Afscheid van Kölle

Nu is het officieel. Torgit en ik zijn dakloos. - Godzijdank zijn we niet dakloos. Mijn broer Dirk heeft ons asiel aangeboden voor een paar dagen. BUTCH, die we donderdag bij SpaceCamper hebben opgehaald, staat al weer bij de foiler. - Daarna is het eindelijk zover en is onze camper klaar. Maar of je nu met een camper reist of je eigen slakkenhuis bij je hebt, dat is heel wat anders. Ik kijk er echt naar uit om eindelijk deel uit te maken van de WAGENVOLK.

Een paar dagen geleden vroeg een oude kennis me in een opmerking wat er nu eigenlijk veranderd was? "Dus vanaf nu cruise je maximaal beschaafd en gemotoriseerd door het platteland, met de best mogelijke hightech en designapparatuur....". 

…Glamping statt Glamliving. …Digital statt analog…  …Drohne statt „the sound of silence“ (Lange versie hier...)

Wat kan ik zeggen? - Veel, heel veel. Maar om dit te realiseren, moet je waarschijnlijk de stap nemen om je huishouden echt op te splitsen. En dan bedoel ik niet een paar dozen inpakken en verhuizen. Bijna alles verkopen wat je in vele, vele jaren hebt verzameld is een heel andere zaak. - Maar we hebben niet zomaar verkocht. Alleen al vorige week hebben we zo'n 20 verhuisdozen op de hoek van ons huis gezet. Ze werden letterlijk geplunderd. De inhoud bestond uit dingen waar we geen tijd, energie of zin voor hadden om ze op Facebook, Ebay en dergelijke te zetten. 

Maar achteraf ben ik gewoon blij dat we al voor onze laatste rondreis hebben opgeruimd. Marie Kondo is zeker niet de uitvinder van haar credo "maakt dit me gelukkig?", iets dergelijks stond al in "vereenvoudig je leven" van Werner Tiki Küstenmacher. Maar het hielp me niet alleen, het liet me schrikken hoe weinig er overblijft.

En ja, mevrouw K van K heeft natuurlijk gelijk, onze manier van leven is nog steeds niet spartaans. Natuurlijk denk je eerder aan glamping dan aan Spartacus. Waarom zou ik, ik zou veganist zijn en zonder koelbox kunnen. Dat was en is niet aan mij besteed. We hadden het ons comfortabel gemaakt in ons vorige leven en een beetje comfort mag blijven. 

En als je BUTCH ziet, denk je: hoeveel kost deze doos? En dat is terecht. Voor deze prijs kun je zelfs de kleinste Porsche krijgen met een "bijna" volledige uitrusting. Maar BUTCH biedt meer. Een complete tweekamerwoning met keuken, hal en badkamer. Niet één, maar twee bedden. Klein keukentje met koelkast, kastje & co. Dus nog steeds een redelijk dak boven je hoofd. 

Zigeuner ja, dakloze nee.

Het komt erop neer dat de verhuizing achter de rug is en dat alles goed is gegaan voor ons. Gisteren hebben we onze flat overgedragen. We zijn blij dat de stress voorbij is. Want wat voor anderen misschien gemakkelijk was, was voor ons een uitdaging. Dus nu gaan we een paar dagen diep ademhalen.

Oh ja, er was iets met "digitaal in plaats van analoog...". - Deze vraag is bij mij nooit opgekomen. Zodra ik het voordeel van de digitale wereld inzag, maakte ik er ook gebruik van. Het enige verschil is dat ik vroeger geen tijd of zin had om een dagboek bij te houden. Het maakt me niet uit dat dit nu een blog heet. En ik zou er vroeger ook geen slotje op hebben gezet. - Iedereen die wil mag het lezen. - En dat met die drone, dat vind ik een jongensonderwerp. Begrijpen meisjes het? Ik word er blij van.

En één ding weet ik zeker: als het me niet meer gelukkig maakt, wordt het verkocht of weggegeven. - Laat anderen het dan gelukkig maken.  

Und zum Schluss dieser Absatz nur für Frau K aus K:  „The sound of silence“ war noch nie meines. – Klasse Song, klar. Doch nicht vergessen, hier ging es Simon & Garfunkel um die Vereinsamung von Menschen in einer oberflächlichen Gesellschaft. – Dann doch lieber „Enjoy The Silence“ von Depeche Mode. – Dachte das wäre auch Deines. 😉

„…All I ever needed – Is here in my arms“

En toch heb je gelijk, ik zal Family&Friends missen als ik weg ben! - Misschien ook een beetje van mijn hangmat in de tuin. - En nachten waarin de bunker schudde. - Geniet van de stilte.