Dag 110 - Kerstmis komt eraan... - Ook op Praia de Loulé Velho

Vanochtend worden we gewekt door de zon. - Het is maar 10°, maar het zou een fabelachtige 17° moeten worden. - Er is vooral veel zon. 7 uur zon, de zonnetas wordt meteen uitgepakt en in het juiste licht gezet. - De GNR trakteert ons ook op een ontspannen start van de dag. En we wensen het GNR een vredige en bezinnende kerst, en het liefst ook een gelukkig nieuwjaar. Gelieve geen huisbezoeken af te leggen. GNR - Guarda Nacional Republicana of "Republikeinse Nationale Garde", dat klinkt altijd gevaarlijk. Er wordt veel over geschreven. - Vooral over hoge boetes en zo. Dit is niet onze indruk. Ja, we zijn twee keer weggejaagd. Maar we hebben van niemand persoonlijk gehoord dat ze aangeklaagd waren. De heren kwamen bij zonsopgang en niet 's nachts en joegen ons weg uit een bosgebied waar de storm Elsa de komende dagen ook had gewoed. Daar waren nogal wat bomen omgevallen. Zij zorgden dus direct of indirect voor onze veiligheid. Persoonlijk kennen we maar één koppel dat 's nachts werd weggejaagd. In dit geval belde de National Guardsman zelfs zijn meerdere om te vragen of het echt nodig was, aangezien de kinderen al sliepen. De baas was streng, de jongens ter plaatse waren hartelijk.

Er is hier weinig dat erop wijst dat Kerstmis voor de deur staat. We hebben al overwogen om de deur gewoon dicht te laten. We moeten toegeven dat het heerlijk ontspannend kan zijn om aan de kerstdrukte te ontsnappen.

Toch is er één ding dat ik echt mis: ik zal het dit jaar zonder gans en knoedels moeten doen. Torgit steekt de draak met het feit dat dit voor mij het belangrijkste is met kerst. - Ik begrijp dat helemaal niet, gans of geen gans, dat is hier niet zomaar een vraag.

Torgit daarentegen heeft andere elementaire levensvragen te beantwoorden. Lange of korte broek. - Ze kiest voor de korte broek - het is tenslotte Kerstmis.

Sicherlich verbindet jeder mit Weihnachten ganz unterschiedliche Dinge. Jeder hat seine eigene, seine ganz persönliche Weihnachtsgeschichte. Ich muss bei Weihnachten immer wieder an eine kleine Bauunternehmung aus Remscheid denken. In meinen Anfängen als Hausverkäufer, war ich der Meinung, es wäre sinnvoll parallel noch eine Art Ausbildung zu genießen. – „Wer nichts wird, wird Wirt. Ist auch dieses nicht gelungen, macht man in Versicherungen.“ – Als Kneipier habe ich mich erst gar nicht versucht. Da lag die Versicherungsagentur meines Bruders näher. – Versicherungsfachmann war die damalige Bezeichnung. Im Zusammenhang mit dem Hausgeschäft, so wie der Baufinanzierung waren Themen wie Bauherrenhaftpflicht, Bauleistungsversicherung und Wohngebäudeversicherung ein tangierendes Thema. – Warum dann nicht das ganze Versicherungsgeschäft für die Stammkunden? – Doch dann bitte vom Fachmann. – Doch mit dem Versicherungsgeschäft bin ich nie warm geworden. – Dies auch nur zu Erklärung, warum in Folge von Versicherungen die Rede ist.

Noch heute bin ich meinem Bruder, für einen wichtigen Tipp im Vertrieb dankbar. Diesen habe ich später an „meine“ Verkäufer weitergegeben. – Im Vertrieb und somit auch in der Haus- und Versicherungsbranche bekommt man oft gelehrt, die Namen von Freunden, Bekannten, dem Nachbarn, dem Friseur und so weiter auf eine Liste zu schreiben. – Dies wären ja schließlich potentielle Kunden. Auch mein Bruder riet mir diese Liste zu schreiben. Doch sein Tipp war der, keine Geschäfte mit den Personen auf dieser Black List.

Ik was des te meer verbaasd dat er een klant in de verzekeringsportefeuille zat die hij beschreef als een oude vriend. Officieel stond deze persoon op een heel andere zwarte lijst. Op de zwarte lijst van de verzekeringsmaatschappij. Op deze lijst stond dat deze klant onder geen beding een duplicaatkaart mocht krijgen (in die tijd had je er een nodig om een auto of vrachtwagen te registreren). Het probleem met deze klant was dat hij nooit genoeg geld had om de verzekering voor zijn vrachtwagens of bouwmachines te betalen.

Als gevolg daarvan werden de contracten door de verzekeringsmaatschappij opgezegd, de auto's moesten buiten gebruik worden gesteld en de sticker op de nummerplaten werd eraf gekrast. - Maar mijn broer zorgde er altijd voor dat er dubbele kaarten werden uitgedeeld aan deze klanten omwille van de oude vriendschap. - Er was een reden waarom de bonussen niet werden uitgekeerd. Na een motorongeluk liep het bedrijfje meer slecht dan goed. Alleen de kelder van het woonhuis was afgebouwd. De ondernemer leefde dus in meer dan slechte omstandigheden. Maar hij spande zich voortdurend in. En één keer per jaar kreeg ook de verzekeringsmaatschappij zijn geld. Dat was altijd op 24 december, rond het middaguur, soms aan het eind van de middag. Want dan werd de laatste kerstboom verkocht. Deze extra business hielp ons door het ergste heen. - Ik werd gestuurd om geld in te zamelen. Dat betekende dat ik de laatste kerstbomen zelf verkocht. Ik nam altijd de laatste die over was mee naar huis. Dus de eerste jaren nam ik altijd de meest kromme dennenboom mee naar huis. Gewoon degene die over was. Kun je je voorstellen hoe die eruit zag? Het was meestal de duurste spar, want het geld moest goed zijn. - Ik hield altijd van deze kromme dennenbomen.

In deze context wil ik Evelin bedanken, mijn jarenlange metgezel, vriendin en partner. Ik denk dat ze in deze tijd veel met me heeft moeten doorstaan.

Wat is jouw kerstverhaal? Heb je het doorverteld?