Van Fürstenau naar Hamburg en dan naar de Elbe

Even na achten vanmorgen komt het langverwachte nieuws. De VW-dealer Schröer, om de hoek, belt. - Onze aandrijfas is geleverd. Dus we pakken snel in en zijn kort daarna ter plaatse. - Het team van de dealer is vriendelijk en zeer betrokken. Maar je beseft ook dat onze bus niet het soort ding is dat hier elke dag binnenkomt. We halen snel onze mobiele telefoons tevoorschijn en beginnen foto's te maken. We nemen het op de koop toe, maar de meester schrikt en beëindigt de fotosessie abrupt. Dus gaan we aan het werk. Maar de installatie duurt veel langer dan de verwijdering. Maar we hebben twee dagen gewacht, dus wat is een paar uur? - Kort na de middag is het zover. Het valt nog te bezien of VW de garantie zal honoreren.

We zouden dus op weg kunnen gaan, ware het niet dat we honger hebben. Dus brengen we snel een bezoek aan de plaatselijke bakker en slager in Fürstenau. Goed uitgerust gaan we dan op weg naar het noorden. Vandaag reizen we naar de Hanzestad Hamburg.

Maar eerst is het nog een ½ uur over land vanaf Fürstenau. Velden en weiden omzomen onze route. "Veel platteland hier" - Af en toe zien we wegwijzers die naar de Megalithische Weg wijzen. En plotseling, aan de rand van een landweggetje, denk ik zo'n verzameling stenen te zien. Hier in het noorden van de regio Osnabrück, ten noordoosten van Bippen, ligt tussen bos en veld een bijzondere steenformatie. Ik rem en rij achteruit en ja hoor, ik heb het goed gezien. Ik draai het zandpad op en stop. We staan voor een van de twee Hekese hunebedden. Twee ongeveer vierduizend jaar oude begraafplaatsen, die werden gebruikt als collectieve graven en zijn verbonden door een rij kleine stenen.

De grafkamers zijn vooral indrukwekkend vanwege hun enorme omvang van ongeveer 20 meter.

Aangezien de grafkamers dateren uit het neolithicum, moeten ze minstens 5000 jaar oud zijn. Ik ben altijd onder de indruk van wat deze mensen konden doen ondanks hun beperkte middelen. Sommige van deze rotsen wegen enkele tonnen. Als je in de buurt bent, moet je zeker een bezoek brengen aan deze tombes.

Voor ons gaat de reis verder naar Hamburg. - Laten we hier het nuttige met het aangename combineren. - Wat associeer je met de poort naar de wereld? Ik denk dat de oude Duitse term "Friee un Hansestadt Hamborg" alles zegt. "Vrij en Hanzestad" - daar zijn Torgit en ik het over eens. Wanneer de wijk Waltershof, met zijn haven en industriële faciliteiten, in zicht komt in de richting van de Elbtunnel, roept dat evenveel emoties op als wanneer we na een lange reis over de Südbrücke in Keulen rijden en de kathedraal aan onze rechterkant verschijnt. Maar terwijl Keulen gevoelens van thuis oproept, roept Hamburg heel andere gevoelens op. Ik kan het het beste uitdrukken met de woorden van Purple Schulz:

“Heimwee, Zwerflust, Verlangen, Ik weet niet wat het is"

Is er iemand die niet om Hamburg geeft? Wat voel je? - Hamburg heeft veel mooie wijken, maar wij voelen ons altijd aangetrokken tot de Elbe. Of het nu een uitstapje naar de vismarkt is, een broodje vis bij de Landungsbrücken, een wandeling door de Hafencity met uitzicht op de Elbphilharmonie of gewoon op de Strandperle zitten en "stom naar het water staren". Het ene is nog mooier dan het andere.

Maar als we in Hamburg aankomen, brengen we eerst een bezoek aan de Overtrekken voor een bezoekje. Deze jongens maken niet alleen geweldige hoezen op maat (we kennen ze van onze tuinbank), maar ook waterdichte tassen, luifeldoeken (ook voor oude Bullis) en nog veel meer. Als ik hun bord in productie zie, weet ik niet wat ze nog meer maken. Noem me nu alsjeblieft geen seksist. Het bord hangt in een productiefaciliteit en is pure motivatie. Ik vind dat het perfect bij Hamburg past. 

Alles is hier maatwerk. En dat is precies wat we nodig hebben. Want we willen passende tassen laten maken voor onze opvouwbare e-bikes. We zijn benieuwd of het gaat werken zoals verwacht. De metingen zijn snel gedaan.

Tot zover het nuttige - en het aangename? - Natuurlijk willen we een bezoek brengen aan de Elbe. Dus rijden we naar de oever van de Elbe naar een klein, gezellig strandje onder een vuurtoren, compleet met parkeerplaats. Omdat er geen plaats meer is op de nabijgelegen camping, besluiten we niet alleen hier van de zon te genieten, maar ook later te overnachten. We worden beloond: de zonsondergang over de Elbe en de vuurtoren is prachtig.