Dag 19 - Nantes - Naoned

Het heeft vannacht flink geregend. Wat beneden in de bus romantisch is, lijkt boven wel een orkaan. - Maar tegen de ochtend wordt de regen minder. - We sluipen stilletjes de camping op om te douchen en kopen op de terugweg twee croissants. Dan hebben we een Frans ontbijt. Ontbijt bij de Hector.

Daarna maken we ons voertuig klaar voor de reis. Maar eerst willen we met de fietsen de stad in. -

Nantes, bretonisch Naoned ist in fast jedem Reiseführer der Bretagne zu finden. Dabei wurde die zeitweilige Hauptstadt der historischen Bretagne, bereits seit 1941 abgespalten und somit kein Teil der Verwaltungsregion Bretagne. Doch wir haben uns sagen lassen, „wer in der Bretagne war und Naoned nicht sah, war nie in der Bretagne.“ – Wir werden sehen…

Onze eerste bestemming: de Loire, de rivier ligt op slechts een paar minuten van het plein. Al na een paar meter zien we het Ile de Versaille, waar een bruggetje naartoe leidt. Terwijl een andere brug terug naar de oever leidt, steken we over naar het eiland. Er wacht ons niet alleen een prachtige Japanse tuin met een miniatuurwaterval, maar ook een tentoonstelling over klimaatverandering.

Verderop liggen woonboten en restaurants op oude aken langs de kust. Hier komen we, zoals verwacht, voor het eerst de groene lijn tegen. Deze leidt langs de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Zo mis je niets en bespaar je jezelf een hoop planning. Gewoon mijn ding.

We stoppen even bij een fontein, die is opgefleurd door een paar provocateurs met drietanden en blinddoeken. - We rijden verder langs het Mémorial de l'abolition de l'esclavage, een gedenkteken dat is opgedragen aan iedereen die heeft gestreden of nog steeds strijdt tegen alle vormen van slavernij over de hele wereld.

Daarna volgt Passage Pommeray: gewoonweg prachtig! - Geen wonder dat merken als Hermes zich hier hebben gevestigd. In overeenstemming met hun status.

De balkons op de eerste verdieping nodigen uit tot knuffelen. Nee, wij niet, ik moest een foto maken. - Vlak ernaast, snel over het hoofd gezien, staat MICR'HOME, een microwoning van drie verdiepingen die boven het steegje hangt. Helaas hebben we er maar een glimp van opgevangen.

Te chic - We houden ook van de kleine dingen langs de kant van de weg. Een bijzonder mooi hoekhuis, straatkunst of de vele figuren die langs ons pad staan. Er is meer te zien dan we in zo'n korte tijd kunnen verwerken.

Les Machines de l'île, een kunstproject van François Delarozière en Pierre Orefice, neemt ons mee naar de voormalige scheepswerf op het eiland île de Nantes in de Loire. De denkbeeldige werelden van Jules Verne, het mechanische universum van Leonardo da Vinci en het industriële verleden van de stad Nantes zouden hier samenkomen. - We zijn enthousiast en worden beloond. Niet alleen, maar ook de olifant inspireert ons. Maar bovenal voelt het île de Nantes als een ontmoeting van gisteren, vandaag en morgen.

Wir haben bereits etliche Kilometer hinter uns gebracht und nutzen eine kurze Regenschauer für ein verspätetes Mittagsmahl in einem der vielen Restaurants. Zufällig laufen wir in die „Cantine Du Voyage“. Große, naturbelassene Holztische, welche zu großen Tafeln zusammengestellt sind, Kicker und Pétanque Platz und für „die Kleinen“ eine bunte Kletterlandschaft „La Colline“ – Gesellig trifft diesen Platz sicher am Besten. Cidre und Wurst-, bzw. Käseplatte leisten Ihren Beitrag um die Stimmung zu heben.

Op een oude scheepswerf kun je aan de hand van de modellen een idee krijgen van de geschiedenis.

De banden, die er hier onder een grijze hemel fascinerend en toch kleurloos uitzien, zijn het werk Les Anneaux van Daniel Buren. s Avonds gloeien deze banden op in kleurrijke witte strepen. Helaas zijn we hier niet meer. Maar we komen terug, geen twijfel mogelijk.

Kunst is altijd in het oog van de toeschouwer. We wilden heel graag Résolution des forces en présence van Vincent Mauger zien. De stekelige sculptuur van lange houten palen aan het einde van een steiger ziet eruit als een boegbeeld dat waakt over de oude scheepsbouwhellingen. - Maar het levert ons niets op, alleen maar filistijnen.

Unser letzte Station ist die Kathedrale de Saint-Pierre et Saint-Paul. Kölner verbinden mit „Peter und Paul“ vor allem, den für die Alliierten, folgenreichsten aller Luftangriffe auf die Stadt. Mehr als 4500 Menschen starben nach den Attacken der britischen Bomber in der Nacht vom 28. auf den 29. Juni 1943 – den Tag des katholischen Hochfestes „Peter und Paul“ zu Ehren der beiden Apostel. – Doch hier herrscht Frieden. Die Kirche wirkt wie viele französische Kirchen einladend und freundlich. Vielleicht liegt das an der Fassade aus weißen Stein? Wobei Torgit vermutet, dass in Frankreich das „Bodenpersonal“ besser ist!? – Ich halte mich mal lieber da raus.

De kathedraal heeft nog iets gemeen met Keulen en de Dom van Keulen: de lange bouwtijd. De eerste steen werd gelegd in 1443 en de kathedraal werd voltooid in 1891 (niemand heeft het over voltooiing), maar met slechts 448 jaar neemt hij de taart over op onze kathedraal met 632 jaar. Wie is er nog steeds boos over het vliegveld van Berlijn?

Als we rond 18.00 uur op de kampeerplaats aankomen, willen we de stad uit en diep ademhalen. We besluiten spontaan om op weg te gaan naar La Bernerie-en-Retz. Ongeveer 40 minuten later bevinden we ons op de Atlantische Oceaan en krijgen we een voorproefje van de wind die ons in de herfst te wachten staat. Maar het uitzicht op zee beloont ons voor de korte reis...

Dank aan Aga en Dennis om ons hierheen te brengen. - Bedankt!

Inzicht van de dag: In de voetsporen van iemand anders treden kan ook bevrijdend werken.