Dag Nr. 132 - Trafalgar - Van de zee naar het witte dorp - Vejer

„Ein männlicher Briefmark erlebte
iets moois voordat het bleef hangen.
Hij werd gelikt door een prinses.
Liefde werd in hem gewekt.

Hij wilde haar weer kussen,
hij op vakantie moest.
Hij hield dus tevergeefs van haar.
Das ist die Tragik des Lebens!“

- Ringelnatz -

We waren eigenlijk op de camping om elektriciteit in te slaan. Hoe zit het met de tragedie van het leven? - De bouwploeg op de weg snijdt de hoofdleiding door en er is geen elektriciteit.

Maar we konden tenminste genieten van warme douches en een goede afwasplaats. - Opnieuw bevinden we ons in een illuster gezelschap. Een Concorde, of in ieder geval de 5* camper met dezelfde naam, staat schuin naast ons geparkeerd. - Ik zal nooit begrijpen hoe je met al het geld in de wereld zo'n camper kunt kopen. Als je dan toch een vrachtwagen koopt, waarom dan niet een echt expeditievoertuig waarmee je door de Sahara kunt rijden? - Dan heb je tenminste geen navigatiesysteem nodig.

Dat doet me weer denken aan iets wat mijn vriend Uwe altijd zei. Hij zei altijd tegen mijn Defender: „Das ist doch kein echter Defender, da kann man hinten ja gar kein Nashorn drauf transportieren.“ - Je kunt altijd een beetje hoger, sneller, verder gaan. - Of zoals het ooit werd gezegd in een Camel-reclame: „Lieber mit einer Schlange im Auto, als mit  dem Auto in der Schlange.“

Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht over routeplanning. Ik ben niet echt een planner. Natuurlijk vind ik het goed als een plan werkt. - Maar moet ik het zelf uitwerken?

Ik denk bijvoorbeeld aan onze vakantie op Bali. Lotte, onze vriendin, had elk detail gepland. Het was heel leuk om gewoon mee te gaan en verrast te worden. - Uiteindelijk bleek het een van de beste vakanties van mijn leven te zijn. - Dankzij jou Lotte!!!

Maar als ik bedenk hoe tijdrovend het is om een korte reis te plannen, vluchten, hotels en restaurants te vinden, weet ik niet of ik dit wel wil plannen voor een lange reis.

Sicherlich fahren wir so an dem einer anderen Highlight vorbei. Darum möchte ich noch mal meinen Freund Uwe zitieren: „Da ist es auch schön, wenn ich nicht da war.“ – Heute wären wir fast an einem solchen Highlight vorbeigefahren. Doch wie es der Zufall so will entdecken wir bei der Ausrichtung unseres nächsten Zieles, dass ein Leuchtturm in unmittelbarer Nähe ist. – Leuchtturm ist ja unser Ding.

Een paar minuten later bevinden we ons bij een prachtige surfhotspot. Twee bars, een restaurant en een parkeerplaats. Maar waar is de vuurtoren? We gaan eerst naar het strand en nu kunnen we de vuurtoren zien. Het is ongeveer een kilometer verderop en blijkt een echt hoogtepunt te zijn. - Het is hier extreem rustig. Komt dat door het vroege seizoen? Of komt het omdat je een kilometer moet lopen om deze toren voor klanten te verkennen? We zitten even op de klif en kijken uit over het water. Het is hier gewoonweg prachtig. Behalve wij is er eigenlijk maar één stel hier. Ik probeer het moment vast te leggen met de drone.

Pas later lees ik dat de vuurtoren op Kaap Trafalgar staat, waar aan het begin van de 19e eeuw de beruchte Slag bij Trafalgar plaatsvond.

Daarna gaan we terug naar de Hector en onze eigenlijke bestemming. Zou het een tragedie zijn geweest als we deze toren niet hadden gezien? - Ik weet het niet, we zouden ons er niet bewust van zijn geweest.

Onze volgende bestemming is Vejer de la Frontera - een tip van mijn grote zus. - En ja, mijn zus heeft goede smaak. Het witte dorp in de bergen is prachtig. Het is de moeite waard om door de kronkelende steegjes te slenteren. We genieten van dit uitstapje in de middagzon. Terwijl we Vejer in en uit rijden, zien we een verkeersbord dat we nog niet eerder hebben gezien. -Quads niet welkom!

Later willen we nog wat verder rijden. We rijden verder naar het zuiden en ongeveer richting Tarifa. Maar we hebben het Loma de San Bartolomé-gebergte boven Tarifa uitgekozen als plek om te overnachten. Een smalle, kronkelige weg leidt ons uit de vallei richting de berg. De eerste helling is prachtig en biedt uitzicht op de baai van Tarifa.

Maar we rijden nog een stukje verder omhoog. Plotseling bevinden we ons op een plek onder de rotsen. - Maar we zijn hier niet meer alleen. - Een groep Oostenrijkers en Duitsers zit hier, inclusief hun vier campers. - Willen we ons wel bij hen aansluiten? Maar we worden zo hartelijk begroet door de meisjes en jongens dat het bijna een belediging zou zijn om hier niet te blijven. Er wordt speciaal voor ons een busje omgereden zodat we zelfs een smal plekje kunnen krijgen. - We hebben het tijdens de hele tour nog nooit zo gezellig gehad.

Maar het is echt een mooi stel en we realiseren ons dat we een paar dagen geleden al bij een van deze Bullis stonden. In tegenstelling tot Hector zijn alle Bullis aangepast. Elk voertuig heeft dus zijn eigen persoonlijke charme. We hopen dat Spector later ook zijn eigen persoonlijke touch krijgt.