Dag 84 - Thuis en toch zo ver weg ...

Ik had al geschreven dat ik met gemengde gevoelens thuiskom. Keulen, de Südstadt en vooral onze flat zijn sinds 2006 mijn thuishaven. Er zit veel gevoel in. Thuis betekent voor mij altijd veiligheid, geborgenheid, je goed voelen en nog veel meer. Er is de hangmat waar ik in de zomer elke ochtend mijn koffie dronk voordat ik aan mijn dag begon.

Over smaak valt altijd te discussiëren. Daarom beweer ik niet dat onze flat smaakvol is ingericht. Wat ik wel kan zeggen is dat het met veel aandacht voor detail is ingericht. Torgit en ik hebben geprobeerd ons hier te realiseren.

Daarom hebben we ons hier altijd erg op ons gemak gevoeld. Maar ik realiseer me dat we praten, ik praat in het verleden. Zelfs nu voel ik me niet ongemakkelijk, maar het is niet langer mijn thuis. Torgit voelt hetzelfde. Ik vind het vreemd dat de dingen die lange tijd waardevol voor je leken, waar je van hield en om gaf, plotseling hun emotionele waarde verliezen. 

Vanochtend heb ik het gevoel een vreemde te zijn in onze eigen flat. Ik ben blij als mijn vriend Micha aanbelt om ons wat spullen te brengen die we van de rondreis hebben gestuurd.

Maar er zijn natuurlijk ook dingen waarvan ik me vandaag pas realiseerde dat het luxe was en die ik de komende dagen zeker weer zal missen in de bus. Dit is mijn top 5:

1. Die Badewanne, „unbegrenzt“ klares, sauberes und vor allem heißes Wasser, nicht nachhaltig aber geil.
2. Er is iets met de vaatwasser, gewoon de vaat erin doen en eruit halen.
3. De oven, Torgit's zelfgebakken bruin brood. - Goddelijk!
4. De bakker, deze selectie van brood in de eerste plaats
5. De slager, ik zeg alleen kruidenvet, steaks, rosbief, vleessalade....

Wat zou je het meest missen?

Maar als ik aan Kölle denk, mis ik mijn vriend Micha het meest.

Voordat ik te melancholisch word, want het is herfst, zijn er nog een paar dingen te doen. Ik verzamel pakketten van verschillende plaatsen. Ik heb al aangekondigd dat we nog een paar dingen nodig hebben voor onze tour.

Ik vind het altijd vreemd waar de verschillende pakketdiensten tegenwoordig hun afhaalpunten hebben. Ik ben al bij slijterijen, verschillende kiosken, wasserettes, sportwinkels (bedankt Nina) enzovoort geweest. Deze keer maken een bloemenwinkel, een winkel van 1 euro en een tweedehandswinkel het aanbod compleet.

Daarna rijden Torgit en ik naar twee Volkswagen-dealers om de T6.1 Caravelle van dichtbij te bekijken. Voor iedereen die niet weet wat hij van de naam moet denken: Volkswagen heeft een facelift doorgevoerd - je zou ook kunnen zeggen een update van de update. Was de T6 de update van de T5, de T6.1 is de update van de T6. Deze wordt nu aangeboden in vijf verschillende varianten. Eerst de Transporter, dan een Transporter stationcar, daarboven de Caravelle, dan de Multivan en tot slot de bekende California. Alleen al de California is nu verkrijgbaar in zes verschillende subcategorieën. Maar vandaag wilden we de Multivan bekijken.

„Schon“ im zweiten Autohaus, haben wir dann auch einen echten Verkäufer gefunden, der eine gewisse Kompetenz hat. Vor allem hat mir gut gefallen, dass er direkt und verbindlich das Kaufinteresse abgecheckt hat. – Der Fachberater im ersten Autohaus war weder vom Fach, noch konnte er beraten. Dies in Kombination mit Lustlosigkeit tut mir immer weh.

Nummer twee was totaal anders. Hoewel ik hem in antwoord op zijn vragen duidelijk en openlijk liet weten dat we het voertuig niet bij hem zouden kopen, gaf hij competent advies. Aardig, charmant en doelgericht. Je voelt dat hij gepassioneerd is over zijn product. De marktconcurrent SpaceCamper wordt niet, zoals gebruikelijk, zwartgemaakt, maar expliciet geprezen. Onderweg wordt gekeken of er nog meer vraag is. - Als ik zijn baas was, zou ik aandacht besteden aan deze verkoper.

Later bezoeken Torgit en ik mijn oude thuis, het Bergisches Land. We willen mijn moeder in Remscheid bezoeken. Hoewel Remscheid altijd mijn thuis zal blijven, weet ik precies waarom ik daarheen ben verhuisd. - Het voelt alsof het er altijd regent.

s Avonds ontvangen we een bericht op Facebook. - Blijkbaar hebben we precies het juiste moment gekozen om onze tour te onderbreken.

„Das Faro-Territorialkommando führte, am 26. November, über die Portimão-Territorialabteilung eine Überwachungsoperation durch, die auf wildes Caravaning im Naturpark Südwest-Alentejo und Costa Vicentina (PNSACV) ausgerichtet war.

Die Inspektion wurde an den Stränden Amado, Barranco, Ingrina und Ponto da Fisga mit dem Ziel durchgeführt, natürliche Ressourcen zu schützen, natürliche und naturnahe Landschaften zu erhalten und zu verbessern. Diese Werte sind bedroht durch illegale Besetzung dieser Räume, begleitet von unkontrollierter Müllentsorgung durch Wohnwagen.“

So die offizielle Verlautbarung des GNR. – Im Rahmen der Inspektion wurden 77 Straftatbestände wegen verbotener „Caravaning-Praktiken“ erstellt.

De redenering is spannend:

Het GNR benadrukt dat het gaat om de bescherming van het milieu. - Hoewel we wild kamperen, kunnen we begrijpen dat de Portugezen niet blij zijn als deze of gene kampeerder in hun bossen en op hun stranden schijt. Sorry voor de uitdrukking, maar alleen deze is al treffend genoeg. Als ik de luxe geniet om in de natuur te kunnen poepen, kan ik op zijn minst een opvouwbare spade meenemen of een steen herplanten.

We blijven proberen om ons motto na te leven en elke kampeerplaats schoner achter te laten dan we hem aantroffen. Dit is vaak makkelijker dan we denken. Er blijft altijd wel iets achter in onze vuilniszak.