Dag 192 - Afscheid van Ibiza

„Männer brauchen Frauen, damit sie beim Schnupfen nicht sterben“

Zaterdag 14.03, dit is een heel bijzondere dag. - Niet omdat we om 9.48 uur al op de veerboot van Ibiza naar Denia zitten. - Maar gewoon omdat het onze trouwdag is. - We zijn vandaag vier jaar getrouwd - het beste wat me ooit is overkomen. - Waar zouden we zijn zonder elkaar? - Wat zouden mannen zijn zonder vrouwen? - Wat zouden vrouwen zijn zonder mannen?

Hoe breng je zo'n dag door? - We pakken in, verlaten voor de laatste keer onze rivierbedding en rijden naar het strand. Helaas niet om een dag in de zon door te brengen, maar om afscheid te nemen van het paradijs. - Ik spring nog een laatste keer in het water. - Daarna nog een kopje koffie. - Het is hier heel vredig. We hebben de baai helemaal voor onszelf. Er ligt maar één zeilende baai voor anker. Maar aan boord is alles nog heel rustig. Dus we genieten van het uitzicht. 

Daarna gaan we via Santa Gertrudis naar Ibiza-stad en de haven. Onderweg doen we onze laatste boodschappen. Kort na achten 's ochtends is de winkel al vol. De stemming is enigszins gespannen, maar veel normaler dan de vorige dag. De stemming is enigszins gespannen, maar veel normaler dan de vorige dag. We hebben nu alles aan boord, dus we zouden het wel veertien dagen vol kunnen houden. - Het is vreemd om het eiland te verlaten. Maar we willen er zeker van zijn dat we in Frankrijk komen. - Een goede gezondheid voor jullie allemaal!

„Frauen brauchen Männer, damit die Spinnen sie nicht töten.“

PS: Es ist 21:00 Uhr – Torgit und ich haben gerade mit einem eiskalten Radler auf unseren Hochzeitstag angestoßen. – Obwohl wir ein wenig traurig sind, unsere Insel verlassen „zu müssen“, sind wir froh diesen Schritt gewählt zu haben. – Auf der Fähre war eine seltsame Stimmung. – Bereits in der Schlange zur Rampe wurde ich von einem älteren, türkischstämmigen, deutschen Paar angesprochen. Sie erzählten uns, dass die Fähre angeblich völlig überbucht sei und Freunde keine Chance mehr gehabt hätten drauf zu kommen. Die Einweiser hatten sichtlich Mühe alle Fahrzeuge an Bord zu bekommen. Die Wagen standen so eng, dass dazwischen kaum ein durchkommen war. An Bord konnte man sich am leichtesten Platz verschaffen, in dem man sich mal geräuspert hat. Wenn jemand nieste, sah man überall erschreckte Gesichter. – Ich habe noch nie gesehen, dass auf einer Herrentoilette die Männer so brav ihre Hände gewaschen haben, wie heute. – Wenn dies nach der Krise so bleibt, top! 

Als we in Denia van de veerboot stappen, zijn we benieuwd hoe het noordwaarts gaat. - Op verschillende camperforums krijgen we berichten van kampeerders die in konvooien naar het noorden trekken. - Want steeds meer kampeerplaatsen gaan dicht. - Denia zelf lijkt wel een spookstad. En dan ontdekken we tot onze verbazing op de snelweg dat de weg ook hier relatief vrij is. Er staan vooral campers en vrachtwagens op de rechterrijstrook. Maar auto's zijn er niet veel vandaag. - De waarschuwingsborden „Coronavirus – Ausflüge vermeiden“ en „Du bleibst besser zu Hause“ hebben duidelijk effect. - Wij vinden deze maatregelen ook goed. - Zodra we thuis zijn, gaan we in vrijwillige quarantaine. - Zeker een maatregel niet alleen voor zelfbescherming, maar ook voor anderen. - Het gaat dus veel sneller dan verwacht.

Onderweg horen we dat het vliegveld van Ibiza morgen twee weken dicht zou gaan. - We hebben geen idee of dit waar is. Ook van vrienden in Murcia horen we niet veel goed nieuws. - Maar de stemming aan boord is altijd positief. - Torgit zegt sarcastisch dat als we gepakt worden, we alles goed hebben gedaan. - Dat is waarschijnlijk waar, daar zijn we het allebei over eens. De afgelopen zes maanden waren gewoonweg onbetaalbaar. De beste winter van ons leven. - We luisteren naar verschillende oude afspeellijsten en zingen soms luidkeels mee. Gelukkig gaat het niet uit. Of om het in Marius' woorden te zeggen „Möcht wieder singen, nicht schön, sondern geil und laut“

We passeren de Spaans-Franse grens rond half negen 's avonds. In tegenstelling tot onze verwachtingen zijn hier geen beperkingen. - We verlaten de snelweg en rijden richting Ermitage Saint-Ferréol de Céret - 42°31'05.4″N 2°44'31.6″E. Net boven de kapel vinden we ons plekje voor de nacht. 

Maar zelfs nu en hier houdt het nieuws niet op. Vanwege de coronaviruscrisis heeft de Franse premier Philippe massale beperkingen aangekondigd vanaf middernacht. Op dit moment kondigt hij de sluiting van openbare instellingen aan.

Kruidenierswinkels, apotheken en gemeentehuizen mogen open blijven - al het andere moet dicht. - Het blijft spannend.

Nachtrag: Achtung, mit dem Grenzübertritt wechselt unser Blog in die Kategorie „Auf Kurs in Deutschland“! – Denn auch der Aufenthalt in Frankreich wird kürzer, als wir heute glauben.