Dag 186 - Internationale Vrouwendag

„Gleichberechtigung zwischen Mann und Frau ist nur möglich, wenn die Frau sich unterordnet.“

Seitdem Marcus Valerius Martial die o.g. Worte sprach, sind fast 2.000 Jahre vergangen. – Doch würde man ihn als Mann abends in der  Kneipe, so ganz ohne Quellenhinweis zitieren, würde dies sicherlich noch den ein oder anderen Lacher einbringen. – Hat sich seitdem wirklich viel geändert? – Wie vielen ist zwei Zeilen vorher das „als Mann“ negativ aufgestoßen. Gar nicht? – Richtig, „als Mann…“, „als Frau…“ sind Einschränkungen, welche für uns immer noch normal sind. – Doch so lange wir so unterscheiden, wird es keine Gleich-berechtigung geben. – Und seien wir bitte ehrlich zu uns selbst, wie oft sind „wir Männer“ noch ebenso borniert und chauvinistisch wie eh und je? – Ich selbst möchte mich davon gar nicht frei sprechen. – Ich bin stolz darauf ein echter Kerl zu sein. – Das sagt doch schon alles. – Und wenn ich auf unserer Tour, so wie gestern auf eine allein reisende Frau treffe, finde ich dies „als Frau“ bemerkenswert und mutig. – Bei einem Kerl, würde es mir wahrscheinlich nicht mal auffallen. – Deshalb halte ich mich aus dem Thema besser raus und hoffe das die nächste Generation es besser macht und überlasse weitere Worte zu diesem Thema besser Torgit, „als Frau“.  (Anm. von Torgit: Ich äußere mich morgen dazu)

Terwijl ik deze regels schrijf, zit ik weer op het strand in Benirrás. - De zondag van gisteren begon anders dan onze gebruikelijke zondagen. - Torgit en ik begonnen de dag elk met een geleide audiomeditatie.

Beseffen dat de tegenwoordige tijd, dat het hier en nu het belangrijkste moment in je leven is, dat alleen het moment telt, is iets dat wij, ik en zeker ook jij, kennen uit de verzameling wijze spreuken. Want alleen in dit ene moment kan ik direct invloed uitoefenen op mijn leven, alleen in dit moment kan ik mijn leven vormgeven. Want de toekomst van gisteren is het verleden van morgen. - Maar de dag beginnen met precies dit te internaliseren is iets wat ik nooit heb geweten.

Nu ik mijn dag heb afgesloten met het overdenken van de drie beste momenten van de dag, tenminste als ik eraan denk, slaap ik beter, ben ik rustiger en meer ontspannen in de ochtend. Ik neem wat positieve energie mee in mijn dromen.

Sommige dagen is dit gemakkelijk en moet ik nadenken over welke drie van de positieve indrukken de beste waren. Maar dat was en is niet altijd het geval. Er zijn dagen waarop de positieve gebeurtenissen beperkt blijven tot een kopje koffie of andere kleine dingen.

Ik weet zeker dat het bewust beginnen van de dag met iets positiefs ook een manier is om mijn geluksspier te trainen. Ik had gisteren in ieder geval de hele dag het gevoel dat zowel Torgit als ik deze dag nog bewuster en positiever beleefden.

Wer in einer Partnerschaft lebt weiß, dass Kommunikation nicht immer einfach ist. Dies wird auch nicht unbedingt dadurch erleichtert, in dem man viel Zeit, auf so kleinem Raum miteinander verbringt. Doch wir lernen Tag für Tag, besser zu kommunizieren. Und dies ist unser persönlicher Anspruch. Wir arbeiten gemeinsam genau daran, dass unsere Beziehung besser und besser wird. Und dabei sind wir absolut nicht perfekt. – Ganz im Gegenteil, wir beide nehmen für uns in Anspruch schwierige Menschen zu sein. Doch wir werden besser und besser. (Anm. von Torgit: Ist ‚besser‘ das Gegenteil von ’schwierig‘? Ich versuche meinem Leben mehr Leichtigkeit zu geben, und denke damit werde ich auch für mein Umfeld ‚unschwieriger‘ 😉 )

Alle mensen die we tijdens onze reis hebben ontmoet en die, net als wij, in een busje wonen, zeggen dat ze sneller ruzie maken. Emoties koken sneller over in een kleine ruimte. Als je hebt gekozen voor een leven dat elke dag iets nieuws biedt, heb je ook gekozen voor een leven dat minder comfort biedt. We hebben voor onszelf geleerd dat sneller ruzie maken ook kan betekenen dat je constructiever ruzie maakt en met minder focus op mij. We leren steeds meer om niet de emotie los te laten, maar in ieder geval de negatieve emoties. We ruziën niet alleen sneller, maar we begrijpen elkaar ook sneller. De basis voor verzoening. (Noot van Torgit: Ruzie maken moet je echt leren. Waarom leren ze je dat eigenlijk niet op school?)

Maar terug naar onze meditatie. Het is onze bedoeling om het de komende weken in ons dagelijks leven op te nemen. Misschien wordt het een comfortzone. Het doel is om positieve routines aan ons leven toe te voegen. - Maar we staan nog steeds aan het begin van een nieuwe reis.

Maar wat hebben we anders gedaan met onze zondag? - Na onze meditatie beseffen we bij het ontbijt weer op wat een prachtige klif we staan. Onze plek in Pou d'es Lleo biedt gewoon een prachtig uitzicht. - Torgit en ik gaan bewust terug naar de kleine landtong. De rots is hier aan drie kanten omgeven door water. Je kunt vanaf de zijkant zien dat het water zelfs onder onze voeten door de rots stroomt. - Maar dan gaan we op weg. Vanochtend willen we naar de hippiemarkt in Sant Joan de Labritja, of Juan Bautista in het Spaans. We kiezen een route langs de kust. De kronkelige weg doet ons een beetje denken aan de kust van Amalfi - de hippiemarkt, die hier altijd op zondag wordt gehouden, is opvallend groot voor zo'n kleine gemeenschap. - We zijn dan ook niet verbaasd als we sommige kraampjes van de vorige dagen herkennen. Er is hier ook livemuziek. - De markt is erg leuk, maar je moet je afvragen of je echt meerdere markten in hetzelfde weekend moet bezoeken.

De twee worden pas bij zonsondergang teruggegeven aan hun ouders. Maar ik heb de tijd intensief gebruikt om ze allerlei onzin te leren. 

Later zijn Torgit en ik terug op het strand. Net als de week ervoor hebben trommelaars van over het hele eiland zich hier verzameld. Vandaag zijn het er zelfs meer dan vorige week. - De cannabiswolk waait weer rond - Torgit en ik genieten van ons blikje bier en dansen een beetje. Pas als de zon onder is en de kou het overneemt, stappen we weer in de bus. 

Samengevat: niet alleen kwam er voor ons een einde aan een zonnige en ontspannen zondag, maar ook aan een dag die nog bewuster was dan normaal.