Dag 80 - blijf spelen - Praia da Luz

Toen we gisteren op onze plek aankwamen, stonden er al een T4 en een kleine auto geparkeerd. De twee auto's moeten kort voor ons zijn aangekomen, want de definitieve plek was duidelijk nog niet gekozen. - Ondertussen heb ik er een gewoonte van gemaakt om onze nieuwe buren altijd te begroeten met een snelle handdruk. Deze keer ontmoeten we Michele en Vincent in het busje en hun vriend Paul in de auto.

Omdat het al schemert, zorgt iedereen eerst voor zichzelf. - Allereerst dus de verduistering van de ramen. Hector valt meteen minder op. SUP en buitendouche eruit en we hebben wat meer ruimte. Dan is het tijd om de passagiersstoel om te draaien, dozen van achteren op de bestuurdersstoel, rugzakken in de voetenruimte enzovoort ...

Im Anschluss haben wir erst einmal gekocht. Es gab Kartoffelstampf mit Salat für Torgit. – Für mich wurde das Ganze noch mit angebratenen Zwiebeln und Chorizo ergänzt . Lecker was es, doch wir merken auch, dass das Essen einfacher wird. Auf zwei kleinen Gasflammen zu kochen, ist halt speziell. Man versucht automatisch Abläufe praktischer zu gestalten. Dafür geben wir uns bei der Salatsauce immer noch so viel Mühe wie zu Hause. Zu mindestens haben wir bis heute noch keine Camper getroffen, die mit ihrer Salatsauce so einen Aufwand betreiben. Olivenöl und Balsamico machen ja viele. Doch wir ergänzen das um Joghurt, frisch gepressten Orangensaft, ein Spritzer Zitrone, Sojasauce, süßen Senf, Honig, Liebstöckel, Paprika, Curry, Wasabi, getrocknete Salatkräuter aus dem Kleinwalsertal*, Rauchsalz, grobes Meersalz, Kampot Pfeffer von Hennes‘ Finest, Sweet Chili und Piri Piri Sauce. Dazu gestoßene Walnüsse, Paranüsse, Cashew und Sonnenblumenkerne. Ich glaube jetzt war es vollständig. 😉

* Johann, we hebben een herhalingslevering nodig. - Oh ja, als je er toch bent, neem dan alsjeblieft de beste komkommers ter wereld mee. - Hartelijk dank

Na mijn ochtenddouche maak ik nog een praatje met Vincent, onze buurman. Michelle en Vincent reizen nu al zes maanden in hun busje. Hun T4 is spartaans, maar heel persoonlijk ingericht. Ze zijn ook in Nederland begonnen, en hun rondreis omvatte ook Frankrijk en Spanje. Maar tussendoor hebben ze ook een omweg gemaakt via Engeland en Schotland. Vincent vertelt enthousiast over zijn mountainbiketochten in Schotland. Naast hun mountainbikes hebben ze ook skateboards, SUP's en surfplanken aan boord.

Vincent vertelt dat ze hun flat hebben opgebroken om hun hele leven in het busje te proppen. Op de vraag of dat hem of haar echt gelukkig zou hebben gemaakt, grijnst hij breed. - Daarop volgt een volmondig ja! - Hij zou maar voor één ding bang zijn: terug moeten naar zijn oude leven. We praten over Daniel "Danny" MacAskill en zijn tournees in Schotland. - Ik ben dol op zijn video Wee Day Out: https://www.youtube.com/watch?v=K_7k3fnxPq0

Vincent erzählt, dass er einige der Touren gefahren sei. Uns empfiehlt er nachdrücklich die North Coast 500, angeblich ‚die Route 66‘ Schottlands in Schottland. – Der Tipp ist notiert. – Natürlich folgt der ergänzende Hinweis auf Regen, Regen und noch mehr Regen. Was seinem Grinsen aber keinen Abbruch tut.

Paul, ein Freund von Michele und Vincent, ist seit fünf Wochen Satellit der Beiden. – Eigentlich wollte dieser nur für einen Bekannten ein Fahrzeug überführen. Doch Semester Ferien kann man besser nutzen, so wurde er auch zum Reisenden. Vincent bestätigt mir, dass sie auf ihrer Tour nur wenige Camper in unserem Alter treffen würden. Und wenn, würden diese immer nur fette Joghurtbecher fahren. Ich erzähle ihm von dem Kölner Pärchen, die wir an Tag No. 28 unser Reise kennen gelernt haben, und die trotz ihres hohen Alters, mit über achtzig, im California unterwegs sind. – Wir einigen uns darauf, dass diese für uns beide Traum und Vorbild zu gleich sind. Michele und Vincent’s Motto „never stop playing“ steht nicht nur hinten auf ihrem Van, sondern ist ein guter Hinweis, um statt alt zu werden, jung zu bleiben.

Nach dem Frühstück, es gibt Müsli mit frischen Früchten, Joghurt und Nüssen, beschließen wir die ursprünglich für gestern geplante Küstenwanderung heute umzusetzen. – Wir wandern zunächst in Richtung Meer und folgen dann einem Weg die Klippen hinauf. Als der Weg immer steiler wird, müssen wir erkennen, dass es sich nicht um einen Weg, sondern um einen ausgewaschenen Bachlauf handelt. Obwohl anstrengender, gelangen wir dafür schneller an unser Ziel. Zu unserer Linken liegt das Marco Geodésico da Atalaia. Torgit, unsere „alte“ Landvermesserin erklärt mir, dass es sich um einen geodätischen Scheitelpunkt handelt, und dieses Zeichen eine genaue kartografische Position angibt. Genau wie hier werden in der Regel hohe und isolierte Standorte mit klarer Sichtlinie zu anderen Scheitelpunkten ausgewählt. Spannend, zumindest für Vermesser. 😉 (Anm. von Torgit: also eigentlich hatte ich ja trigonometrischer Punkt 1. Ordnung gesagt, aber Marc hatte ja schon die Bedeutung des Wortes „eigentlich“ erklärt 😉 )

Wat ik veel spannender vind, is dat je vanaf hier een prachtig uitzicht hebt op de zee, de heide onder ons en dus op Hector en de Bauhaus-villa die we gisteren van onderaf zagen. - Het lijkt echter een beetje dichtgetimmerd. De eigenaar zit waarschijnlijk in New York, Rio, Tokio of Berlijn.

We vinden de architectuur echter zo intrigerend dat we besluiten een pad door een pijnboombos te volgen. Zoals verwacht komen we aan bij de voorkant van de villa. Maar hier ligt het pand nog meer beschut. Eagle's Eye, zoals de villa heet, ziet er net zo indrukwekkend uit als de naastgelegen golfbaan. We besluiten dus om parallel aan de golfbaan verder te lopen. - Ik vind het altijd fascinerend dat perfect gemanicuurde golfbanen te vinden zijn in regio's waar water schaars is. De baan van greenkeeper schijnt goed te betalen. - Ik ben zelf nooit erg geïnteresseerd geweest in golf. Ik deed het best goed op de driving range. Maar bij het putten stond mijn gebrek aan ruimtelijk inzicht me in de weg.

Was ich am Golfen jedoch extrem gut finde ist, dass man gegen sich selbst spielt und dies meines Wissens nach der einzige Sport ist, bei dem man sich selbst einen Strafschlag verpassen kann. Außerdem teile ich mit meinem Neffen Moritz das Faible für den Golfer Film „Die Legende von Bagger Vance“, von Robert Redford. – Allein die Besetzung mit Charlize Theron, Will Smith und Matt Damon sagt doch alles, oder? Das Filmzitat „In allen und jedem von uns steckt ein echter, authentischer Schwung … Etwas, mit dem wir geboren wurden … Etwas, das uns und nur uns alleine gehört … Etwas, was Dir nicht beigebracht oder gelernt werden kann … Etwas, das wir bewahren und erinnern müssen…“ passt sicherlich nicht nur für Golfer!?

We wandelen in een wijde boog langs landweggetjes terug naar de kust - onderweg komen we opnieuw verlaten huizen en wat graffiti tegen. De contrasten zijn fascinerend. Aan de ene kant verlaten huizen, aan de andere kant, een paar meter verderop, miljoenenhuizen. Soms weet ik niet waar het leven meer de moeite waard is. Een van de villa's is aan de zeezijde zo goed afgeschermd met een hek, Navo prikkeldraad en videocamera's dat de bewoner de prachtige klif erachter niet eens kan zien.

Ein paar Meter weiter hat jemand ein Schild PRIVADO treffend kommentiert. – Ob der Eigentümer der deutschen „Umgangssprache“ mächtig ist?

Na een tijdje bereiken we de klif weer. - We raken langzaam gewend aan het adembenemende uitzicht. Eén contrast in het bijzonder springt in het oog. Hier vormt de zwarte klif, bekend als Rocha Negra, net als de gelijknamige jenever*, een griezelig contrast met de direct aangrenzende, lichte zandkleurige klif. - Zwart en wit. Tegen de tijd dat we de klif bereiken, is onze wandeling bijna ten einde. - Nu hebben we ook de weg naar beneden gevonden. Onze afdaling is veel gemakkelijker dan de beklimming. - Halverwege zijn er nog resten van een BMX-parcours, inclusief een skischans. Ik herinner me mijn gesprek met Vincent van vandaag. Hij moet de sprongen over het hoofd hebben gezien. Want ik denk dat het anders wel iets voor hem zou zijn geweest.

We eindigen de avond ontspannen bij de camper. Het is een prachtige plek om van de zonsondergang te genieten. - En dat is precies wat we doen.

*We moeten de gin nog testen.

Inzicht van de dag: Het maakt niet uit hoe oud de bestuurder van een bestelwagen is. - In vergelijking met de chauffeur van de yoghurtpot blijft hij altijd jonger. (Opmerking van Torgit: jonger en cooler)