Dag 164 - Verjaardag - Gelukkig is er geluk

Torgit: 14 februari is voor veel mensen een speciale datum omdat het de dag van de geliefden is, Valentijnsdag. Voor ons is het een speciale dag om een heel andere reden: het is de verjaardag van Marc. 

Voor mij is mijn verjaardag altijd iets heel speciaals geweest. Het is de enige dag van het jaar waarop ik geen slecht geweten heb. Een schuldig geweten omdat ik doe wat ik wil doen en niet wat ik eigenlijk zou moeten doen. Omdat, zoals altijd met ons zelfstandigen, de dag kort was en de to-do lijst lang. Gewoon zijn. Zonder verplichtingen. Genieten van de dag als Koningin van de Dag. Sinds ik mijn verjaardag niet meer vier, lukt me dat veel beter. Zonder de stress van het organiseren van het feest. Gewoon achterover leunen en ontspannen. 

Daarom dacht ik in de aanloop naar Marc's verjaardag na over hoe ik zijn verjaardag speciaal kon maken. Een speciaal cadeau, taart en kaarsjes. Ik wilde hem gelukkig maken. Hem gelukkig zien. Met stralende ogen. Het is de eerste verjaardag op onze reis. Hoe vier je een verjaardag onderweg? En natuurlijk de vraag der vragen: wat geef ik als cadeau? Hoe maak ik de taart? Ik heb geen oven. Ik vind wel een taart die ik onderweg kan kopen. Gewoon van tevoren. Zodat hij vers is. 

 

En zoals altijd: het leven is wat er gebeurt terwijl ik andere plannen maak. Een dag voor Marc's verjaardag vinden we toevallig een prachtig plekje aan zee en besluiten we spontaan om daar te blijven. Een cadeautje? Taart? Kaarsjes? En daar stond ik dan, met lege handen, zonder cadeau, zonder taart en zonder kaarsjes. We hadden nog niet eens boodschappen gedaan. Gelukkig hadden we nog genoeg water, maar verder was de koelkast behoorlijk leeg. Om nog maar te zwijgen over de goulash die Marc voor zijn verjaardag wilde. En ik had een slecht geweten. Ik voelde me slecht. Ik had het gevoel dat ik gefaald had.

Zoals altijd probeer ik er het beste van te maken. De weergoden helpen me. Marc's verjaardag begint met een droomachtige zonsopgang die niet mooier had kunnen zijn, rechtstreeks uit een prentenboek. We liggen knus in de bus en genieten gewoon. De zonsopgang, de zee, de stilte en de uitgestrektheid om ons heen, alleen op het strand. We hebben fantastisch weer met 20 graden en zon. We zwemmen zelfs in zee. 

Ik draag Marc op mijn handen op zijn dag. Ik laat hem nog meer dan anders zien hoeveel ik van hem hou. Wat hij voor me betekent. En dat ik samen met hem oud wil worden. Steenoud. Godzijdank hebben we een net op het strand zodat felicitaties van vrienden hem kunnen bereiken. En ik denk dat hij een prachtige verjaardag heeft gehad. Zonder materiële cadeaus. Maar met heel veel liefde. En ik denk dat hij voor het eerst in zijn leven de tijd en de vrije tijd had om ervan te genieten. En we zitten op het strand te genieten van de zonsondergang en we realiseren ons weer wat echt belangrijk is in het leven. Dure materiële cadeaus horen daar zeker niet bij. 

Inzicht van de dag: Minder is meer!