Dag 50 - Kan het zonder gevecht eindigen? - Colares

Als de bemanning van Keulen aankomt, willen ze meteen de zee op. Ik grijp de kans en leen ook een plank om mijn eerste kennismaking te hebben. Ik hou van de zee, maar of ik ook van surfen hou? Ik weet het niet, het water is woelig. Maar een surfinstructeur traint een kleine groep op het rif. Dus ik trek mijn wetsuit aan en ga het water in. - Mijn eerste indruk? Vergelijkbaar met de dag dat ik voor het eerst op een SUP stond. Het board was absoluut niet in mijn gewichtsklasse. Het leek meer op een onderzeeër. Maar toen lukte het me tenminste om rechtop te staan, wat me nu niet lukt. Ik slikte veel water in, maar het was nog steeds erg leuk. Ik moet eens kijken waar ik een board kan lenen dat meer drijft. Er zullen vast professionals zijn die het met een klein board kunnen. Maar ik heb wat meer zekerheid nodig. Ik kan niet zeggen of surfen mijn sport is of niet. Maar ik heb genoten en plezier gehad, ondanks de erbarmelijke omstandigheden. Dat maakt me optimistisch. Ik heb ook eerst leren duiken in een steengroevevijver en niet in de Caraïben. Ik weet niet of ik ooit een steengroevevijver zou hebben verkend als het andersom was geweest.

Als ik uit het water kom, ben ik gelukkig. - Daarna verkennen we nog een tijdje een coole surfwinkel. Maar ik begin honger te krijgen. Het is geweldig dat de dames besluiten om naar een restaurant te gaan. De kronkelige steegjes van de oude stad van Ericeira, met hun bijna witte kasseien, bieden ideale omstandigheden om vast te komen zitten in het busje. Dus na één of twee pogingen geven we het op om rechtstreeks naar het restaurant te rijden en laten we Hector achter onder een oude kapel. Met Gods zegen zal hem niets overkomen. Vanaf hier lopen we door de oude stad en bekijken we de haven met een paar oude vissersboten. Het restaurant blijkt een leuke hamburgertent te zijn. Lekker simpel, de jongens maken een tevreden indruk. - Nu is het tijd om op weg te gaan naar Sintra. Hector parkeert vandaag in de tuin van een oud huis, direct onder en dus in het zicht van het Palácio Nacional da Pena. Maar dit staat pas later op ons lijstje van te bezoeken plaatsen. We steken de open haard aan en drinken samen een paar glazen wijn bij het knisperende haardvuur.

Als het vuur knettert, word je snel melancholisch of optimistisch. Met een glas wijn in de hand is het gemakkelijk om positieve gedachten te krijgen. Zonder dat we er bewust mee bezig zijn, komt het onderwerp tevredenheid en geluk hier ook aan de orde.

Iedereen die bij dit gesprek betrokken is, is zich bewust van het luxe leven dat we leiden. We hebben de kans om te reizen, om in een prachtige stad te wonen, en niet alleen om genoeg te eten te hebben. We hebben de vrijheid om te kiezen: willen we biologisch, veganistisch of biefstuk? Genieten van vrijheid is vooral gemakkelijk na een dagje strand. Als we nu niet gelukkig zijn, wanneer dan wel?

Als de avond ten einde loopt, zijn we blij dat we van het huis terug de tuin in kunnen. Slapen in je eigen bed is iets anders.

Wat was dat ook alweer?
- Maak eerst de open haard vrij van de as van de vorige dag. Omdat hier nog wat sintels liggen, is er een gelegenheid om te wijzen op de risico's van het vuur
- Verzamel vervolgens, indien mogelijk, droge takken van dode bomen, voornamelijk naaldbomen, voor ontsteking.
- Zorg ervoor dat het hout altijd kraakt bij het doorbreken.
- Gebruik zoveel mogelijk geen hout dat in direct contact staat met de vloer.

- Splijt groter hout met een bijl.
- Bereid een lucifer voor door met een mes fijne krullen op de rand te trekken.
- Indien beschikbaar, wrijf de lucifer dan in met een beetje was.
- Kranten en ander papier horen niet thuis in de natuur of in de oven.
- Verzamel een paar droge dennenappels en, als je ze kunt vinden, hars om de ontsteking te vergemakkelijken.
- Leg de balken vervolgens in lagen om een schoorsteeneffect te creëren.
- Leg een bal droog gras in het midden. Steek het geheel aan met een lucifer; houd zo nodig een aansteker en een kaarsstompje bij de hand.
Ik kreeg te horen dat de jongens het uitstekend hadden gedaan. Die ene wedstrijd was genoeg. Ik ben trots op ze!

Als Belohnung geht es nun an den Strand. Wir wollen das mit dem Surfen noch ein wenig üben. Wie die beiden Jungs, werde auch ich heute „ans Händchen“ genommen. Unsere erste Aufgabe soll sein, es über das Weißwasser zu schaffen, dazu müssen wir die Brandungszone durchqueren. Bedeutet mit dem Board so weit ins Meer zu gehen, solange man einen sicheren Stand hat. Dann auf dem Brett kraulend durch die Wellen zu pflügen, bis diese nicht mehr brechen. Sobald eine Welle kommt, einen leichten Liegestütz auf dem Board, damit das Wasser zwischen Körper und Brett durch kann. – Das sieht leichter aus, als es ist. – Auf dem so genannten Grünwasser, ich hoffe die richtigen Begriffe zu benutzen, kann man sich dann ein wenig ausruhen. Ungebrochene Wellen zu surfen ist sicherlich der Traum jedes Surfanfängers. – Sicherlich habe ich mich katastrophal geschlagen. Doch vor allem habe ich eines gelernt. Das Gesicht mit den Armen zu schützen, wenn man vom Board fällt. Das Meer hat mehr Kraft. – Heute konnten mir die zwei zwölfjährigen Jungs etwas vormachen. Kennt ihr das? Solche Pimpfe lernen einfach schneller. Doch am Ende ging auch ich mit dem Gefühl eines kleinen Jungens aus dem Wasser. Es hat einfach richtig Spaß gemacht. – Doch das coolste kam überhaupt noch, denn am Strand saß Torgit, die ebenfalls ihre erste Surf-Stunde absolviert hatte. Das Lächeln auf ihrem Gesicht sprach Bände. Der Tag am Beach, war anstrengend, doch vor allem super-, supergeil.

Onze geïmproviseerde buitendouche bewijst vandaag opnieuw zijn nut. Ook al beschouwen echte surfers zout op de huid als een peeling, toch zijn we blij dat we het kunnen afspoelen. - We zitten een tijdje op het strand en genieten van de zon. Net als we op zoek zijn naar een plek om te overnachten, krijgen we bericht van onze Nederlandse vrienden. Ze hebben een kampeerplek gevonden in het bos bij Sintra. We besluiten spontaan om mee te gaan. Als we aankomen, is het al donker. Omdat dat hier vrij snel gaat, maken we eerst ons bed klaar. Maar dan moeten we wel iets warms eten. Nu pas merken we hoe hongerig we zijn. Hoewel de maaltijd van vandaag slechts een restje van de vorige dag is, smaakt het verschrikkelijk lekker.

We wilden eigenlijk nog wat meer lezen, maar na een paar regels realiseren we ons dat onze ogen langzaam dichtvallen. Tijd om te slapen.

Kurz vorm Einschlafen, denke ich mich noch einmal zurück auf’s Meer. Wenn es stimmt, dass „„The best surfer out there is the one having the most fun.“ – Phil Edwards – dann war ich schon richtig gut. 😉

Realisatie van de dag: ik ga alleen terug in de groene, ongebroken golven als de start werkt in wit water.