Van de Elbe tot de Spree

Tegen de avond hebben een paar freestylers zich verzameld op de Elbe. - Iedereen geniet van de laatste zonnestralen. Zittend op een bankje worden we plotseling aangesproken met de woorden: "Jullie zijn toch planBwagen?" - We moeten er eerst aan wennen om zo aangesproken te worden. - Heel aardig, heel sympathiek en "nog" vreemd voor ons. - Dit leuke contact is voor ons een gelegenheid om na te denken over welke informatie we willen delen, wat we moeten delen. Ook in dit opzicht moeten we eerst onze weg vinden en dan op ontdekkingstocht gaan. - Aan de ene kant willen we graag plaatsen delen die ons inspireren. Aan de andere kant willen we ze niet verbranden. We zijn nog aan het oefenen. - Maar het is een plezier om te delen. Wat zei Albert Schweitzer? 

"Geluk is het enige dat verdubbelt als je het deelt"

We kijken een tijdje uit over de Elbe en laten de avond vervagen. - Als we de volgende ochtend wakker worden, is het duidelijk dat we vandaag buiten zullen ontbijten. Even later staan we op de steiger, die we vanochtend helemaal voor onszelf hebben. Tijd voor een beetje "lichaamsbeweging" - gevolgd door vers fruit, yoghurt, muesli en noten. Wat is een betere manier om de dag te beginnen?

We vertrekken pas rond het middaguur. - Onze bestemming is Berlijn en de Spree. - Maar eerst stoppen we nog een keer bij de Overtrekken. - We zijn enthousiast omdat we een duidelijke set eisen hadden. We wilden twee fietstassen die zo wind- en waterdicht mogelijk en UV-bestendig waren, omdat we vaak buiten zijn. We hebben onze SUP-tas van Red-Paddle omgeruild voor een X-TREMER 150 liter rugzak van Ortlieb. Deze biedt ons genoeg ruimte voor SUP, neopreen, vinnen enzovoort - geweldig, maar bij 150 liter houdt Ortlieb het net voor gezien. En we zijn op zoek naar opbergtassen waar onze vouwfietsen in passen en die ze goed beschermen. Een tas op maat. - In eerste instantie ontdekten we op de homepage aanbiedingen van robuust vrachtwagenzeil. Maar de winkel biedt ook "Vela Bag" aan, een soort waterdichte rugzakstof als alternatief. Deze stof zou extreem scheurvast zijn. Ter plaatse is het duidelijk dat dit precies is wat we zochten. - Als we onze tassen ophalen, zijn we dolblij. De tassen maken een verdomd goede indruk. - Of ze de kwaliteit van Ortlieb op de lange termijn zullen evenaren of overtreffen, valt nog te bezien. Maar de eerste indruk is geweldig en ze passen vooral.

Als we vertellen dat we met een camper op tournee zijn, wijst de baas ons op zijn luifeldoeken. Blijkbaar scheuren de originele doeken vaak en moeten ze vervangen worden. In plaats van de zeer "klassieke" gestreepte patronen kun je hier ook verschillende effen kleuren krijgen. We hopen dat die van ons lang meegaan. Maar dan zou effen ook onze eerste keuze zijn. Tenzij we een aanbieding krijgen voor pixelcamouflage. - Hij lacht - "Tot nu toe is de vraag naar pixelcamouflage beperkt." - We zijn er nog mee bezig.

Uiteindelijk spelen we de bloggerskaart. En zie, Martin, de sympathieke baas, heeft ons al gestalkt. Hij weet dus dat we onze "grote" toekomst als bloggers nog voor ons hebben. Desalniettemin worden we van tevoren geprezen omdat we een kortingscode krijgen voor onze lezers. Dus als iemand van jullie iets uit de shop bestelt, vul dan gewoon de kortingscode planBwagen-10 in het opmerkingenveld in. De 10 % worden dan van de factuur afgetrokken.

PS: Dit is nog geen advertentie, want we verdienen er niets aan. - Vraag trouwens naar "Urban Digital Pattern" - wie weet hebben we ooit onze eigen zonweringstof 😉

We gaan op weg naar de Spree. - "Ik heb nog steeds een koffer in Berlijn" - dit gold niet alleen voor Dietrich, maar ook voor mij. Berlijn was en is een heel bijzondere stad voor mij. - Vanaf 1991 heb ik vijftien jaar in, of liever gezegd aan de rand van deze stad gewoond. In die tijd wilde "iedereen" naar Berlijn, ook ik. Berlijn stond voor opschudding en verandering. Na de val van de Muur was het niet alleen mijn persoonlijke tijd, maar ook de "Sturm und Drang" van Berlijn. - De stad aan de Spree transformeerde zichzelf in een hotspot van cultuur en architectuur. - Overal heerste een soort goudkoortsfeer. - Klaus Wowereit verwoordde het in een notendop: "Arm, maar sexy". - Overal verrezen nieuwe gebouwen, galerieën en clubs. Maar zelfs de laatste kelder in de achtertuin was een feestplek. - Berlijn leek zichzelf elke dag opnieuw uit te vinden. De stad was helemaal niet gewoon.

Hier ontmoette ik vrienden die nog steeds bij me zijn. Moni, Uwe, Susanne en Oliver, maar ook Sabrina en Jens. Hoewel het 'en' voor de laatste niet meer gerechtvaardigd is. Wat maakt het ook uit, ze zijn individueel net zo waardevol als als een dubbelpakket. - Daarom ben ik altijd zo blij als een klein jongetje als het tijd is om naar de Spree te gaan. "Tijd voor vrienden" staat de komende dagen op onze agenda en natuurlijk "Ik voel me goed, ik heb zin in Berlijn, Berlijn, Berlijn...".