Dag 28 - Guggenheim- Bilbao

Wauw, wat een avond, het onderwerp computers is me uren bijgebleven. Vooral het Spaanse toetsenbord. Z en Y omgekeerd, ü, ö en vooral mijn geliefde ä niet aanwezig. Ook onze mooie Duitse ß was nergens te bekennen. Het is waarschijnlijk gewoon een kwestie van wennen. 

Maar als je midden in de nacht niet de wachtwoorden hebt die je nodig hebt om dingen in te stellen en ze zitten vol speciale tekens, dan is je humeur verpest... Wie neemt zijn productsleutels voor Office, Parallels, Dropbox en andere dingen mee op vakantie? - Maar uiteindelijk, gesterkt door de ochtendkoffie, krijg ik de essentiële dingen aan de praat. 

So steht unserem Besuch im Guggenheim Museum nichts mehr im Wege. Also wieder mit der Metro nach Bilbao, kleiner Zwischenstop im Brass und dann stehen wir endlich vor dem Guggenheim Museum. Hierzu ist sicherlich fast alles geschrieben worden, was man nur schreiben kann. – Deshalb schreibe ich einfach, welchen Eindruck die Ausstellung auf mich hatte. Mich hat sowohl das Gebäude geflasht, sowohl von außen, als auch innen.  Allein die Materialien: Die Fassade aus Titan, Sandstein und Glas, in Verbindung mit Wellen, Bögen und Kurven. Wer weiß wie aufwendig eine Zinkfassade ist, kann sich vorstellen, welch ein Aufwand hier betrieben wurde. – Aufgrund der Wirkung dieses Gebäudes kann ich gut verstehen, dass der US-Architekt Philip Johnson dieses mit den Worten „Wenn ein Bauwerk so ist wie dieses, dann scheiß auf die Kunst.“ kommentierte. Was ich spannend finde, ist dass die  Ausstellung, bereits im Außenbereich und somit für jedermann zugänglich, beginnt. Dass ich Puppy, einen monumentalen Westhighland Terrier in Form eines „Flickenteppichs“ aus Blumen cool finden würde, hätte ich nicht gedacht. – Doch genau das ist er. Maman, eine Spinnenskulptur sagte mir dafür weniger. Obwohl es spannend war, welche Gefühle diese scheinbar bei vielen Betrachtern auslöste. 

Binnen was er ook veel te zien: Yves Klein, Robert Rauschenberg, Andy Warhol en Jeff Koons. Maar opnieuw was ik vooral onder de indruk van Gerhard Richter. - Plaatselijk patriottisme? Nee, zijn schilderij van Marina laat me letterlijk de zee voelen. Jij, in dit geval ik, denkt dat je het kunt ruiken. Fascinerend, ik vind deze foto echter dan een glossy foto, ook al lijkt hij op verschillende plekken te uitgewassen. - Meer zee, dat is ons motto. 

Maar ik was ook diep onder de indruk van de werken van Richard Serra. De stalen platen, die ruim vier meter hoog zijn, onthullen zichzelf op verschillende manieren aan elke kijker. Vooral de tijd lijkt hier verloren te gaan. Ik was echter vooral onder de indruk van de lichtheid van deze tonnen wegende sculpturen. De vormen deden me denken aan zandduinen, de tijd leek weg te druppelen. - Ik zou graag willen weten wat andere kijkers hiervan vinden. 

We hebben er dus van genoten, en voor Torgit heeft het bezoek aan de Guggenheim tentoonstelling weer een andere betekenis gekregen. Weer een vinkje op de lijst van dingen die we nog moeten doen.