We hebben weer genoeg van de regen en nemen afscheid van Porto. Tegen lunchtijd is alles opgeborgen en rijden we richting Nazaré. Omdat de weersverwachting voor Nazaré zonnig is, besluiten we de A14 te nemen. De reis over de A1 zou bijna even lang duren. Maar vanuit ons oogpunt kan er maar één A1 zijn. En die leidt van Keulen via Hamburg naar Heiligenhafen aan de Oostzee.
Snelwegen betekenen meestal dat er tol betaald moet worden. Dat is al vervelend genoeg, maar de wachttijden bij de tolpoortjes zijn nog vervelender. Maar dankzij Thiemo hebben we een BIP&GO badge gekocht voor onze reizen. Hierdoor hoeven we niet in de rij te staan bij de tolpoortjes in Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië. Het geheel kost €1,70 tijdens de gebruiksmaanden. In ruil daarvoor worden de tolkosten van onze rekening afgeschreven. Luxe? Zeker, maar voor ons was het het waard.
Op weg naar Nazaré denk ik nog eens na over de afgelopen dag. Ons gesprek met Ilona en Jeroen heeft me veel stof tot nadenken gegeven. Helaas bleven veel vragen daarna onbeantwoord. Maar helaas heb ik ze niet op het juiste moment gesteld. Misschien krijg ik ooit de kans.
Over het algemeen lijkt dit een dag van piekeren te worden. Ik voel dat er iets in me verandert. Op de een of andere manier lijk ik tot grotere sensaties in staat te zijn. - Iedereen die wel eens gevast heeft, weet wat ik bedoel. Je ruikt en proeft gewoon intenser. - Ik voel gewoon intenser. - Op een gegeven moment zet ik wat muziek aan en doorzoek mijn oude afspeellijsten. - Op een gegeven moment vind ik de Comedian Harmonists, een afspeellijst die ik jaren geleden voor mijn vader heb gemaakt. Net als mijn opa hield mijn vader van zingen en ze waren allebei lid van de zangvereniging Berghausen in de gelijknamige wijk in Remscheid. Het is dus zeker niet verwonderlijk dat mijn vader zijn liedjes zong, niet alleen, maar vooral onder de douche. Op zijn standaardrepertoire stonden de teksten van de Comedian Harmonists en liedjes van Knef en Marlene Dietrich. Hij was ook bijzonder dol op Blonde Hans, oftewel Hans Albers. Torgit is zichtbaar geïrriteerd als ik haar niet alleen verschillende liedjes van deze artiesten achter elkaar laat horen, maar ook meezing. Gek genoeg ben ik wel goed met teksten, maar heb ik duidelijk geen zangtalent geërfd. - Wat dat betreft lijk ik waarschijnlijk meer op Marius:
„…möcht wieder singen, nicht schön, sondern geil und laut…“
Plotseling voel ik verdriet in me, misschien iets wat ik veel te lang heb weggedrukt. - Ik zou mijn zus vanavond moeten bellen. - Dat doe ik later.
In Nazaré gilt unser erster Besuch dem Strand „Praia do Norte“ – Wir können direkt auf einer kleine Klippe oberhalb des Strandes parken und auf das Meer schauen. Die Wellen sehen selbst heute, an einem ruhigen Tag mehr als imposant aus. Das Monster scheint zu schlafen – Deshalb genießen wir die Sonne und ein Baguette-Brötchen. Ich versuche ein paar Aufnahmen mit der Drohne, Torgit geht am Strand spazieren. – Dann begeben wir uns zum Fort von São Miguel Arcanjo und zum bekannten Leuchtturm. Sicherlich einer der wichtigsten Hotspots für Big Wave Surfer. Der Eintritt von einem 1,- € finden wir gut investiert.
Ich mache noch ein paar Aufnahmen, des oben eingefügten Videos. Doch zusätzlich verlinke ich ein Video von Garrett McNamara, hier aus Nazaré. Wenn dieser Extremsurfer von „really big“ redet, ist klar das ist auch BIG, eine monströse Welle scheint keine Übertreibung. Bei aller Liebe zum Wasser… Wir wünschen allen Good Luck die sich mit diesem Monster messen wollen, sie werden es brauchen.
*Bereits als wir am Parkplatz des Leuchtturmes ankommen, sehen wir von Weitem einen olivfarbenen Sprinter. Auch Ilona und Jeroen hat es hierhin verschlagen. Als wir vom Leuchtturm wieder hinauf zum Parkplatz laufen, werden wir schon von Jeroen begrüßt. Wir essen etwas zusammen, an einer kleinen Burger Bude. Gemeinsam fahren wir zum Vale Paraíso Natur Park, zehn Minuten nördlich vom Leuchtturm. Bei einem Glas Bruichladdich bekomme ich die Gelegenheit meine verpassten Fragen zu stellen. Nun bin ich gespannt, was ich mit den Antworten noch alles anfangen werde. – Immer mehr habe ich das Gefühl, erst am Anfang einer sehr, sehr langen Reise zu stehen. – Doch wie sagt Torgit immer? „Am Ende wird alles gut. Und ist es nicht gut, ist es nicht das Ende“
Realisatie van de dag: Het is tijd voor een pauze - Morgen ligt de blog een dag stil. Ik moet nadenken.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties