijzen hoog op, het aambeeld klinkt..."

Waarom in de verte afdwalen. Kijk, het goede is zo dichtbij. We kennen deze regels allemaal. Maar Corona plaatst deze woorden in een heel andere context. - Als we, zoals de meeste mensen in het verleden, niet genoeg konden krijgen van vliegen, dan doen we dat vandaag de dag liever zonder. 

Hoewel we deze beslissing vóór Corona hebben genomen, lijken we ons in goed gezelschap te bevinden. Kampeervakanties zijn populairder dan ooit. Het aantal registraties van nieuwe caravans steeg met maar liefst 29 % vergeleken met dezelfde maand vorig jaar. - Campings worden beschouwd als overvol en wild kamperen is gepolariseerd. 

Maar waar moet je heen als het in de zomer 35° is? - We besloten een uitstapje te maken naar het Bergisches Land, mijn oude thuis en een schaduwrijk bos. Met een oppervlakte van 2.027 km² is het natuurpark Bergisches Land een van de grootste natuurparken in Noordrijn-Westfalen.

"...Waar mijn wieg stond in de schaduw van de eik,

daar is mijn thuis, mijn Bergisches Land..."

Het strekt zich uit van de Bergische stedendriehoek Wuppertal, Solingen en Remscheid in het noorden tot de rivier de Sieg in het zuiden. In oostelijke richting grenst het aan het Sauerland, in westelijke richting eindigt het net voor de poorten van Keulen. Maar we waren vooral geïnteresseerd in het Heckberg Woud, op de grens tussen het Rijn-Sieg district en het Oberberg district. Ook al lijkt alles een beetje heuvelachtig, de route vanuit Kölle klimt bijna 350 meter de hoogte in. 

Ter plaatse ontmoetten we Kai en zijn naamloze SpaceCamper. Daarom noem ik hem Nobody. Zoals beschreven in een van de vorige posts, kwamen we Nobody tegen tijdens ons voertuigonderzoek. Je zou kunnen zeggen dat Nobody de grote broer is. Want hij was de inspiratie voor het exterieurontwerp. 

In de schaduwrijke bossen van het natuurpark Bergisches Land waren de buitentemperaturen veel aangenamer. We konden een beetje buitengevoel opdoen op de grindpaden. - Onderweg kwamen we een gloednieuwe Land Rover Defender van Matzker tegen. - Wat is daar zo bijzonder aan? - Matzker is niet zomaar een geautoriseerde Land Rover dealer, maar een instituut in de Land Rover en off-road scene. Met name de inmiddels overleden oprichter van het bedrijf, Amadeus Matzker, was een kleine beroemdheid. Als piloot van zijn eigen rallyteam nam hij niet alleen deel aan diverse rally's en bewees zo de prestaties van zijn voertuigen, maar ontwikkelde op basis daarvan en met zijn ervaring ook de producten voor zijn klanten. Zelf heb ik mijn Defender door Matzker laten aanpassen. - Amadeus Matzker overleed in 2016 bij een tragisch auto-ongeluk in de Mauritaanse woestijn.

Tragisch of gewoon tot het laatst toe leven waar je van hield? - Dat is zeker een manier om ernaar te kijken.

Als ik nu naar de nieuwe Defender kijk, kan ik begrijpen dat de klassieke vaste klanten een gewenningsperiode nodig hebben. De oude Defender werd immers beschouwd als een tijdloos, onverwoestbaar offroad-icoon. - Hij was immers al 68 jaar "bijna" onveranderd in gebruik. Net zo goed een cultobject als een relikwie uit vervlogen tijden. Maar de nieuwe is wel degelijk chic, heel erg chic. Of is dat nobel? Hoe dan ook, het is een echte Brit. En hoe zit het met de rijeigenschappen? Op de weg moet hij zeker superieur zijn aan de oude. En 500 millimeter maximale knik, hellingshoeken van 38 en 40 graden, 900 millimeter doorwaaddiepte, dat klinkt ook niet als een SUV voor in de stad. Maar zoals ik al zei, smaken verschillen. Ik hou echt van de moderne maar vierkante stijl met retro accenten.

Maar het zou geen Defender van Matzker zijn als alles standaard was. Het voertuig van vandaag had onder andere een onderrijbeveiliging, kabellier & Co. De '& Co' werd nog geheim gehouden. Hetzelfde geldt voor de prijs van de extra's. Dit speciale model wordt volgende week op een beurs voor het eerst aan Matzker-klanten gepresenteerd. Een Matzker Erlkönig, zeg maar. 

Er waren nog een paar indrukken tijdens deze tour. Maar daar vertellen we je morgen meer over.

PS: Het ietwat vreemd klinkende deuntje is een fragment uit het Bergische Heimatlied. Altijd een favoriet. Waarbij sommige dingen lokaal nog steeds gelden die elders vergeten lijken te zijn. Ik kan me nog steeds goed identificeren met zulke woorden:

"Waar de handdruk nog steeds wordt beschouwd als de meest heilige belofte, dat is mijn thuis, mijn Bergisches Land."